En weer een uitgesteld concert dat ingehaald werd of zoals Drive-By Truckers frontman Patterson Hood het zo mooi zong in ‘Let There Be Rock’: Skynyrd was set to play Huntsville,
Alabama, in the spring of 77, I had a ticket but it got canceled.

Want dat gold ook voor dit concert, de eerste datum voor het concert was namelijk 7 juni 2020 en vervolgens 27 mei. Maar door de pandemie konden deze concerten niet door gaan. In 2020 zou de band gaan touren met hun destijds nieuwe album ‘The Unraveling’ een aanklacht tegen de Verenigde Staten en Trump zoals ‘Babies In Cages’ maar door de pandemie kon de band niet touren en brachten ze eind 2020 nog een album uit ‘The New Ok’ geinspireerd door corona maar ook het vuurwapengeweld in de VS. Zoals op het prachtige ‘Thoughts And Prayers’. Net voordat ze in 2022 weer op tour zouden gaan, kwamen de heren Hood, Cooley, Morgan, Patton en Gonzalez bij elkaar voor een drie daagse repetitie. En ineens was daar een nieuw album dat begin juni verscheen. Getiteld ‘Welcome 2 Club XIII. Na drie albums over politiek richt de band zich nu weer op hun eigen avonturen. De titeltrack van de plaat is een verwijzing naar de club waar ze toen nog als Adam’s House Cat hun eerste optreden hadden.

Voor dit concert had Paradiso samen met Sugar Mountain een mooi mini festival samengesteld met op de rol, Sugaray Rayford, Jerry Joseph en de North Mississippi Allstars. Jerry Joseph kende ik al van zijn mooie plaat ‘The Beautiful Madness’ waarbij hij de Drive-By Truckers als band had gestrikt.
Voordat de Truckers zouden spelen was er eerst nog een concert van de North Mississippi Allstars. Bestaande uit de broers Cody en Luther Dickinson (respectievelijk drums, gitaar) bassist Jesse Williams en zanger Lamar Williams, Jr. In een kleine vijf kwartier nam de band de zaal mee naar de Mississippi delta en speelde ze een mix van blues en southernrock.

Daarna was het de beurt aan de Truckers, die hun concert aftrapten met ‘Billy Ringo In The Dark’ van hun nieuwste album, gevolgd door ‘Slow Ride Argument’ en na een praatje over zijn thuisland zong Patterson Hood, het prachtige ‘Thoughts And Prayers’ gevolgd door Cooley’s ‘Ramon Casiano’. Beide nummers gaan over het vuurwapengeweld in de States. Wat verder op in de set speelde de band ‘Every Single Storied Flameout’. Op de plaat is dit nummer voorzien van een blazerssectie maar halverwege pakte een van de roadies een saxofoon en begon mee te spelen, aan het eind van het nummer kwam een andere roadie ook het podium op om trompet te spelen. Dat op veel gejuich uit de zaal kon rekenen. Een voordeel van zo’n (mini) festival is dat er al een aantal muzikanten meer zijn in het gebouw. Zo ook Luther Dickinson van de North Mississippi Allstars, die meespeelde op ‘Grand Canyon’ en later speelde Jerry Joseph nog mee op een schitterende en harde versie van ‘Hell No, I Ain’t Happy’. Tussendoor wisselende Hood en Cooley de zang af na ‘Marry Me’ volgde ‘Let There Be Rock’ waarin Hood zijn eerste concertervaringen bezingt:

Skynyrd was set to play Huntsville,
Alabama, in the spring of 77, I had a ticket but it got canceled.
So, the show, it was rescheduled for the “Street Survivors Tour”.
And the rest, as they say, is history.

So I never saw Lynyrd Skynyrd
But I sure saw Ozzy Osbourne with Randy Rhoads in 82
Right before that plane crash.
And I never saw Lynyrd Skynyrd but I sure saw AC/DC
With Bon Scott singing, “Let There Be Rock Tour”.

With Bon Scott singing, let there be rock!

Persoonlijk vond ik het stukje ‘I had a ticket but it got canceled’ een mooie muzikale samenvatting van de afgelopen twee corona jaren en het ‘let there be rock’ gedeelte verwijst dan weer mooi naar deze tijd. De concerten worden weer gepland, de bands kunnen weer spelen dus ‘let there be rock!’.

Met ‘Zip City’ en het prachtige ‘Angels And Fuselage’ met een mooie mondharmonica solo van Mike Cooley. En aan het eind van het nummer verlieten eerst Hood en Cooley het podium, terwijl de andere band leden het outro nog doorspeelden, liep niet veel later ook de meest blije bassist die ik ooit heb gezien, Matt Patton van het podium, die even later weer gevolgd werd door drummer Brad Morgan en met een paar afsluitende piano noten was het ook de beurt aan Jay Gonzalez om het podium af te gaan.

Dit keer geen toegiften en eigenlijk is dat ook wel weer leuk. Want eigenlijk is het ook maar een beetje interessant doenerij om even van het podium te lopen na een hoofdset en dan terug te komen. Een prachtig concert en ook het nieuwe werk mag er zijn, zoals het 8 minuten durende epos ‘The Driver’.

Let there be rock!

Setlist:
Billy Ringo in the Dark/Slow Ride Argument/Thoughts and Prayers/Ramon Casiano/Lookout Mountain/When the Pin Hits the Shell/Do It Yourself/Gravity’s Gone/The Driver/Every Single Storied Flameout/Mercy Buckets/A Ghost to Most/Grand Canyon(with Luther Dickinson)/First Air of Autumn/We Will Never Wake You Up in the Morning/Women Without Whiskey/Hell No, I Ain’t Happy(with Jerry Joseph)/Shit Shots Count/Why Henry Drinks/Marry Me/Let There Be Rock/Zip City/Angels and Fuselage

Band:
Patterson Hood – lead vocals, guitar
Mike Cooley – lead vocals, guitar
Brad Morgan – drums
Jay Gonzalez – backing vocals, guitars, keyboards, hammond organ
Matt Patton – bass

Gezien: Drive-By Truckers European Tour 2022 Voorprogramma: Sugaray Rayford, Jerry Joseph & North Mississippi Allstars 06-06-2022. Paradiso, Amsterdam, NL

Linkjes: Website: drivebytruckers.com Luisteren: iTunes of Spotify Kopen: Platomania