Pink Floyd is een van mijn favoriete bands, dat is eigenlijk best bijzonder kijkend naar waar ik verder naar luister. De liefde voor Pink Floyd komt door mijn oom, die groot liefhebber is van de band van Roger Waters, Nick Mason, Richard Wright, Syd Barrett en David Gilmour. Hij was bij het concert in Berlijn op 21 juli 1990 toen Roger Waters met een hoop gastartiesten The Wall speelde. Om de val van de muur acht maanden daarvoor te herdenken en te vieren. Ook was hij in 2006 bij Arrow Classic Rock in de Schans bij Lichtenvoorde waar Roger Waters optrad. En de verhalen van dat concert maakten mij enthousiast een jaar later zag ik samen met mijn oom Roger Waters in de Gelredome. Mijn eerste stadionconcert en mijn eerste en zeker niet laatste concert van Waters. Vooral de latere Pink Floyd van ‘The Darkside Of The Moon’ uit 1973 vond en vind ik nog steeds waanzinnig goed. Met als hoogtepunten het al eerder genoemde album maar ook ‘Animals’ en natuurlijk ‘The Wall’ uit respectievelijk 1977 en 1979. En ja ook het album ‘The Final Cut’ uit 1983 vind ik erg goed. Al is dat al bijna een Waters’ solo album.

De vroegere Pink Floyd op een paar nummers na zoals ‘Echoes’ en ‘Fat Old Sun’ kon mij niet zo bekoren. Wat te psychedelisch en moeilijk om in te komen. Maar toen in februari bekend werd dat Nick Mason met zijn Saucerful Of Secrets Band naar Utrecht zou komen waren de kaarten snel gekocht. En zo reden mijn oom en ik op dinsdag middag 2 juli richting Utrecht.

Nick Mason is de drummer van Pink Floyd en door de ego’s van Waters en Gilmour behoorlijk ondergesneeuwd. Dus ik was erg benieuwd naar zijn concert. Na een fijn hapje gegeten te hebben bij Danel naast TivoliVredenburg, liepen we richting de Ronda. Omdat het Nederlands elftal ook moest voetballen, begon het concert later, zodat iedereen in de zaal de wedstrijd nog kon kijken op grote schermen. Van mij had het niet zo gehoeven, want ja ik kom voor het concert niet voor voetbal. Maar toch mede door de overwinning van Nederland was het leuk om met zo’n grote zaal vol mensen naar de wedstrijd te kijken.

Om kwart voor negen met een vijf minuten durende countdown waarbij de muziek en de stemmen steeds harder werden kwam de band het podium opgelopen met als laatste de inmiddels 80 jarige (!) Nick Mason.

De band trapte af met ‘Astronomy Domine’ gevolgd door ‘Arnold Layne’ en ‘See Emily Play’ tussendoor was Nick Mason al een paar keer aan het woord geweest waarin hij vertelde over het verleden en dat hij in zijn hele carrière met 2 bassisten had gewerkt die allebei erg moeilijk waren om mee te werken verwijzend naar Roger Waters en Guy Pratt. ‘Remember Me’ was een ode aan Syd Barrett die dit nummer in had gezongen nog voordat Pink Floyd was doorgebroken. Dom Beken had met a.i. de stem van Barett uit het nummer kunnen halen en de band speelde dit rock ’n roll nummer en Barrett zong. Natuurlijk werd er ook even verwezen naar de 3-0 overwinning van Nederland op Roemenië. Voorafgaand aan ‘Remember A Day’ vertelde bassist Guy Pratt over Richard Wright en dit nummer door hem geschreven was. Toen hij nog maar 23 jaar oud was. “It’s a song about looking back, everyone is looking back these days in music, even Taylor Swift”. Wat op veel gelach uit de zaal kon rekenen. Het laatste nummer van de set werd ingeleid door Nick Mason die deed of hij een telefoontje kreeg van Roger Waters. Die hem belde wat hij aan het doen was en dat hij zijn gong terug wilde hebben. Dat kon niet aldus Mason want hij had hem nodig. Wat volgde was een prachtige uitvoering van ‘Set The Controls For The Hart Of The Sun’. Die ik in 2007 en 2008 ook al eens had gehoord toen Roger Waters dit nummer speelde in zijn set. Alleen deze versie duurde een heel stuk langer. Met mooi improvisatie werk van Gary Kemp (vroeger speelde hij bij Spandau Ballet). Na dit nummer was het even tijd voor pauze en liep de band voor een kwartiertje het podium af.

Toen ze terug kwamen speelde de band ‘The Scarecrow’, een van mijn favorieten ‘Fearless’ en als laatste nummer van deze set het epische ‘Echoes’. Dik 23 minuten duurde het nummer en alleen al dit nummer live te mogen horen was de aanschaf van het kaartje meer dan waard. En zo dacht de rest van de zaal er ook over. Want zou gauw de eerste tonen klonken barstte er een luid gejuich los.

Voor de toegiften werden ‘One Of These Days’ gespeeld en als afsluiter van de avond de naamgever van deze band en tour ‘A Saucerful Of Secrets’. Rond de klok van elf uur was het concert afgelopen en werden we uitvoerig bedankt door de band.

Erg tof om deze Nick Mason te zien met zijn band. De drummer van een van mijn favoriete bands aller tijden. En ook de muziek was fantastisch zelfs zo mooi dat ik mij meer ga verdiepen in het vroegere werk van Pink Floyd. Met inmiddels 80 jaar oogde Mason met momenten wel wat breekbaar maar eenmaal achter de drums was het snaar strak zij het met wat hulp van Pratt die de rol van bandleider op zich nam. Pracht concert!

Setlist:
Astronomy Domine/Arnold Layne/See Emily Play/Remember Me/Obscured by Clouds/Remember a Day/If/Atom Heart Mother/If (Reprise)/The Nile Song/Set the Controls for the Heart of the Sun//The Scarecrow/Fearless/Childhood’s End/Lucifer Sam/Echoes///One of These Days/A Saucerful of Secrets

Band:
Nick Mason – drums
Dom Beken – piano, keys
Lee Harris – guitar, backingvocals
Gary Kemp – guitar, vocals
Guy Pratt – bass, vocals

Gezien:
Nick Mason’s A Saucerful Of Secrets
2024 Set The Controls Tour
2 juli 2024, Ronda, TivoliVredenburg, Utrecht, NL

Linkjes:
Website: thesaucerfulofsecrets.com
Luisteren: iTunes of Spotify
Kopen: Platomania