Vrijdag 7 maart 2014, al voor het vijfde jaar op rij begint mijn concertseizoen met een theaterconcert van Daniël Lohues en zijn kameraden, Bernhard Gepken en Guus Strijbosch. Volgens Lohues gaan ze door het leven als trio Hout Moet als verwijzing naar de eerste plaat die ze samen maakten. Dit keer was de plaats van handeling Schouwburg Amphion in het altijd gezellige Doetinchem. Net als de vorige vier edities ging ik samen met mijn moeder naar dit concert, maar mijn broertje was inmiddels ook wel benieuwd waarom wij de concerten van Lohues zo geweldig vonden, dus wilde hij dat ook wel eens meemaken. Zo gezegd zo gedaan.

Rond kwart voor acht liepen we de schouwburg binnen, niet veel later zochten we onze stoel op, rij 3 precies in het midden dus perfect uitzicht. In tegenstelling tot de vorige concerten waren de gordijnen van de Rabobankzaal nog gesloten.

Iets over acht gingen de gordijnen open en na een kort knikje van Lohues, begon trio ‘Hout Moet’ het concert met het nummer ‘Achter ’t Huus’. Na dit nummer riep Lohues: ‘Moi!’ waarop uit de zaal ook verschillende ‘Moi’s’ kwamen. Hierna volgde het nummer ‘Weet Da’k Wat Vergeten Ben, Maar Ben Vergeten Wat’. Dit nummer werd vrijwel direct gevolgd door een nummer van de plaat ‘Ericana’ uit 2013 namelijk ‘Liefzeer’. Na dit nummer begon Lohues te vertellen over zijn reis naar Verenigde Staten dit verhaal was de rode draad in het eerste deel van het concert. Lohues vertelde over de junkies die hij zag in Chicago en de tekst ‘Nothings is more worth than this day’. Daarnaast zag hij een junkie zitten die ‘junkie dingen deed’. Lohues vertelde dat hij dit een mooie zin vond en besloot om deze zin eens op Google in te typen om te kijken of wie dit had gezegd. Dat bleek Johann Wolfgang von Goethe te zijn geweest. Na dit verhaal speelde Lohues de opener van zijn nieuwste plaat ‘D’ met de ‘verdrentste’ titel als de quote van Goethe: ‘Niks Is Meer Weerd As Vandaage’. Daarna vertelde Lohues dat hij op zijn reizen vaak alleen is en dit ook wel fijn vind. Een vriendin uit Erica belde hem eens met de vraag ‘wat doe je nou in Chicago’ waarop hij vroeg wat doe jij in Erica. Dit verhaal werd gevolgd door ‘Joezölf’ dat over hetzelfde onderwerp ging.
De volgende twee nummers werden voorafgegaan door een verhaal over terug komen in Nederland via Schiphol. De douanier vertelde tegen Lohues nadat hij zijn paspoort had gegeven: ‘Je hebt nog een hele reis voor de boeg’. De blik van Lohues na dit verhaal was geweldig. Daarna kroop Lohues achter die piano voor de nummers ‘Ten Oosten Van De Iessel’ en dit nummer werd met een korte piano solo gekoppeld aan het piano nummer ‘Op ’t Platteland’. Als laatste nummer van de eerste set werd ‘Prachtig Mooie Dag’ gespeeld.

Na de pauze begon Lohues met het nummer dat zijn doorbraak betekende namelijk ‘Op Fietse’. Dit blijft een schitterend mooi nummer. ‘Op Fietse’ werd gevolgd door weer een nummer van ‘Ericana’ het humoristische ‘Ik Haal Mij ’n Hond Op’. Na dit nummer vertelde hij zijn top 3 over waar ze Lohues op aanspraken. Op 2 was dat of hij al een hond had gekocht en op 1 stond of hij ‘Op Fietse’ was gekomen. ‘Ik Haal Mij ’n Hond Op’ werd gevolgd door ‘Mis Mien Engel’. Daarna vertelde Lohues over zijn muziekvorming. Eerst als misdienaar op het kerkorgel maar toen hoorde hij de Rolling Stones en dat was wat. Dus vroeg hij aan zijn ouders of hij een gitaar mocht hebben. Die heeft hij nooit gekregen. Maar wel van Sinterklaas. ‘Maar ja zei Lohues dat was nog niet van mijn ouders’. Dus pakte hij een oud blikje van doperwten, een stok en een snaar en zo had hij zijn eerste gitaar gemaakt. Op deze zelfgemaakte gitaar speelde Lohues het nummer ‘Hak Mar ’n Gitaar’.
Daarna volgde een blok met liefdesliedjes, als eerste ‘Wat Ze Zee’ over relaties die stuk lopen. Gevolgd door ‘Annelie’. Een schitterende versie eerst alleen met gitaar en bass maar halverwege het nummer bespeelde Lohues ook de piano. Zoals gezegd een schitterende versie van een van de mooiste liedjes in het oeuvre van Lohues. Met ‘Terecht Bij Joe’ en ‘Elk Mens Die Hef Zich ’N Kruus Te Dragen’ kwam er een eind aan de hoofdset. Na dat ze een bosje bloemen kregen en de staande ovatie in ontvangst namen liepen de heren van het podium. Niet veel later kwam Lohues alleen het podium op om heel toepasselijk ‘Allennig’ te spelen dat op het eind flink werd uitgesponnen met een mooie gitaarsolo’s op een akoestische gitaar. Daarna kwamen Gepken en Strijbosch het podium weer op om Lohues bij te staan in het nummer ‘Angst Is Mar Veur Eben, Spiet Is Veur Altied’ en ‘Als De Liefde Mar Blef Winnen. Het laatste nummer van de avond was ‘Hier Kom Ik Weg’ na ‘Op Fietse’ en ‘Annelie’ mijn favoriete Lohues nummer. Maar na dit nummer zat het er toch echt op.

Net als de 4 concerten hiervoor vertelde Lohues weer veel mooie en grappige verhalen omlijst met mooie nummers van zijn laatste cd ‘D’. Gemixt met nummers van ‘Ericana (2013)’, ‘Hout Moet’ (2011) en ook het vierluik ‘Allennig’ bleef niet onderbelicht. Ik ben erg benieuwd wat Lohues in 2015 gaat brengen maar eerst zie ik hem eind mei nog een keer tijdens zijn theatertour maar dan in Hengelo, OV. Ik ben benieuwd of hij dan deze setlist aanhoud of er toch wat in veranderd.

Setlist:
Achter ’t huus/Weet da’k wat vergeten ben, mar ben vergeten wat/Liefzeer/Niks is meer weerd as vandaage/Joezölf/Ten Oosten van de Iessel/Op ’t platteland/Prachtig mooie dag//Op Fietse/Ik haal mij ’n hond op/Mis mien engel/Ha’k mar ’n gitaar/Wat ze zee/Annelie/Jij Veurbij/Terecht bij joe/Elk mens die hef zich ’n kruus te dragen///Allennig/Angst is mar veur eben, spiet is veur altied/Als de liefde mar blef winnen/Hier kom ik weg

Band:
Daniël Lohues: vocals, gitaar, mandoline, mondharmonica, piano, panfluit, accordeon
Bernard Gepken: achtergrondzang, gitaren, mandoline
Guus Strijbosch: contrabass

Gezien:
Daniël Lohues
D Tour
07-03-2014. Schouwburg Amphion, Doetinchem, NL