Een uitverkochte Ziggo Dome, 17.000 mensen bij elkaar kijkend naar een band.
Tot twee jaar terug de gewoonste zaak van de wereld. Maar hoe anders is het de afgelopen jaren geweest met de corona pandemie in de wereld. Geen concerten en als ze er waren zoals het zeer fijne concert van Danny Vera van vorig jaar, waren er allerlei regels. Zoals de corona check en een zaal op 75% van de capaciteit.

Corona leek weg te zijn die 22ste april van 2022, maar toch waren er subtiele aanwijzingen dat de wereld toch wel wat was veranderd. Zo hadden een paar bandleden en crewleden een mondkapje op en ook sommige mensen in het publiek droegen liever nog een mondkapje. Tijdens het nummer ‘Under The Pressure’ toen de band en vooral drummer Charlie Hall naar een hoogtepunt werkten en de zaal goed verlicht werd ontplofte de zaal in een euforische menigte. Het kon en mocht weer!

Het verlangen naar dit concert begon al in de zomer van 2021, toen de voorverkoop voor dit concert begon, eind oktober verscheen dan het lang verwachte album van Adam Granduciel en zijn mannen met als titel ‘I Don’t Wanna Live Here Anymore’.

Eindelijk was het dan zover, na een mooi voorprogramma van de band Lo Moon uit Los Angeles. Kwamen de bandleden, na wat ombouw werk door de roadies, het podium op gelopen. Het concert werd afgetrapt met ‘Old Skin’ van hun nieuwste album gevolgd door ‘Pain’ van het album ‘A Deeper Understanding’ uit 2017. En ‘An Ocean Between Waves’ van hun doorbraak plaat ‘Lost In The Dream’ uit 2014. Op een nummer na ‘Come To The City’ van hun album ‘Slave Ambient’ uit 2011, kwam de rest van de gespeelde nummers van deze drie albums.

Hoogtepunten genoeg zoals het prachtige ‘Red Eyes’ en het al eerder genoemde ‘Under The Pressure’. Was Granduciel tijdens vorige concerten wat stiller tussen de nummers door nu was hij toch veel aan het praten over hun begin dagen van optreden in Paradiso voor 40 mensen tot nu in een uitverkochte Ziggo Dome.

Afsluiter van de set was mijn favoriete nummer van hun nieuwste plaat ‘Occasional Rain’. Nadat de band even van het podium was gelopen en onder bijna oorverdovend applaus terug kwamen werden er nog drie nummers gespeeld met ‘In Reverse’, ‘Burning’ en wat mij betreft het mooiste nummer van de band: ‘Thinking Of A Place’ met op het eind nog prachtig, kippenvel bezorgend, mondharmonica spel van Granduciel.

Al met al een fantastisch concert van een band die met gemak een volgepakte Ziggo Dome aan kan met prachtige sferische muziek. En na twee jaar geen concerten was dit concert hopelijk de opmaat naar een heel fijn jaar met concerten.

Want wat heb ik dit gemist!

Band:
Adam Granduciel – vocals, guitar, harmonica
Robbie Bennet – keyboards
Jon Natchez – saxophone, keyboards
Charlie Hall – drums
Dave Hartley – bass, vocals
Anthony LaMarca – guitar
Eliza Hardy Jones – keyboards

Setlist:
Old Skin/Pain/An Ocean in Between the Waves/I Don’t Wanna Wait/Victim/Strangest Thing/Red Eyes/Living Proof/Harmonia’s Dream/Come to the City/Rings Around My Father’s Eyes/Under the Pressure/I Don’t Live Here Anymore/Occasional Rain//In Reverse/Burning/Thinking of a Place

Gezien: The War On Drugs I Don’t Live Here Anymore Tour 22-04-2022. Ziggo Dome, Amsterdam, NL

Linkjes: Website: thewarondrugs.net Luisteren: iTunes of Spotify Kopen: Platomania