Begin maart maakte Wilco bekend dat ze een wereld tour gingen doen. Met ook twee stops in Nederland. Op 9 en 10 november speelden ze in TivoliVredenburg. De eerste avond een eigen show, de tweede avond als onderdeel van het festival ‘Le Guess Who’. Mijn keus viel al snel op de eerste avond omdat dit een gewoon concert zou zijn. Dus een volledig concert, later zou blijken dat het concert van 10 november ook van gewone lengte zou zijn. Dus een kaart besteld voor al weer het derde concert in Tivoli, voor mij dit jaar.

Woensdag 9 november was het dan zover, ’s ochtends al vroeg uit bed om de uitslag van de presidentsverkiezingen in Amerika te bekijken. Donald J. Trump had gewonnen, iets dat ik bijna een week later nog erg bijzonder vind. Want waarom stem je op deze man? Ik was benieuwd hoe Wilco zou reageren op deze uitslag, zelf zou ik het wel gaaf vinden als ze dan het nummer ‘Ashes Of American Flags’ zouden spelen. Na wat gegeten te hebben in het restaurant in TivoliVredenburg besloot ik om net als veel mensen maar bij de trap te gaan staan. Niet veel later ging de trap open en mochten we naar de zaal genaamd Ronda lopen. Al snel had ik een mooi plekje gevonden links vooraan bij het podium. Bij de ingang van de zaal stond een bord met ‘Ashes Of American Flags’ en op het andere bord Wilco. Een hint voor vanavond? Na ongeveer een uurtje wachten kwam William Tyler het podium op voor het voorprogramma. Leuk! Een singer songwriter maar niets bleek minder waar. Tyler maakt instrumentale gitaar muziek en dat doet hij erg goed. Na een half uurtje was zijn set klaar en kwamen de roadies van Wilco het podium op om alles klaar te maken voor het concert. Tegen 21 uur waren ze klaar met het podium en niet veel later kwam de band het podium op. Geen hello of goodevening maar direct beginnen met, jawel, erg toepasselijk ‘Ashes Of American Flags’. Met gelijk al een mooie solo van meestergitarist Nels Cline, daarna was het de beurt aan ‘Normal American Kids’. Na het vierde nummer ‘Cry All Day’ riep iemand uit de zaal: ‘I’ve been crying all day’.
Waarna Jeff Tweedy van wal stak: ‘”I’ve been crying all day, too,” “We come to you brokenhearted, but we’re on the side of righteousness. We’re on the side of beauty. We’re on the side of creation.”
Tweedy vervolgde: “We will not waste tears on that motherfucker. I cry because I need to mourn and then prepare for what’s next. Sometimes you don’t want to play music when you feel so bad, but that’s what it’s for.”
Waarna de sfeer in de zaal en op het podium verbeterde. Gedurende het concert zou Tweedy nog een aantal keer terug komen op de gebeurtenissen. Met ‘I Am Trying To Break Your Heart’ pakte de band de spreekwoordelijke draad weer op. Gevolgd door ‘Art Of Almost’ en ‘Pickled Ginger’. Waarna het de beurt was aan een van mijn favoriete Wilco liedjes ‘Via Chicago’. Dat een fijn country/americana geluid had tot dat, net als op de plaat, drummer Glenn Kotche even los ging. En het geluid van het nummer alle kanten op ging. Dit duurde maar even waarna de country feel weer terug kwam. Schitterend nummer! Na dit nummers was het tijd voor ‘Misunderstood’, ‘Someone To Lose’, ‘Reservations’ en een van de vele hoogtepunten van de avond, het eerste nummer dat ik ooit hoorde van Wilco: ‘Impossible Germany’.

Een schitterende solo van Nels Cline, die hij bijna agressief en boos speelde. Na een groot applaus vertelde Tweedy voorafgaand aan ‘We Aren’t The World (Safety Girl)’ het volgende: “Sometimes you write a song and it’s 15 or 20 years later when you realize what it was about”. “And sometimes you write one and it’s only a few months before you do and the latter was the case with this song”. Wederom een verwijzing naar de verkiezing van Trump. Daarna volgde het mooie ‘Say You Miss Me’ en nog een viertal nummers waarna de eerste set werd afgesloten met ‘I’m The Man Who Loves You’. Toen de band het podium weer op kwam riep een man die naast mij stond: “You can stay here if you don’t want to go back to Trumpland.” Hierop reageerde Tweedy: “Don’t tell me that you don’t have your own Trumps; I know you do,” zei hij, gevolgd door: “But then, in a spirit of unity, they will all be defeated. They’ll all die and we’ll rejoice. Until then, we play rock shows and sing to each other.”

Waarna de band ‘Spiders (Kidsmoke)’, inzette gevolgd door ‘Hummingbird’ en ‘The Late Greats’. Waarna we werden bedankt dat we waren gekomen en de band van het podium liep. Om niet veel later terug te komen. Waarna Tweedy ons wederom bedankte dat we waren gekomen: “You guys made this evening so much better for us”. Waarna hij William Tyler het podium op haalde met de woorden: “Everyone had been consoling one another backstage, and William’s a very good hugger…if anybody wants to hug him.” Waarna het mooie ‘California Stars’ werd gespeeld waarin William Tyler ook even mocht soleren. Gevolgd door ‘Passenger Side’ waarna Tweedy zei: “”There are more of us than (there are) of them. “There always will be. The only way we lose power is to think we have none.” Waarna de band het laatste nummer van de avond in zette ‘A Shot In The Arm’.

Maybe all I need is a shot in the arm
Something in my veins bloodier than blood

Dit werd een aantal keer herhaald, waarbij bassist John Stirratt wat emotioneel werd. Na nog een paar bedankjes aan het eind van het nummer liep de band het podium af. Wat een schitterend, beladen concert. De band had het er behoorlijk moeilijk met wat er in de Verenigde Staten was gebeurt. Waardoor de avond iets surrealistisch had. Een van de beste concerten die ik de afgelopen jaren heb gezien. Was ik al fan van de band, na deze avond ben ik dat nog meer!

Setlist:
Ashes Of American Flags/Normal American Kids/If I Ever Was A Child/Cry All Day/I Am Trying To Break Your Heart/Art Of Almost/Pickled Ginger/Via Chicago/Misunderstood/Someone To Lose/Reservations/Impossible Germany/We Aren’t The World (Safety Girl)/Say You Miss Me/Random Name Generator/Jesus, etc./Locator/Heavy Metal Drummer/I’m The Man Who Loves You//Spiders (Kidsmoke)/Hummingbird/The Late Greats///California Stars (with William Tyler)/Passenger Side/A Shot in The Arm

Band:
Jeff Tweedy – vocals, guitar
John Stirratt – bass, backing vocals
Nels Cline – guitar
Glenn Kotche – drums
Pat Sansone – guitar, percussion, keyboards
Mikael Jorgensen – keyboards

Gezien:
Wilo
Schmilco World Tour 2016
09-11-2016. Ronda, TivoliVredenburg, Utrecht, NL

Voorprogramma:
William Tyler – guitar

Setlist:
? alle nummers instrumentaal