Na vorig jaar Pinkpop te hebben bezocht was het dit jaar de beurt aan het Bospop Festival in het altijd gezellige Weert precies op de grens tussen Noord Brabant en Limburg. Waarom Bospop? De line-up voor de zaterdag was erg gaaf met onder andere Southside Johnny met zijn Asbury Jukes, De Dijk en de reden dat we naar Bospop gingen John Fogerty.

Zaterdag 10 juli was het zover. Het was warm zeg maar warm in het kwadraat oftewel bloed verzengend heet met een lokale tempratuur in Groenlo van 34 graden. Dus een auto met airco was geen overbodige luxe. Na wat gepruts met de tomtom van Frank (het stomme ding liep steeds vast) begonnen we de rit naar Weert. Bij de Shell in Didam ff een raketje gehaald want die zijn met zo’n hitte toch wel het lekkerst. Na een voorspoedige rit kwamen we rond 16.00 uur – 17.00 uur aan bij het terrein van Bospop. De lokale boer stelde zijn weiland beschikbaar aan Bospop om als parkeerplaats te dienen.

Het was in Weert nog warmer dan in Groenlo en dat was te voelen en te zien aan het Bospop terrein er stond geen sprietje groen gras meer. Al het gras was verandert in stro. Na wat gegeten te hebben liepen we rond half zes richting het hoofdpodium voor ons eerste optreden van de dag namelijk dat van, naar mijn mening een van de beste Nederlandse bands, De Dijk. Ze speelden nieuw materiaal zoals Ietsje Later en Mijn Van Straat Geredde Roos maar ook echte Dijk klassiekers zoals Niemand In De Stad, Onderuit (met het intro van Point Blank van Springsteen), Wat Een Vrouw, Ik Kan Het Niet Alleen, Dansen Op De Vulkaan wat dit keer wel erg letterlijk was want de zon had (nog) vrij spel op het terrein van Bospop. Als laatste speelden ze Groot Hart. Weer een band die ik van mijn lijstje af kan strepen.
Daarna liepen we naar de tent om te kijken naar Guy Forsyth wij dachten eerst dat hij van het illustere duo Grant & Forsyth was, maar dat was niet het geval. Na een paar nummers aangehoord te hebben liepen we weer naar buiten want het was niet echt onze smaak qua muziek. Dus besloten we om maar ff in het gras te gaan zitten. Waar even later een vrouw wijzend naar ons toe kwam, maar wij hadden allebei geen idee wie het kon zijn. Maar het werd al snel duidelijk dat ze naar mijn Born To Run shirt wees. Waarna zij wees naar de pet die ze op had van Bruce Springsteen & The E Street Band.

Om kwart voor zeven kwamen The Cranberries het hoofdpodium op voor een concert. Aan het begin van de dag had ik deze band niet op het lijstje staan, die ik wilde zien. Maar het viel heel erg mee het was zelfs erg goed. Veel onbekende nummers maar mede door het aparte stem geluid van de zangeres Dolores O’Riordan. De band komt uit Ierland en dat was te horen. Ook speelden ze hun hits zoals Zombie. Ook The Cranberries hadden het hot hot hot. En daar hadden ze gelijk in want het leek of het steeds warmer werd. Maar de wolken kwamen eraan. The Cranberries waren nog bezig maar toch besloten we om naar de tent te gaan voor het concert van Southside Johnny & The Asbury Jukes. Toen we de tent inkwamen dacht ik eerst dat ze al waren begonnen. Gelukkig was dat niet zo, want ze waren aan het soundchecken. Erg gaaf om dat een keer te zien hoe dat allemaal gaat. Om 19.45 uur begon het concert met een oudje This Time It’s For Real daarna werden er wat nieuwe nummers gespeeld. Southside Johnny riep ook nog een paar keer ‘Viva Espagna’ terwijl hij een wedstrijdshirt van het Nederlands Elftal aan had. Hij vertelde ook dat hij het WK voetbal had gezien maar de finale niet kon zien omdat hij dan in het vliegtuig zat onderweg naar Cleveland, OH. Waar hij in het voorprogramma stond van Bon Jovi. Hij had zijn telefoon bij zich dus als de uitslag van Nederland, Spanje bekend was dan moesten we hem maar bellen. En toch was het niet de Southside Johnny die ik eerder heb gezien, misschien dat het lag aan de warmte want halverwege het eerste nummer zweette hij al als een otter. En ook de band speelde wat rommelig. Niet de beste show die ik heb gezien van Southside Johnny.

Na afloop de tent uit voor wat frisse lucht er begon een lekker briesje op te steken maar daardoor werd de lucht ook steeds dreigender. We besloten om nog wat te gaan eten en even in het stro te gaan zitten. Het eten lukte nog wel maar daarna braken de wolken open en viel het water met bakken tegelijk naar beneden dus snel naar de tent om even te schuilen. Ondertussen waren Crosby, Stills en Nash muziek aan het maken op het hoofdpodium. Maar dat concert lieten we aan ons voorbij gaan en wat we ervan hoorden was het niet echt interessant om het geheel is van dichtbij te bekijken.
In de tent besloten we maar te blijven want wat later zou Heather Nova op gaan treden. Dit sprak ons ook niet echt aan. Dus besloten we naar het hoofdpodium te gaan om een goede plaats te bemachtigen voor het slotconcert van John Fogerty. Na maar weer eens wat gedronken te hebben was het heel even wachten totdat Fogerty om 23.00 uur het podium op kwam. Fogerty opende zijn concert met Hey Tonight. Daarna nam hij misschien wel een voorschot op het naderende weer met Who’ll Stop The Rain. Halverwege het concert werden de hemelsluizen helemaal open gezet wat een water ineens. Gelukkig had ik in mijn korte broek 2 poncho’s gedaan want die waren nu toch wel erg handig. Helaas ging de mijne kapot dus provisorisch het ding maar over mijn hoofd getrokken. Tijdens de wolkbreuk begonnen Fogerty en zijn band het nummer Have You Ever Seen The Rain?, te spelen. En ook Fogerty werd nat want hij liep de catwalk op en riep na het nummer: “if you can do it, I can do it!” Wat op veel gejuich kon rekenen van de diehards die waren blijven staan. Daarna bleef het regenen en ook op het podium begon het te regenen. Wat later kwam er een stage manager het podium op en vroeg aan Fogerty of hij wilde stoppen. Dat wilde hij zeker niet en speelde door. Wat later kwam diezelfde stage manager weer het podium op wat er tegen Fogerty werd gezegd weet ik niet maar Fogerty riep in de microfoon ‘That never happend to me’. Misschien werd hem gevraagd om te stoppen met het optreden omdat het te gevaarlijk werd met het onweer en de regen? Gelukkig ging hij door met Bad Moon Rising en Fortunate Son. Deze twee nummers sloten de main set af. Na een kleine pauze kwamen Fogerty en zijn band weer het podium op. Ditmaal met een vlag, de Nederlandse vlag. Die hij in de regen voor het publiek zwaaide. Fogerty hoopte dat Nederland zou gaan winnen. Daarna werd Rockin’ All Over The World gespeeld. Het laatste nummer van de avond was nog zo’n klassieker namelijk Proud Mary maar daarna was het toch echt afgelopen.

Het terrein van Bospop was door de overvloedige regen een modderpoel geworden dus snel naar de auto. Halverwege begon het droog te worden en konden de poncho’s uit. De reis naar huis verliep voorspoedig. We wilden bij een BP station wat te drinken halen maar het station was gesloten. Ook de wind had er flink huis gehouden overal lagen takken en bladeren. Het was een puinhoop bij dat station. Onderweg ook veel onweer gezien maar pas in Groenlo, waar we rond half vier aankwamen, te regenen.

Het begon erg warm en eindigde met een bak water dat was eigenlijk de samenvatting van bospop 2010. Fogerty was het hoogtepunt van de dag. Wat een energie heeft die man en ook de show is geweldig. Gitaar om en gaan. Bospop was ook een erg gemoedelijk festival vele malen kleiner dan Pinkpop en de gemiddelde leeftijd lag ook wat hoger. Al met al een top dag en ook de regen was niet erg mede door de inzet van Fogerty door gewoon door te gaan en zelfs te gaan spelen in de regen. Wat een held!

Ondanks alle links naar Oranje het shirt van Southside en het zwaaien met de Nederlandse vlag van Fogerty mocht het niet zo zijn voor Oranje.

Setlist en bands in volgorde:

The Cranberries:
Dolores O’Riordan lead-zangeres keyboard gitaar
Michael Hogan – basgitaar
Noel Hogan – gitaar
Fergal Lawler – drums & percussie

Setlist:
Analyse /Animal Instinct/How/Wanted /Just My Imagination/Linger/When You’re Gone /I Can’t Be With You/Ode to My Family/Switch Off the Moment (Dolores O’Riordan cover)/Free To Decide/Salvation/Ridiculous Thoughts/Zombie/Dreams

Southside Johnny & The Asbury Jukes:
Southside Johnny – vocals & harmonica
Jeff Kazee – keyboards
John Conte – bass
Tom Seguso – drums
Glenn Alexander – guitar
Ed Manion – baritone sax
Neal Pawley – trombone
Chris Anderson – trumpet

Setlist:
Key to the Highway (soundcheck) / This Time It’s For Real / Cross that Line / Woke Up this Morning / This Time Baby’s Gone For Good / Shake ‘em Down / Gin Soaked Boy / Forever / Lost / I Played the Fool / Tired Skin / Harder than It Looks / The Fever / I Don’t Want To Go Home /One More Night to Rock

John Fogerty:
John Fogerty – guitar
James Intveld
Kenny Aronoff – drums
Hunter Perrin
David Santos
Jason Mowery

Setlist:
Hey Tonight/Who’ll Stop the Rain/Born on the Bayou /Lookin’ Out My Back Door/Wrote A Song For Everyone /Ramble Tamble/Midnight Special/Oh, Pretty Woman (Roy Orbinson cover)/Cotton Fields (Leadbelly cover)/Big Train (From Memphis)/Hot Rod Heart /Haunted House/Green River Have You Ever Seen the Rain?/Garden Party (Rick Nelson cover)/Keep On Chooglin’/Night Time is the Right Time/Down On the Corner/Bad Moon Rising/Fortunate Son/Rockin’ All Over the World/Proud Mary