Eind december kondigde buro PinkPop en Mojo aan, dat er weer een concert aan zat te komen van Roger Waters, ditmaal op het Megaland terrein (Pinkpop) in het Limburgse Landgraaf.
Net zoals de vorige keer stuurde ik Henk een mailtje of hij zin had om daar weer naar toe te gaan. Na wat heen en weer gemail, zijn de kaarten op 7 februari besteld, dus nog ruim van tevoren.
Toen de kaarten binnen waren, was het wederom wachten….tot 11 mei 2008.

Na een week hard aan het werk geweest te zijn bij HFI/Hartman (mei vakantie), was het dan eindelijk 11 mei. Om 12.00 uur was het verzamelen bij Henk en Monique, daar aangekomen waren Henk en Wilma al gearriveerd, na nog even wat gedronken en gepraat te hebben gingen we tegen half één weg uit het altijd gezellige Groenlo, om naar het Limburgse Landgraaf te gaan. Eenmaal op weg reden we bij Bocholt de grens over om even later de autobaan op te rijden richting onze eindbestemming. Halverwege de reis zijn we even gestopt bij tankstelle Geismuhle hier was ook een Burgerking aanwezig waar we dus even wat hebben gegeten.

Na nog een uur of anderhalf gereden te hebben langs de idilysche dorpjes waaronder Geilenkirchen, waren we ook zo in Landgraaf. Om precies te zijn 15.00 uur, na wat gezoek in Landgraaf zelf vonden we al gauw het Megaland terrein of in ieder geval een parkeerplaats waar we tien euro moesten betalen (toch wel erg duur), en werden doorverwezen door 2 lieftallige dames, naar het concert terrein. We moesten langs de hertjes (of waren het toch geiten?). Dat gedaan kwamen we in eens bij een voetbal veld uit waarop dat moment een kraker van jewelste aan de gang was, in iedergeval aan het geluid te horen wat er werd geproduceerd op dat voetbal veld, een paar tellen later konden we op het veld kijken en wat bleek de Etjes of Fjes waren aan het voetballen….
Toen we voorbij het voetbal veld waren kwamen we op een camping (of wat er voor door moest gaan) allemaal hippies en van die jaren 70 types. Wat later waren we bij de poort, het was nog best rustig voor 15.30 uur plaatselijke tijd. Maar om de hele tijd in de zon te staan hadden we niet echt zin in. Dus liepen we naar de overkant van de weg, om onder de bomen in de schaduw te gaan staan. Hier kwamen we ook een paar tukkers tegen, die ook naar het concert gingen. Tegen half vijf begon de rij voor het hek ineens in beweging te komen, dus wij de straat over om ons ook bij die mensen te voegen. Maar er gebeurde niks…..

Om 17.00 uur zou de poort open gaan zodat we het terrein opkonden. Dus nog maar een half uur. Maar dat half uur werd toch nog wat langer, omdat de band nog aan het soundchecken was, wat je best goed kon horen. Ze speelden o.a. Mother en Perfect Sense. Tegen half zes kwam de beveiliging aanlopen en werd alles in gereedheid gebracht om iedereen te fouilleren en de kaarten te kunnen scannen. Even later ging de poort open en liepen we door het eerste hek waar iedereen dus gefolieerd werd, een stukje verder stond het tweede hek en daar werden de kaarten gescand.

We waren dus binnen, Wilma en Monique gingen munten/kaartjes halen voor het drinken, Henk A en ik liepen alvast richting het podium, om een mooie plek uit te zoeken, en die hadden we gevonden hoor, 6 rijen van het podium dus erg dichtbij! Wat gedronken en daarna nog even gauw een shirtje gehaald samen met Henk G. Toen begon het wachten.

Tegen zessen begon iedereen wel een beetje honger te krijgen dus moest er wat te bikken komen, Henk G had, terwijl ik een shirtje kocht, al gekeken wat er allemaal te halen was bij het frietkot. Dat was dus heel simpel friet, kroket of een frikandel. Henk G en Monique gingen het eten halen, toen ze er even later weer waren, begonnen we fijn met eten, totdat een of ander hippie het nodig vond om een joint op te steken die dus precies over onze frieten walmde, wat dus erg vies was en Henk A ergerde zich daar ook terecht aan, en heeft hem dat ook gezegd, maar of dat binnen kwam bij die hippie/junkie betwijfel ik, maar op een gegeven moment liepen ze ook ergens anders heen, dus het probleem loste zichzelf op. Inmiddels was het al 19.15 uur geworden en begonnen de meesten te gaan staan want om half acht begon het concert, niet dus. Wat eigenlijk wel te verwachten was omdat Waters het tweede deel (Dark Side Of The Moon) altijd in het donker/schemering wil spelen. Dus werd het algauw acht uur voordat het begon.

Net zoals in Arnhem begon het met een hand die de geprojecteerde radio aanzetten en zichzelf wat inschonk. De radiozenders werden veel gewisseld waardoor we The King hoorden (voor de niet kenners Elvis Presley) tot Agnetha, Bennie, Björn en Anni-Frid ABBA dus, waarop ‘het’ (dus het manwijf) helemaal los ging…. Gelukkig werden de zenders op de radio weer verzet, zodat het niet meer zat te dansen.
Even later kwamen een voor een de bandleden het podium op met Roger Waters dus als laatste en na het Eins, Zwei, Drei werd er met In The Flesh begonnen. Daarna speelde Waters en consorten Mother, wat natuurlijk wel toepasselijk was op moederdag. Na Mother kwam nog een toepasselijk nummer voor die dag namelijk ‘Set The Controls For The Heart Of The Sun’ want het was erg lekker zeg maar gerust warm weer. Met een tempratuur in Landgraaf van 29 graden. Natuurlijk was het tegen de tijd dat Waters het podium betrad wel wat koeler/aangenamer, dus ideaal concert weer.
Na ‘Set The Controls…’ was het tijd voor (naar mijn mening) een van de mooiste Pink Floyd nummers namelijk ‘Shine On You Crazy Diamond’ met een erg gave solo van de saxofonist Ian Ritchie op het eind. Daarna ‘Have A Cigar’ waar de band op het eind in een ‘freeze’ stond dus doodstil erg grappig om te zien. Toen kwam: ‘Wish You Were Here’, gevolgd door ‘Southampton Dock, ‘The Fletcher Memorial Home’ waar alle ‘slechte’ wereldleiders aan het publiek werden getoond op het scherm dus mensen zoals Saddam Hoessein, Osama bin Laden, George W. Bush en vele anderen. Daarna een nummer met veel publieks participatie namelijk ‘Perfect Sense (part 1 and 2)’ blijft een erg gaaf nummer met het publiek dat meezingt. Nadat het nummer was afgelopen, bedankte Roger iedereen dat ze waren gekomen en vertelde dat het Nederlandse publiek toch wel een erg goed publiek was/is. Leaving Beirut werd ingezet met goed gitaar spel van Chester Kamen (vervanger voor Andy Fairweather Low) Waters vertelde dat dit een nieuw nummer was, toen hij dit zei moest hij lachen want zo nieuw was het nummer niet meer. Het nummer is opgenomen in 2004 het gaat over iets wat hij als jonge Roger had meegemaakt in je raadt het al Beirut.
In dit nummer wordt de vraag gesteld waarom (voornamelijk de VS en Groot Brittanië) die landen bombarderen/een oorlog tegen voeren.
Hierna werd ‘Sheep’ gespeeld, in dit nummer komt er altijd een varken over het publiek heen vliegen. Waar het varken in Arnhem nog op afstand werd bestuurd, werd het hier door de luchtgetrokken door een aantal crew-members, die op het laatst het varken (expres??) loslieten. (zie foto’s) Sheep de naam zegt het al schapen, het nummer begon dus ook met schapen geblaat wat doormiddel van het quadrafonische geluidssysteem erg mooi was, dit systeem zorgt ervoor dat het lijkt of je er middenin staat (bij Sheep dan tussen de schapen) Dit nummer gaat over mensen die andere mensen blind volgen zoals ook schapen dat doen.

Na dit nummer was het tijd voor pauze, om na de pauze vol door te gaan met het integraal spelen van het album The Dark Side Of The Moon, maar zoals Roger zei, dat moet het eerst wel wat donkerder worden. En dat werd het langzamerhand al. Dus na ongeveer 10 minuten pauze begonnen Waters en de band met TDSOTM. Wat is het geweldig om dat album in zijn geheel live te horen, met een paar toppers van nummers, maar net zoals bij de cd begon het hier ook met het eerste nummer namelijk het instrumentale ‘Speak To Me’ gevolgd door ‘Breathe (In The Air)’ waarna Harry Waters bezig ging met de audio en de visuele effecten voor het instrumentale nummer ‘On The Run’ met erg veel geluidseffecten wat een nog mooier effect had met het quadrafonische geluid, waardoor je van alles om je heen hoorde. Na dat Harry Waters (inderdaad de zoon van) zich had uitgeleefd was het tijd voor ‘Time’ waarop Graham Broad zich mocht uitleven op de drums (meesterlijke drummer). Na ‘Time’ was het de beurt aan Sylvia Mason-James (de vervangster van Katie Kissoon die net zoals Andy Fairweather Low ander verplichtingen had)om haar stem te laten horen tijdens ‘The Great Gig In The Sky’ (zie filmpje). Daarna was het tijd voor ‘Money’ waarop David Kilminster de vocalen voor zijn rekening nam. Na ‘Money’ was het tijd voor een van mijn favoriete Pink Floyd nummers namelijk ‘Us And Them’ wederom met een mooie sax solo van Ian Ritchie.
Daarna was David Kilminster weer aan de beurt met een goede solo tijdens ‘Any Colour You Like’. Na dat nummer nog maar 2 nummers van DSOTM namelijk (nog een favoriet van mij) Brain Damage en Eclipse tijdens het laatste nummer klonk Waters iets wat schor, maar dat is maar een kleine kantekening. Intussen was het prisma boven het podium aan het draaien gegaan en verspreide dus alle kleuren van de regenboog (zie filmpje). Daarna bedankte de band het publiek en liepen ze even het podium af.

Na een paar minuten kwamen ze terug en speelden nog een paar toegiften, namelijk: ‘The Happiest Days Of Our Lives’ waar wederom het quadrafonische systeem erg goed zijn werk deed, want de helikopters die je bij dit nummer hoort aan het begin kwamen van achter het veld zo naar voren gevlogen en je zag ook verschillende mensen naar achteren kijken (waaronder ik)daarna nog een nummer met een erg grote publieksparticipatie namelijk het bekendste liedje van Pink Floyd: ‘Another Brick In The Wall (Pt 2)’ met het refrein ‘We Don’t Need No Education’, dat door het publiek zoals gezegd uit volle borst werd meegezongen. Daarna ‘Vera’ en ‘Bring the Boys back Home’ met een vuur show op het podium en als laatste (nog een persoonlijke favoriet) Comfortably Numb.

Hierna was het dan jammer genoeg echt afgelopen en werd langzaam duidelijk hoeveel mensen er op af waren gekomen wij stonden erg ver vooraan rij 6, dus dan zie je niet wat er allemaal achter je staat. Even op Henk & Monique gewacht, want die waren op de tribune gaan zitten omdat Monique zich niet echt lekker voelde toen het concert net was begonnen. Hun hadden dus een goed overzicht over het hele gebeuren. Daarna rustig naar de auto gelopen, en toen was het wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten, wachten omdat geen een auto weg kon rijden, omdat alles vast stond. We waren rond 23.15 uur bij de parkeerplaats en om goed 0.15 uur begon het een beetje door te rijden dus ik de auto gestart (terugweg nam ik voor mijn rekening) en we konden na het wachten op de parkeerplaats ook aan een stuk door rijden. Waarom het zolang duurde werd duidelijker toen we voorbij de slagbomen reden, want iedereen moest zijn muntje afgeven, aan een van de mensen die daar stonden van de organisatie en die mensen deden het muntje in de automaat van de slagboom waardoor de slagboom openging en als er honderden auto’s voor je staan duurt het wel even. Omdat wij de auto helemaal achteraan hadden geparkeerd duurde het zoals beschreven nog wat langer. Maar ja dit was dan ook het enige minpunt van een erg leuke dag!

Dus op weg terug naar huis, ging erg voorspoedig en we reden rond 2.30uur de grens over en reden we op Groenlo aan, eerst Henk & Wilma naar huis gebracht en daarna Henk & Monique en hun auto. En daarna moest ik nog een klein stukje naar huis lopen en rond 3.00 uur lag ik in bed. Nog na genietend van zoals gezegd een top dag met een top concert!

Nu de vraag welk concert was beter Arnhem of Landgraaf? Tja, die is lastig Arnhem was mijn eerste keer Roger Waters, daarom dus speciaal en volgens de geleerden op de verschillende sites ook het betere concert. Maar daar ben ik het niet helemaal mee eens, ik vond Landgraaf vele male mooier, allereerst omdat het buiten was dus eerst in de zon en langzamerhand in het licht van de maan. Wat erg mooi is, daarnaast had het concert in Landgraaf ook meer sfeer dan het concert in het Gelredome. Dus Landgraaf was het leukere concert niet het beste want er gingen wel een paar kleine dingetjes mis, maar dat heeft ook wel weer zijn charme.

Setlist:
In The Flesh/Mother/Set The Controls For The Heart Of The Sun/Shine On You Crazy Diamond/Have A Cigar/Wish You Were Here/Southampton Dock/The Fletcher Memorial Home/Perfect Sense (Part 1 and 2)/Leaving Beirut/Sheep/Speak To Me/Breath (In The Air)/On The Run/Time/The Great Gig In The Sky/Money/Us And Them/Any Colour You Like/Brain Damage/Eclips/The Happiest Days Of Our Lives/Another Brick In The Wall (Pt 2)/Vera/Bring The Boys back Home/Comfortably Numb

Band:
Roger Waters: bass, lead vocals
Chester Kamen : guitar
Snowy White: guitar
David Kilminster : guitar, vocals
Jon Carin: keyboards
Harry Waters: keyboards, vocals
Ian Ritchie: saxophone
Graham Broad: drums
Sylvia Mason-James: back ground vocals
P. P. Arnold: back ground vocals
Carol Kenyon: back ground vocals