In september belde Henk mij op of ik zin had om mee te gaan naar Seasick Steve in Hengelo. Ik had veel over de man gehoord, want hij was de hit van Lowlands dit jaar en ook was hij bij De Wereld Draait Door geweest. Dus ik wilde wel mee. Op vrijdag 18 november was het zover tegen 16.30 hadden we afgesproken dat ik bij Henk zou zijn, daarna reden we verder om Henk’s broer Bennie op te halen. Vanuit Groenlo reden we naar Hengelo (OV). Rond 18.00 uur kwamen we daaraan, de auto geparkeerd en naar binnen want het was buiten best fris geworden.

In het café dat bij de zaal hoorde stond de hele avond fijne blues muziek en onder het genot van een Fanta en de broers een bok biertje rolden we de avond in. Op een gegeven moment kwam er een meisje naar binnen die werd herkend door Bennie. Hij had haar namelijk gezien bij De Wereld Draait Door de vorige avond, waar Qeaux Qeaux Joans (CoCo Jones), de dame in kwestie, een minuutje mocht zingen. Ze bestelde wat te drinken aan de bar een koffie met honing waarop Henk zei dat is toch niet lekker. Waarop zei zij jawel hoor. Henk vertelde haar toen dat 2 blokjes anijs in de koffie wel lekker was maar met honing nee dat kon toch echt niet. Na nog wat gepraat te hebben met haar moest ze weg want ze moest soundchecken. Maar ze zou ons wel zien in de zaal. Daarna nog even een fijne hamburger weg gekaand met de illustere naam: Hamburger Hell. De hamburger was voorzien van een lekker broodje dat rijkelijk belegd was met verschillende soorten groente. Dus om in de taal van de heren Jaspers en Kranenborg van Topchef te blijven het zoetje en het zuurtje waren optimaal. Daarnaast lagen nog wat aardappelpartjes en dit alles werd geserveerd in een rieten mandje. Toen we dat op hadden nog even wat gedronken en een pitstop gemaakt op het toilet. Tegen 19.30 uur gingen de deuren van de zaal open dus besloten wij rond die tijd om ook maar eens die kant op te lopen. Kaartje laten zien en laten scannen en daarna werd het kaartje weggegooid dus ik vertelde de kaartjes man, ik wil graag mijn kaartje houden. Dat was geen probleem en maar goed ook zoals later zou blijken. Trap op en de zaal in. Het was een leuk zaaltje erg knus. Ik denk dat er zo’n 400/500 man in passen misschien wel minder. Na even gewacht te hebben kwamen de band leden van Qeaux Qeaux Joans het podium op en gingen op hun stoelen zitten. Nadat de lead gitarist haar had geïntroduceerd, als het meisje dat 2 jaar geleden bij Seasick Steve het podium op sprong, kwam ze op. Seasick Steve had haar persoonlijk gevraagd of ze het voorprogramma voor hem wilde doen in Nederland. Aangezien wij helemaal vooraan stonden zag ze ons drieën direct staan en zwaaide ze even naar ons.

Daarna ging ze op haar kruk zitten en begon het door haar verzorgde voorprogramma en dat was goed!! Ze speelde onder andere ‘Spill The Wine’, ‘Golden Cage’ en het mooiste nummer ‘Roadtrippin’. Tijdens haar set vertelde ze ook nog dat ze bij DWDD was geweest. Ze vond Mathijs van Nieuwkerk een sympatieke vent. Daarna vertelde ze ook nog dat na een misdruk ze nu eindelijk haar EP bij zich had. Deze overhandigde ze aan een jongen in een rolstoel die naast ons zat.
Ik denk dat we nog veel van deze dame gaan horen, want ze kan erg goed zingen!

Na de set van QQJ werd het podium leeg gehaald en werden de drums en een aantal gitaren even gecheckt. Want niet veel later kwam Seasick Steve het podium op. Met zijn kenmerkende John Deere pet + tuinbroek + houthakkersblouse. Hij begon met het nummer ‘The Things Go Up’ dit deed hij solo vooraan het podium. Na dit nummer kwam Dan Magnusson erbij die de drums voor zijn rekening nam. Seasick stelde hem als volgt voor: ‘Do you know Sesame Street? He is Animal from The Muppets’. Op sommige momenten klopte dat ook helemaal. Nu ze volledig waren speelde Dan en Seasick het nummer ‘Cheap’. Tijdens het volgende nummer raakte Seasick lichtelijk geïrriteerd door Henk en zijn collega’s. Die nogal blij waren elkaar te zien. “You guys are pretty busy huh?". Waarna hij vervolgde met "If I want to talk with friends, I go to a bar. I do not want to pay a lot of money for a concert to only talk to friends, so shut the fuck up! ". Wat later werd hij nog bozer op een paar mensen die aan de andere kant van de zaal stonden. Maar dit deed hij vaker bewijze van show hoorde ik later. Tijdens het nummer ‘That’s All’ deed de zoon van Seasick Steve mee met percussie instrumenten. Daarna werd het nummer ‘You Can’t Teach An Old Dog New Tricks’ gespeeld op zijn befaamde sigarendoos gitaar. Daarna volgde het nummer ‘Walkin’ Man’ waar hij een meisje uit het publiek haalde om dit nummer voor haar te zingen. Dit meisje heette Jodi en kwam uit Schotland iets wat Steve nog al verbaasde. Hij was niet de enige, maar volgens mij kon ik horen dat zij een exchange student was. Daarna overhandigde hij haar zijn nieuwe cd ‘Best Of Seasick Steve’. Waarop hij zei "Like I have so many hits?" Tijdens het concert bracht zijn zoon hem ook een kan vol met thee dat hij moest drinken van de dokter. "This stuff is made of awfull leaves or herbs or something". Maar ja als de dokter het zegt dan moet het maar. Want Seasick is ook de jongste niet meer met zijn 70 jaar. Ook bespeelde Steve zijn befaamde Diddley Bow. Dit was een plank met een snaar, een kerst versiersel, een deurhendel van een ’57 Chevy en een leeg blikje groente. Maar er kwam mij toch een mooi geluid uit en hij zat er aardig op te meppen. Daarna werd ‘Back In The Doghouse’ gespeeld, waarbij het drumstel werd voorzien van een oude frituurpan.

Hierna liepen Steve en Dan van het podium af om niet veel later weer terug te komen voor de toegiften. Steve kwam met een normale gitaar het podium op, die hij van zijn zoon had geleend. Omdat hij zelf geen normale gitaar bij zich had. Hij speelde het nummer ‘It’s A Long, Long Way’. Dan, kwam met een bezem het podium op om de vloer als instrument te gebruiken. Het had hetzelfde effect als dat je met kwastjes op een drum slaat. Erg grappig om te zien. Daarna was het tijd voor ‘Doghouse Boogie’ dit speelde Seasick op de ‘three string Trance Wonder’ en de ‘Mississippi Drum Machine’ een doos voorzien van een microfoon waar hij met zijn voet op stampte. Tegen het einde van het nummer kwam Qeaux Qeaux Joans het podium op om samen met Seasick Steve en Dan het nummer naar een eind te brengen. Na dit nummer vertelde Seasick Steve dat ze straks bij de merchandise stand handtekeningen zouden uit gaan delen.

De collega’s van Henk hadden nog muntjes over dus besloten we om die eerst even op te maken en daarna naar de merchandise stand te lopen. We hadden het nog niet besloten of Bennie stond al te praten met Seasick even later gaf Henk hem ook een hand en bedankte hem voor het concert. Daarna was ik aan de beurt ook ik kreeg een hand van Steve. Toen bedacht ik me dat ik het concertkaartje nog had en vroeg aan hem of hij die wilde signeren: ‘No problem’ en een ‘Thank You’ van mijn kant gingen we richting de drummer, Dan Magnusson, om hem ook te bedanken en net als bij Steve dit moment even op de gevoelige plaat vast te leggen. Naast deze 2 bazen stond ook QQJ in een hoekje samen met een medewerker van Metropool, haar EP te verkopen. Ik en Henk waren onder de indruk van haar vocale kwaliteiten dus hebben we beiden de EP gekocht. Het leuke er aan was dat QQJ er een persoonlijk boodschap op zette. Hier kun je zien wat ze bij Henk op zijn EP schreef. Bij mij schreef ze dit (klik op dit). Na het handtekeningen jagen en groupie gedrag besloten we om richting de uitgang te gaan maar niet voordat we met zijn allen, nog een keer, (Henk, Bennie, ik en de collega’s van Henk) met Dan Magnusson op de foto waren gegaan.

Daarna was het toch echt tijd om naar de auto te lopen en aan de terugreis te beginnen. Tegen 0.30 uur reden we een mistig Groenlo binnen. Eerst Bennie bij zijn huis afgezet en daarna richting Henk. Waar we nog even wat hadden nagepraat en de foto’s hadden bekeken was het ook voor mij tijd om naar huis te gaan. Wat een gaaf concert in een leuk en klein zaaltje. Goede plaatsen helemaal vooraan. Seasick Steve was geweldig! Ook leuk om al die verschillende gitaren te zien. Dan Magnusson is echt een hele goede drummer. Bij sommige nummers vlogen zijn haren alle kanten op. Maar de ontdekking van de avond was toch wel Qeaux Qeaux Joans. Ik hoop dat we nog veel van haar gaan horen, want naast een goede singer songwriter is ze ook nog eens erg leuk en spontaan!

Ik heb er van genoten! Helaas is dit wel het laatste concert van 2011. Maar 2012 belooft nu al, met de aankondiging van een nieuwe Bruce Springsteen & The E Street Band Tour, een top jaar te worden.

Setlist:
The Things Go Up/Cheap/I Don't Know Why She Loves Me, But She Do/That's All/You Can't Teach An Old Dog New Tricks/Walkin' Man/What A Way To Go/Diddley Bo/Thunderbird/Back In The Doghouse/It's A Long, Long Way/Dog House Boogie (with Qeaux Qeaux Joans)
Setlist niet op volgorde/compleet

Band:
Seasick Steve: Vocals, guitars
Dan Magnusson: drums