In maart werd bekend dat John Fogerty naar Nederland zou komen voor een concert op 13 juli in de nieuwe poptempel van Nederland, de Ziggo Dome in Amsterdam.
Na het concert op Bospop in 2010 was het voor mij en Frank een zekerheidje dat we deze man weer een keer wilden zien.
Eind maart was de voorverkoop en in tegenstelling tot de vvk voor Pinkpop verliep het kopen van de kaarten heel vlot.

Vrijdag 13 juli was het dan zover. De dagen voorafgaand aan vrijdag de 13de was ik als begeleider mee op een kamp voor jongeren met autisme in het altijd gezellige Haarle. Een klein dorp in de buurt van Nijverdal. ’s Morgens werden de jongeren opgehaald, daarna nog even lunchen met mijn medebegeleiders en toen met de huurbus naar huis. Daar even mijn spullen gedropt en toen direct door naar de Avis in Arnhem om de bus terug te brengen. Ik was rond half 5 in Arnhem, bus afgeleverd en niet veel later kwamen Frank, Frank zijn moeder en een kameraad van Frank mij ophalen bij de Avis. Toen op naar Amsterdam. Van die rit heb ik weinig tot niets meegemaakt want ik was in slaap gevallen. Toen we bijna in Amsterdam waren werd ik wakker doordat Dancing In The Dark van Springsteen op de radio werd gedraaid.

Rond zes uur reden we de Arena binnen om een parkeerplek te zoeken. Even later hadden we er een gevonden, dus de auto geparkeerd en naar buiten gelopen. Op naar het Ziggo Dome dat om de hoek van de Arena ligt. We wilden eerst even wat gaan eten in het naast gelegen café. Maar het was daar zo druk dat we dat al snel uit ons hoofd hadden gezet. Toen besloten we om maar in de rij te gaan staan in de hoop dat er in de zaal nog wat te knagen was.
Niet veel later gingen de deuren open en liepen we voor het eerst de Ziggo Dome binnen. Mijn voorkeur ging uit om bij de ehbo ring te gaan staan net achter de pit. Maar die was er helaas niet. Dus toen maar aan de voorkant van het mengpaneel. Zo kon ik nog even uitrusten van de kampweek en stonden we op een kleine verhoging zodat we over de mensen voor ons heen konden kijken.

[google-maps width=550 height=350]

In de zaal kon je ook eten en drinken krijgen dus na wat versnaperingen was het wachten tot ‘show time’. Ondertussen was Miss Montreal de zaal binnen gekomen en kwam ze op een paar meter van ons staan. Erg tof dat zij, dit ook mooie muziek vindt.
Iets na achten kwamen de bandleden het podium op. Met als laatste John Fogerty. Het concert werd gestart met ‘Hey Tonight’. Gevolgd door ‘Green River’, ‘Lodi’ en ‘Lookin’ Out My Backdoor’. Tijdens het volgende nummer ‘Who’ll Stop The Rain’ dacht ik even terug aan Bospop 2010. Toen we in de stromende regen stonden te springen tijdens dit nummer en het nummer dat later zou volgend ‘Have You Ever Seen The Rain?’. Na ‘Who’ll Stop…’, volgde ‘Ramble Tamble’ een nummer vol met scheurende gitaren. Maar ook drummer Kenny Aronoff sloeg zijn drumstel bijna de vernieling in. Wat een power. Daarna een klassieker in de vorm van ‘Midnight Special’. Gevolgd door ‘Born On The Bayou’ en ‘Hot Rod Heart’. Het volgende nummer was ‘Blue Moon Nights’ op dit nummer ging Sanne Hans aka Miss Montreal helemaal los. Erg leuk om te zien.
Een hoogtepunt was ‘Somebody Help Me’ van naar mijn mening het beste Fogerty album ‘Revivial’ uit 2007. Een paar nummers later volgde ‘Gunslinger’ van datzelfde album. Daarnaast zong Fogerty ook nog een cover van The Big O, Roy Orbison, namelijk ‘Pretty Woman’. Tijdens ‘Fortunate Son’ had Fogerty het even moeilijk. Zijn stem wilde even niet meer mee werken. Maar na wat water en een paar keer flink hoesten was zijn stem er weer en zette hij het nummer op nieuw in. ‘Fortunate Son’ was ook het laatste nummer van de set. Dus werd het publiek bedankt en liep de band van het podium af. Om niet veel later weer terug te komen voor de toegiften.

De toegiften werden afgetrapt met een mooie versie van ‘Rockin’ All Over The World’. Het laatste nummer van de avond was ‘Proud Mary’. Na dit nummer kwam er een eind aan een mooi concert van Fogerty en zijn band. De show duurde net geen 2 uur. Na nog wat gedronken te hebben liepen we richting de uitgang. Toen was het richting huis. Ik was kapot! Of ik het een volgende keer weer – zou doen na zo’n intensieve kampweek weet ik niet. De beleving bij dit concert was heel anders dan bij de andere concerten dit jaar. Maar ik heb er toch wel van genoten. Erg tof om deze baas aan het werk te zien!

De dag na het concert twitterde ik het volgende, inclusief reactie van Miss Montreal:

Setlist
Hey Tonight/Green River/Lodi/Lookin’ Out My Back Door/Who’ll Stop the Rain/Ramble Tamble/Midnight Special/Born on the Bayou/Hot Rod Heart/Blue Moon Nights/Somebody Help Me/Long As I Can See the Light/I Heard It Through the Grapevine/Gunslinger/The Night Time Is the Right Time/Keep On Chooglin’/Have You Ever Seen the Rain?/Oh, Pretty Woman/Down on the Corner/Up Around the Bend/The Old Man Down the Road/Bad Moon Rising/Fortunate Son//Rockin’ All Over the World/Proud Mary

Band:
John Fogerty – vocals, guitar, harmonica
Shane Fogerty – guitar, background vocals
Bob Malone – keyboards
Kenny Aronoff – drums
James Intveld – guitar
Randy Korhs – guitars
David Santos – bass