Na 12 oktober 2008, 31 oktober 2009, 10 juli 2010 was het vrijdag 15 oktober tijd voor concert nummer 4 van Southside Johnny & The Asbury Jukes. Tegen 11.00 uur waren Henk en Wilma hier en gezamenlijk reden we richting de hoofdstad van ons land. Hoe westelijker we kwamen hoe meer het begon te regenen. Dat was wel een flinke tegenvaller.
Tegen 13.00 uur reden we Amsterdam binnen op zoek naar een parkeergarage die we voor ogen hadden in verband met de kosten en de loop afstand naar Paradiso. Maar de straat waaraan die garage lag was opgebroken en na wat rond gereden te hebben vonden we een andere parkeergarage van de firma QPark. Byzantium genaamd.

Nadat we de auto geparkeerd hadden besloten we eerst maar is even bij Paradiso te gaan kijken. Maar daar was nog niets te doen. Dus besloten we maar om wat te gaan eten bij een broodjes bar genaamd De Prins. Toen we net zaten kwam de opper roadie van Southside ook even een broodje scoren, waarna hij naar buiten verdween omdat de tourbussen aangekomen waren bij Paradiso.
Na het paninibroodje ham/kaas besloten we de stad in te lopen op zoek naar Concerto (een platenzaak bestaande uit 5 winkels, dus het Paradi(j)s(o) onder de platenwinkels). Daar een paar zeer mooie cd’s gescoord zie de platenkast. Maar voordat we daar waren hebben we zowat half Amsterdam gezien omdat we de weg niet konden vinden…

Daarna weer richting Paradiso gelopen, maar eerst besloten we om nog wat te gaan eten dus liepen we een dwarsstraat in met allemaal restaurantjes. Bij een van die restaurantjes stond iemand buiten (een zogenoemde propper) die ons in het Engels begon aan te spreken. ‘You look hungry’….dus speelden we het spelletje maar even mee. Totdat Henk wat in het Achterhoeks tegen mij vertelde. Dus de man riep in het plat Amsterdams hej dat had je ook wel ff mogen zegge. Binnen was het lekker warm want we waren aardig nat geregend. Even op de menu kaart gekeken naar wat er te knagen was en de keuze gemaakt voor pasta met geroosterde kip in een champignon roomsausje. Dat smaakte erg goed.

Inmiddels was het 18.00 uur geworden en brachten na het eten en drinken, de spullen die we hadden gekocht even terug naar de auto. Om daarna weer even bij Paradiso te kijken of er al iets open was. Maar dat was niet het geval. Er zat een iemand voor de deur te wachten dus besloten we om nog maar even wat te gaan drinken. Dit deden we bij Café De Krul waar de kroegbaas buiten rustig een sigaretje zat weg te paffen. Binnen in het behagelijk etablissement hingen 3 grote flatscreens waarop ene Ivete Sangalo te zien was. Een zangeres die het in Zuid-Amerika goed, zeg maar erg goed doet. Zo liet de kroegbaas ons een dvd zien met beelden van een concert in een van de grootste stadions in de wereld. Dit stadion staat in Rio de Janeiro en tijdens dat concert waren er 100.000(!!) mensen in het stadion. Dat krijgen zeer weinig mensen voor elkaar in de wereld.
Wat later werd er een dvd van de Toppers getoond en besloten we maar om weg te gaan en richting Paradiso te gaan. Inmiddels was het ook al tegen 19.00 uur, de tijd waarop de deuren van de poptempel open gingen. Iets over zevenen was het dan zover de deuren gingen open kaartje gescand en direct naar de zaal. Omdat het voor de deur al aardig druk was hadden we de hoop om vooraan het podium te staan op gegeven. Maar dat viel heel erg mee. We besloten om nu eens aan de rechterkant van het podium te staan. Toen we de plek hadden besloot ik om toch mijn (erg natte) jas even naar de garderobe te brengen en even een pitstop te houden op het toilet. Toen ik weer de zaal in kwam, raakten we aan de praat met een vrouw uit New Jersey (de staat van Springsteen, Southside en nog veel meer goede artiesten). Zij was hier met een paar mensen uit Kansas op vakantie in Nederland. Dus moest ze de show van Southside Johnny en de Jukes ook even meepakken.

Even later kwam de band van het voorprogramma het podium opgelopen. Wat een figuren, geweldig! De band had de illustere naam: The Reverend Peyton’s Big Damn Band. De band komt uit Brown County, Indiana. Uit de Verenigde Staten dus. Deze 3 koppige band bestaat uit:
Reverend J. Peyton
“Washboard” Breezy Peyton
Aaron Persinger

Toen ze begonnen werkte dat erg aanstekelijk, ik mag graag naar dit soort muziek luisteren en wat kan Reverend J. Peyton gitaar spelen niet normaal hoe snel hij de tonen aanslaat. Ze zongen liedjes over de gebakken aardappels van moeder Peyton. Twee flessen wijn en nog veel meer. Check mijn platenkast voor meer info over deze geweldige band. Tijdens het laatste nummer zette de vrouwlijke washboard speler haar instrument nog even in de brand. Na afloop van hun concert besloot ik om maar even naar de hal te lopen om even een cdtje van deze band op de kop te tikken.

Toen ik weer terug kwam, en de roadies het podium aan het verbouwen waren, stonden er ineens 2 vrouwen op mijn plek. Zo’n typische Amsterdamse Rimpel @$%#^#&% met haar vriendin ‘ik heb geen zin maar ben er toch’. Nou ja het zij zo. Even later kwamen Southside Johnny en zijn mannen het podium op gelopen. Helaas zonder Jeff Kazee die in de States was gebleven omdat zijn broer was overleden. Dit betekende dat er geen keyboards waren. Misschien waren ze er wel maar niemand die ze kon bespelen. Erg jammer. Ze openden met Harder Than It Looks van de laatste cd Pills and Ammo, gevolgd door This Time It’s For Real. Tijdens het volgende nummer schrok ik erg van Joey Stann die de saxofoon speelt. Toen hij zijn solo moest spelen tijdens Love On The Wrong Side Of Town stortte hij in.
Voorafgaand aan de show stond hij al op het podium en was erg afwezig. Hij zag er ook totaal niet gezond uit, hij was kaal, zweette heel erg. Uiteindelijk liep hij erg bibberend naar de voorkant van het podium om toch zijn solo te spelen. Dat kon rekenen op veel applaus. Erg ontroerend om de man zo te zien. Later in de show tijdens het nummer Walk Away Renee stortte hij weer even in. Waarna hij op een stoel ging zitten met een windmolen op zich gericht. Hij is de rest van de avond ook niet meer van de stoel gekomen. Terug naar de show die doorging met I Played The Fool en Gin Soaked Boy. Voorafgaand aan Better Days vertelde Southside: “He’s a little under the weather, but he will be alright”
Gevolgd door Better Days en toen dus het hierboven genoemde Walk Away Renee. Na afloop van dit nummer vroeg Southside aan zijn roadie: “What the fuck is going on with him”, dit kon je niet horen maar wel erg goed liplezen. Even later wilde Southside , Joey Stann van het podium hebben om hem de broodnodige rust te geven. Maar dit wilde hij niet en op zijn stoel zittend blies hij de avond rustig door. Daarna was het de beurt aan weer een nummer van Pills And Ammo, Umbrella In My Drink gevolgd door het rustige Paris om weer vol door te gaan met All Night Long. De twee vrouwen die voor ons stonden waren na het 2de nummer al weggelopen om dat ze vonden dat de monitor van gitarist Glenn Alexander te hard stond. God straft onmiddellijk?!?!?!?! Ik vond het persoonlijk wel meevallen.

Ondertussen begon Southside een soort van tribute voor Solomon Burke die afgelopen week overleed, op Schiphol. Deze tribute begon met Everybody Needs Somebody To Love (gecoverd door The Blues Brothers). Na 2 coupletten van dit nummer wilde Southside wat anders. Dus gitarist Glenn Alexander zat even te zoeken naar de juiste akkoorden voordat de band zich stortte in een erg mooie en geïnspireerde versie van Cry To Me. Gevolgd door Got To Get You Off My Mind die Southside Johnny voor zijn I Don’t Want To Go Home album heeft opgenomen. Orgineel dus ook van Burke. Daarna speelde hij de Little Steven klassieker Forever gevolgd door het door Springsteen geschreven nummer Talk To Me. Wat blijft dat toch een energiek nummer.
Daarna Woke Up This Morning wat overging in een nummer van The Rolling Stones getiteld Happy. Na een mooi mondharmonica stuk getiteld Dixie Chicken stortte de band zich in Shake ‘Em Down. Gevolgd door een kippenvel bezorgende versie van Springsteen’s The Fever. Daarna een Little Steven nummer Trapped Again en met I Don’t Want To Go Home kwam er een eind aan de eerste set. De band liep even van het podium af. Behalve Joey Stann die bleef rustig zitten. De toegiften werden geopend met Until The Good Is Gone en afgesloten met een uitbundige versie van Having A Party. Daarna werd het publiek bedankt door Southside en verdween de band weer even van het podium. Om even later weer terug te komen voor nog een aantal nummers te beginnen met Hearts Of Stone (geschreven door Springsteen) en als laatste naar mijn mening het mooiste nummer van het nieuwe album One More Night To Rock:

One more night to rock one more night to roll
One more night to make it come out right
One more night to go

Een toepasselijke afsluiting van dit mooie concert. Daarna richting de uitgang waar de dame en 2 heren van de The Reverend Peyton’s Big Damn Band bij hun eigen merchandise stand stonden te praten met iedereen die langsliep. De zanger/gitarist nog even een hand gegeven en hij vroeg aan mij ‘spread the word about our band’. Dus wees gewaarschuwd haha. Toen de jas opgehaald en richting de auto. Inmiddels was het ook gestopt met regen voor het eerst die dag. Tien minuten later reden we de auto baan alweer op richting Veenendaal om even een pitstop te maken bij de grote gele M. Daarna op naar huis, om ongeveer kwart over een reden we Groenlo weer binnen.

Ik vond het een erg geslaagde dag alleen jammer van het weer. Het concert was weer een degelijke Southside Johnny show. Hij was ook erg op zijn gemak, tussendoor veel grapjes en grollen. Dus na de deceptie op Bospop (lag voor een groot deel aan het bloed heette weer) was dit weer de oude Southside Johnny. Maar de grootste verassing was toch wel The Reverend Peyton’s Big Damn Band. Nog nooit van deze mensen gehoord maar wat een muziek, geweldig!

Hiermee komt er ook een eind aan het concert jaar 2010. Dus het was letterlijk one more night to rock…

Setlist:
Harder Than It Looks/This Time It’s For Real/Love On The Wrong Side Of Town/I Played The Fool/Gin-Soaked Boy/Better Days/Walk Away Renee/Umbrella In My Drink/Paris/All Night Long/Everybody Needs Somebody To Love/Cry To Me/Got To Get You Off My Mind/Forever/Talk To Me/Woke Up This Morning/Happy/Dixie Chicken – Shake ‘Em Down/The Fever/Trapped Again/I Don’t Want To Go Home/Until The Good Is Gone/Having A Party/Hearts Of Stone/One More Night To Rock

Band:
Southside Johnny: vocals, harmonica
Billy Walton: guitar
Skip Ward: bass
Tom Seguso : drums
Glenn Alexander: guitar
Ed Manion: baritone sax
Joey Stann: saxophone
Neal Pawley: trombone
Chris Anderson: trumpet