Terug naar November 2011 op de site van Springsteen verscheen het bericht dat hij en de E Street Band na 2 jaar weer op tournee gingen.

Toen ik dit nieuws las op mijn telefoon, stuurde ik Frank meteen een ‘whatsappje’ met dit mooie nieuws. In de loop van de dag werden de eerste concertdata bekend gemaakt. Nederland stond er in eerste instantie niet tussen. Dus besloten we om maar naar de Oosterburen te gaan. Keulen was het dichtste bij. Dus daar zouden we kaarten voor gaan proberen te scoren. Ik had mij ingeschreven bij de site van de Duitse ticketboer (Eventim) voor een ticketalarm. Een soort voor-voor verkoop. Op zaterdagochtend kreeg ik via de mail het bericht dat je de kaarten voor het concert kon gaan bestellen. Aangezien ik op het werk was heel snel een collega gebeld of hij even mijn dienst wilde overnemen zodat ik ‘rustig’ de kaarten kon bestellen. Daarna Henk gebeld of ik zijn mastercard even mocht gebruiken en tenslotte Frank gebeld dat ik kaarten had besteld voor het concert in het Rhein Energie Stadion in Keulen.

Een paar weken later werd bekend dat Springsteen, maandag 28 mei op Pinkpop zou staan. Dus dat zouden 2 super dagen gaan worden. Het verslag van Pinkpop lees je hier.

Op zondag 27 mei hadden we afgesproken dat mijn moeder en ik rond een uur of drie bij Frank langs zouden komen om hem en zijn moeder mee te nemen. Eerst nog even een uurtje de GP van Monaco gekeken en daarna snel in de auto om Frank en zijn moeder op te halen en toen was het richting Duitsland. Na een snelle en voorspoedige rit waren we rond 17.00 uur half zes al in Keulen. Toen op zoek naar het Stadion en de parkeerplaatsen maar ook dit ging erg snel en zo stonden we rond 18 uur al bij het stadion. Eerst even langs de merchandise stand gelopen. Lees als een paar shirts gekocht. Toen was het tijd om wat te eten een patatje weiβ (met fritessaus) en een curryworst, want ja je bent toch in Duitsland.

Toen we het eten op hadden besloten we om onze zitplaatsen op te gaan zoeken. Toen we ze gevonden hadden zaten we pal in de zon. Een graadje of 25 dus bloedheet. Maar toen de opkomst muziek van de film ‘The Magnificent Seven’ werd gespeeld was de zon achter het stadion verdwenen. Normaal begint Springsteen altijd iets na achten met zijn concerten maar dit keer was hij rond 10 voor acht al op het podium. De opener van de avond was ‘No Surrender’ en met de komende toetsweken voor de boeg een zeer fijne opener. ‘We learned more from a 3 minute record, than we ever learn in school’. Daarna stortte de band zich in ‘Two Hearts’ om vervolgens het vaste stramien af te gaan met ‘We Take Care Of Our Own’ gevolgd door ‘Wrecking Ball’ daarna was het tijd voor het eerste verzoekje van de avond in de vorm van ‘The Ties That Bind’, met een mooie solo van Jake Clemons. Gevolgd door ‘Death To My Hometown’. Daarna was er een rustmoment in de show met een supermooie uitvoering van ‘My City Of Ruins’. Tijdens de introductie van Patti Scialfa (die er niet bij was) haalde Springsteen een rode pruik uit het publiek, liep naar Roy Bittan en deed de pruik op zijn hoofd. Een erg leuk moment!

Na ‘ My City Of Ruins’ begon Charles Giordano een intro te spelen en Springsteen begon te preken. Met op het eind ‘can you feel the spirit? Can you feel the spirit now’. Gevolgd door een hele mooie versie van ‘Spirit In The Night’. Deze klassieker uit 1973 werd gevolgd door een klassieker uit 1974 namelijk ‘The E Street Shuffle’. Een nummer dat helemaal tot zijn recht komt deze tour met de toevoeging van de blazerssectie aan de band. Met een mooie gitaarsolo van Bruce en ook de ‘ drumbattle’ tussen Max en Everett zat erbij. Toen was het tijd voor een echt rustmoment met ‘Jack Of All Trades’. In het Duits sprak Springsteen ons toe dat het moeilijke tijden zijn.

Het nummer werd afgesloten door een bloedmooie solo van Nils Lofgren. Voor het volgende nummer begon Max al met drummen. Voor wederom een verzoekje. Springsteen moest Weinberg nog wel even vragen om iets langzamer te drummen. Maar toen dat geregeld was, was daar ‘Atlantic City’. Het outro van ‘Atlantic City’ ging direct over in ‘Darlington County’ maar eerst zong Springsteen nog een couplet en een refrein van ‘Honky Tonk Women’ van The Rolling Stones. Dit had Springsteen een keer eerder gedaan op 8 mei 2000 in Hartford, CT tijdens ‘The Reunion Tour’ . Op de tribune waar ik zat hadden veel mensen het eerst niet in de gaten wat hij aan het spelen was maar toen het refrein begon, stond de hele tribune mee te zingen. Erg leuk om te zien. Na ‘She’s The One’ liep Springsteen naar de middelste uitloper van het podium om daar ‘Working On The Highway’ te spelen. Daarna volgde voor mij een hoogtepuntje en een van mijn favorieten ‘Shackled And Drawn’ met een glansrol voor Cindy Mizell wat een stem heeft zij.

Het volgende nummer was ‘Waitin’ On A Sunny Day’. Sommige fans krijgen een beetje genoeg van dit nummer, maar ik vind het nog steeds een leuke meezinger. Net als bij alle andere concerten deze tour haalde Springsteen een kind uit het publiek om mee te zingen. Ook hier hebben sommige fans hun twijfels over of Springsteen dit wel moet doen. Dat zelfde geld voor ‘ The Apollo Medley’ met ‘The Way You Do The Things You Do’ geschreven door Smokey Robinson voor The Temptations en ‘634-5789 (Soulville, USA)’ geschreven door Eddy Floyd en Steve Cropper. Je vindt dit mooi of je vindt het helemaal niets. Ik behoor tot de eerste categorie. De mensen op de tribune waren wat minder enthousiast en gingen bijna allemaal zitten.

Maar ze stonden al snel weer op voor het volgende nummer ‘The River’. Een zeer mooie versie. Daarna was het de beurt aan ‘The Rising’ doet het bij mij altijd goed, ‘Radio Nowhere’ gevolgd door ‘We Are Alive’ (wat een topnummer!) en met de vernieuwde versie van ‘Land Of Hope And Dreams’ kwam de eerste set ten einde. De toegiften werden geopend met ‘Born In The U.S.A.’ dat heel mooi overging in ‘Born To Run’. Op dat moment gingen ook de stadionlichten weer aan. Daarna werd ‘Hungry Heart’ gespeeld gevolgd door de tourpremiere van ‘Seven Nights To Rock’.

Tijdens het volgende nummer ‘Dancing In The Dark’ danste Springsteen met 3 ‘ Patti’s’. Met dezelfde rode pruiken als die Roy Bittan op kreeg tijdens ‘My City Of Ruins’. Daarna werd er nog een verzoekje ingediend van een fan, die graag ‘American Land’ wilde horen. ‘American Land’ werd net zoals tijdens de vorige tours afgesloten met het: ‘You’ve just seen, the heartstopping, pants dropping, hard-rocking, earth-shocking, booty-shaking, love-making, Viagra-taking, history-making, legendary, E STREET BAND’. Daarna stortte Springsteen ter aarde en moest Steve er aan te pas komen met een spons vol met water. Die hij uitwrong boven Springsteen’s gezicht. En met het ‘One more’ werd ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ gespeeld. Na ‘and the Big Man joins the band’ stopte de band met spelen en barstte er een gejuich los. Op de schermen werden mooie beelden getoond van Clarence Clemons. Maar na dit nummer was het toch echt afgelopen. Inmiddels was het al 23:15 uur geworden. Dus bijna 3,5 uur heeft Springsteen en de zijnen gespeeld.

Ik vond het een geweldig concert! De nieuwe nummers zijn live erg goed en daarnaast nog een mooie tourpremiere in de vorm van ‘Seven Nights To Rock’. Maar ook geen een nummer van Darkness. Sinds het verschijnen van dat album in 1978 was dat nog nooit voorgekomen. Helaas heb ik nog maar ‘One night to rock’ want na het concert was het snel naar huis. Onderweg naar de auto, kwamen we een paar Duitsers tegen. Die hadden het over een ‘Hammer geil’ concert. In het Nederlands betekend dat iets in de trant van een waanzinnig mooi concert. En daar kan ik mij alleen maar bij aan sluiten. Rond half 3 in de nacht reden we Groenlo weer in. Frank en zijn moeder afgezet bij hun huis en toen een paar honderd meter naar ons huis. Auto geparkeerd nog even nagepraat en toen snel naar bed. Want de volgende ochtend was het weer vroeg op voor Pinkpop!

Setlist:
No Surrender/Two Hearts/We Take Care Of Our Own/Wrecking Ball/The Ties That Bind/Death To My Hometown/My City Of Ruins/Spirit In The Night/The E Street Shuffle/Jack Of All Trades/Atlantic City/Darlington County (with Honky Tonk Women)/She’s The One/Working On The Highway/Shackled And Drawn/Waitin’ On A Sunny Day/Apollo Medley/The River/The Rising/Radio Nowhere/We Are Alive/Land Of Hope And Dreams//Born In The U.S.A./Born To Run/Hungry Heart/Seven Nights To Rock/Dancing In The Dark/American Land/Tenth Avenue Freeze-Out

Band:
Bruce Springsteen – lead vocals, guitar, harmonica
Roy Bittan – piano, keyboards
Nils Lofgren – guitar, backing vocals
Steven Van Zandt – guitar, mandolin, backing vocals
Garry Tallent – bass
Max Weinberg – drums
Soozie Tyrell – violin, backing vocals, acoustic guitar
Charles Giordano – organ, accordion
Cindy Mizelle – vocals, percussion
Curtis King – vocals, percussion
Michelle Moore – vocals
Everett Bradley – percussion, vocals
Ed Manion – saxophone
Jake Clemons – saxophone
Curt Ramm – trumpet
Clark Gayton – trombone
Barry Danielian – trumpet

Gezien:
Bruce Springsteen & The E Street Band
Wrecking Ball Tour 2012
27-05-2012: RheinEnergie Stadion, Keulen, DE