Op de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag speelde de 67 jarige Amerikaan in 013 in Tilburg. Een concert waar ik zelf zonder verwachtingen naar toe ging want afgezien van de twee wereldhits ‘Wicked Game’ en ‘Blue Hotel’ kende ik eigenlijk niets van zijn werk en met Danny Vera in het voorprogramma was het de rit naar Tilburg al wel waard. Nadat we wat hadden gegeten bij Bakker liepen we door de stromende regen naar de zaal die op de vloer al bomvol was. Dus dan maar op het balkon waar Danny Vera net begonnen was met het spelen van ‘Distant Rumble’.

En daar was ie weer de Dutch Disease een klein groepje mensen vond het nodig om maar te blijven praten als of ze in een kroeg stonden. De term dutch disease is wereldwijd bekend (zie hier).
Dat dom ouwe hoeren met een pintje in je hand daar vind ik al wat van bij concerten maar als je dan ook nog dingen gaat roepen naar Danny Vera dat hij weg moet etc. dan ben je gewoon een respectloze zak friet (want in Brabant is er geen patat). En later als Danny Vera met zijn held Chris Isaak een liedje mee mag zingen en je dan je middelvinger op gaat steken ben je wel erg ver heen. Het bijzondere was dan wel weer dat diegene een paar tellen later het liedje dan wel weer aan het filmen was. Gelukkig had het merendeel van de mensen om ons heen wel voldoende respect voor Vera en later ook Isaak met zijn mannen.

Terug naar het optreden van Danny Vera, die na ‘Distant Rumble’ zijn nieuwe single zong ‘Like It Always Was’ gevolgd door ‘The Devils Son’ en het prachtige ‘Bye Bye Eddie’ een liedje dat hij op zijn twaalfde schreef voor zijn overleden jeugdvriend Eddie en als afsluiter kon ‘Roller Coaster’ natuurlijk niet ontbreken. Maar niet voordat Chris Isaak nog even het podium op kwam om wat mooie woorden over Danny Vera te zeggen, waardoor die laatste even van zijn stuk was, mooi om te zien.

Daarna kwamen de roadies het podium op om alles klaar te maken voor het concert van Chris Isaak. Rond de klok van 21 uur kwam zijn begeleidingsband Silvertone het podium opgelopen gevolgd door Isaak en trapte de band af met het eerste nummer van de avond ‘American Boy’ tijdens het nummer ‘Waiting’ liep Isaak al zingend door het publiek. Waarna hij eenmaal terug op het podium vertelde dat hij een semi professional entertainer was en dat hij geen entertainer was zoals Taylor Swift of Madonna. Normaal gesproken spelen de meeste artiesten hun grootste hits aan het eind van hun set. Zo niet Chris Isaak want het zesde nummer op de setlist was ‘Wicked Game’. Ook mooi waren de twee covers van Roy Orbison die Isaak had opgenomen in zijn set met respectievelijk ‘Oh, Pretty Woman’ en later in een semi akoestische versie ‘Only The Lonely’. Isaak vertelde voorafgaand aan ‘Oh Pretty Woman’ nog een leuke anekdote over zijn begin tijd en dat hij en zijn band een paar keer in het voorprogramma van Orbison stonden. Waarna Isaak vertelde dat Orbison een hele aardige man was, maar echt een heel aardige man maar ook met een pistool op zak liep. Ook bassist Rowland Salley mocht een nummer zingen en niet zo maar een nummer maar ‘Killing The Blues’ dat Salley schreef en onder andere werd opgenomen door John Prine en Robert Plant.

Voor het volgende nummer werd Danny Vera het podium opgehaald om de Sun Records klassieker ‘I Forgot to Remember to Forget’ te spelen. Een nummer dat opgenomen is door Elvis Presley, Johnny Cahs, Carl Perkins en Jerry Lee Lewis aldus Isaak. Daarna volgde nog ‘Can’t Help Falling In Love With You’ ook van Elvis Presley. En via ‘Blue Hotel’ en ‘San Francisco Days’ dat door Isaak werd veranderd in ‘Tilburg Days’ kwam er met ‘Big Wide Wonderful World’ een eind aan de hoofdset. Nadat Isaak een glitter jasje had aangetrokken begonnen de toegiften met het drieluik ‘Baby Did a Bad Bad Thing / Bye, Bye Baby / James Bond Theme’ waarbij er een aantal mensen het podium op werden gehaald om te dansen. Met ‘The Way Things Really Are’ werden de toegiften afgerond maar niet veel later kwamen Isaak en zijn mannen toch nog terug voor nog een toegift met een cover van James Brown ‘I’ll Go Crazy’.

Het concert waar ik met lage verwachtingen heen ging was toch wel een erg fijn concert geworden mede door de muziekstijl van Isaak die wat weg heeft van Elvis Presley en de jaren ’50 met fijne rockabilly muziek. Of zoals Chris Isaak het op zijn website heeft beschreven:

“I’ve never tried to jump on a trend, and I’ve never had to jump off of one”

Een prima concert al met al op een doordeweekse dinsdagavond in Tilburg.

Setlist:
American Boy/Somebody’s Crying/Waiting/Don’t Leave Me on My Own/I Want Your Love/Wicked Game/Go Walking Down There/Speak of the Devil/Oh, Pretty Woman/Forever Blue/Two Hearts/Only the Lonely/Dancin’/Killing the Blues(vocal by Rowland Salley)/I Forgot to Remember to Forget(duet with Danny Vera)/Can’t Help Falling in Love/Blue Hotel/San Francisco Days/Notice the Ring/Big Wide Wonderful World//Baby Did a Bad Bad Thing / Bye, Bye Baby / James Bond Theme/Can’t Do a Thing (To Stop Me)/The Way Things Really Are///I’ll Go Crazy

Band:
Chris Isaak – vocals, guitar
Kenney Dale Johnson – drums, background vocals
Rowland Salley – bass, background vocals
Hershel Yatovitz – guitar, background vocals
… – keyboards

Setlist:
Distant Rumble/Like It Always Was/The Devils Son/Pressure Makes Diamonds/Bye Bye Eddie/Roller Coaster

Band:
Danny Vera – guitar, vocals

Gezien: Chris Isaak 2023 Tour 04-07-2023, Poppodium 013, Tilburg, NL

Linkjes: Website: chrisisaak.com Luisteren: iTunes of Spotify Kopen: Platomania