Eind vorig jaar werd bekend dat Eric Church naar Nederland zou komen voor een concert in de Melkweg in Amsterdam. Daar had ik wel interesse in maar toen ik zag dat Andrew Combs het voorprogramma zou gaan verzorgen was het kaartje snel besteld. Na een kleine omleiding door een ongeluk op de A12 en de A10 had ik zowat de hele ring van Amsterdam gezien. Rond 18 uur parkeerde ik mijn auto in parkeergarage Byzantium. Op een steenworp afstand van zowel de Melkweg als Paradiso. Daarna even naar de Melkweg gelopen maar daar stonden nog maar een stuk of 10 mensen en aangezien ik nog niet had gegeten, ging ik eerst op zoek naar een restaurantje. Die vond ik al snel en eenmaal binnen besefte ik mij dat ik al eens eerder had gegeten bij het Italiaans restaurant Pisa. Voor de liefhebbers deze is te vinden aan de Lange Leidsedwarsstraat ook weer op de spreekwoordelijke steenworp afstand van de Melkweg. Na een lekkere lasagne te hebben gegeten was het kwart voor zeven geworden en dus besloot ik om maar in de rij aan te sluiten. Een rij met net als bij Kacey Musgraves in november 2015 veel Amerikanen maar ook uitzonderlijk veel meisjes. Een doelgroep die ik vooral in Nederland toch niet zo snel koppel aan de muziek van Eric Church.

Na een half uurtje wachten gingen de deuren open en konden we naar binnen. Kaartje gescand, jas op laten hangen en op zoek naar een mooie plek. In de zaal was er voor het podium geen plek meer. Dus besloot ik mede door de verhoging aan de linkerkant te gaan staan. Hier kon ik fijn leunen tegen de trap en had ik geen last van mensen die groter waren dan ik zelf. Dus een prima plek. Om 20 uur gingen de lichten uit en kwamen Andrew Combs en zijn mannen het podium opgelopen. In eerste instantie dacht ik dat het om een solo optreden zou gaan van Andrew Combs maar dit was niet het geval. De band trapte af met ‘Foolin’. Combs introduceerde dit nummer als volgt: ‘it’s a song about social media’. Gevolgd door ‘Heavy’ en ‘Please Please Please’ beiden van zijn album ‘Worried Man’ uit 2012. Daarna was het tijd voor nieuw werk met het nummer ‘All These Dreams’ van het gelijknamige album uit 2015. Tot zover alleen maar bekende nummers voor mij. Maar voor het volgende nummer vroeg hij ons om het refrein mee te zingen. En na een paar keer oefenen, deed de inmiddels vol gelopen zaal volop mee ‘E-M-I-L-Y-Y-Y’. Waarna de band begon met een voor mij onbekend nummer van Combs maar een geweldig nummer. In de dagen na het concert staat dit nummer op de zogeheten ‘heavy rotation’. Nadat Combs zijn band had voorgesteld speelde hij jammer genoeg al zijn laatste nummer van de avond ‘Month Of Bad Habbits’ met wederom prachtige gitaarsolo’s van de gitarist waarvan ik de naam nog niet weet. Na een paar ‘thank you’s’ liepen Combs en zijn mannen van het podium af. Al snel kwamen de roadies het podium op en daarna ook de bandleden van Andrew Combs, om het podium op te ruimen en om te bouwen voor het hoofdprogramma Eric Church. Na een klein half uurtje was het podium in orde gemaakt en ging de muziek harder en niet veel later kwam de band het podium oplopen met als laatste Eric Church. Zonder wat te zeggen begonnen Church en zijn mannen met het nummer ‘Knives Of New Orleans’. Gevolgd door ‘Cold One’ en ‘Creepin’. In vergelijking met de muziek van Combs was dit heel iets anders. Ook het verschil tussen live en op de plaat was groot. Dit was een beetje country meets Metallica. Wat erg mooi en erg hard was. Het vierde nummer van de set was ‘Drink In My Hand’, zo’n fijn vrijdagmiddag klaar met werk nummer. Een aantal nummers verder in de set werd een van mijn favoriete nummers gespeeld namelijk ‘Talladega’. Een ode aan de mooie zomeravond, maar ook aan de Amerikaanse race serie NASCAR en het gelijknamige circuit. Tijdens het nummer ‘These Boots’ trokken een aantal mensen ineens hun schoenen uit nou ja schoenen, cowboy laarzen. Tegen het einde van het nummer wenkte Church dat hij er een paar wilde hebben en met die laarzen in de hand bracht hij het nummer naar het einde. Waarna hij een stift pakte en de laarzen van een handtekening voor zag waarna hij ze weer aan de rechtmatige eigenaar gaf. Na ‘Record Year’ was het tijd voor ‘Smoke A Little Smoke’ een nummer zo vertelde Church dat perfecte paste in Amsterdam. Het daaropvolgende nummer ‘Jack Daniels’ had Church even wat last van zijn stem maar na een slok drinken misschien ook wel Jack Daniels ging het weer goed. Het laatste nummer van de set was het nummer waardoor ik de man en zijn muziek leerde kennen. Church begon eerst alleen op zijn gitaar wat te tokkelen en zong toen het bekende coupletje refreintje van ‘Dancing In The Dark’ van Bruce Springsteen, dat goed werd meegezongen door het publiek en door mij. Waarna hij door ging met het nummer ‘Springsteen’.

Funny how a melody sounds like a memory
Like a soundtrack to a July Saturday night
Springsteen, Springsteen, oh, Springsteen

Daarna liepen de heren en dame van het podium af maar niet veel later kwamen ze terug voor een schitterend duet voor ‘Mixed Drinks About Feelings’, dat Church zong met de achtergrondzangeres. Het laatste nummer van de avond was: ‘The Outsiders’. Na een paar ‘thank you’s’ liep men van het podium af en gingen de zaallichten weer aan. Nog even bij het podium gekeken en gewacht tot de roadies het podium op kwamen om een setlist te bemachtigen en dat lukte. Daarna de jas opgehaald wat, best lang duurde. Daarna nog even langs de merchandise stand gelopen om te kijken of er nog wat interessants was. Bij de stand van Church was het erg druk maar bij de stand van Andrew Combs stond niemand behalve hij zelf. Dus een mooi moment om de man te bedanken voor zijn mooie concert en zijn muziek. Toen nog de LP gekocht van ‘All These Dreams’ en de 7” single van het nummer ‘Emily’. Deze werden door meneer Combs nog netjes van een handtekening voor zien en daarna gaf hij mij een hand en bedankt hij mij voor de aankopen.
Daarna de Melkweg uitgelopen op weg naar de auto en terug naar huis.

Vooral het concert van Andrew Combs vond ik erg gaaf! Schitterende muziek. Het concert van Eric Church was ook erg goed. De man weet goed het publiek dat best jong was, goed op te jutten. Hij vertelde al eens in een interview dat hij in dit soort dingen een groot voorbeeld had in Bruce Springsteen. En dat was zoals gezegd te zien. De muziek van Church is een mooie mengeling van country en hard rock. Top avond!

Band:
Andrew Combs – lead vocals, guitars
?? – drums
?? – guitars
?? – bass
?? – keyboard

Setlist:
Foolin’/Heavy/Please Please Please/ All These Dreams/Emily/Month Of Bad Habbits

Band:
Eric Church – lead vocals, rhythm guitar, acoustic guitar, banjo, piano
Driver Williams – lead guitar, rhythm guitar
Jeff Cease – rhythm guitar, lead guitar
Jeff Hyde – acoustic guitar, banjo, background vocals
Lee Hendricks – bass guitar
Craig Wright – drums
?? – backing vocals

Setlist:
Knives of New Orleans/Cold One/Creepin’/Drink in My Hand/Give Me Back My Hometown/Mr. Misunderstood/That’s Damn Rock & Roll/Talladega/Guys Like Me/Homeboy/Like a Wrecking Ball/Mistress Named Music/Lotta Boot Left to Fill/Chattanooga Lucy/These Boots/Record Year/Smoke a Little Smoke/Jack Daniels/Dancing In The Dark (snippet)/Springsteen//Mixed Drinks About Feelings/The Outsiders

Gezien:
Eric Church
Mr. Misunderstood Tour 2016
8 Maart 2016: Melkweg, Amsterdam, NL