In de week van 16 tot en met 21 oktober vond het Amsterdam Dance Event plaats. Door een van de bezoekers werd de hashtag #fokkingade geïntroduceerd en zoals zo vaak ging die hashtag viral. Het meisje dat hier mee was begonnen had zich in Paradiso geïrriteerd aan 2 oudere mensen. Deze ouderen hadden gevraagd of zij met haar vrienden wat stiller kon zijn tijdens het concert waarna ze had gezegd: “het is fokking ADE”. Sowieso een ergerlijk iets mensen die alleen maar aan het praten zijn tijdens concerten. Dus ADE, maar daarnaast ook de marathon van Amsterdam en het concert van Kacey Musgraves in de Melkweg.

In 2015 stond Kacey Musgraves nog in de oude zaal maar 3 jaar later stond ze in de grote zaal ‘Max’ van de Melkweg. En dan ook nog erg snel uitverkocht. Je hoort Musgraves niet op de radio of via andere kanalen in Nederland, maar toch weet ze dus veel mensen te bereiken. Het voorprogramma werd verzorgd door Soccer Mommy de band rondom Sophie Allison, uit Nashville, TN. In de 100+ concerten die ik heb gezien was dit voorprogramma niet heel best om het voorzichtig uit te drukken. Iets dat we rondom ons heen ook hoorden, het kabbelde teveel voort. Allison speelde solo en gebruikte hiervoor een elektrische gitaar. Misschien als ze haar nummers akoestisch had gespeeld dat het dan beter was. Wel leuk dat ze een cover van Bruce Springsteen speelde met ‘I’m On Fire’. Maar ook dat nummer beklijfde niet en waardoor halverwege mijn aandacht al weer weg was. Dat was ook te merken aan de zaal want op het eind van haar set werd er veel gepraat.

Toen haar set voorbij was werd het podium omgebouwd en klaargemaakt voor Kacey Musgraves en haar mannen. Na ‘Dancing Queen’ van Abba en ‘Stayin’ Alive’ van de Bee Gees kwamen de bandleden op om ‘Slow Burn’ in te leiden waarna Musgraves onder luid gejuich het podium op kwam lopen. Na het openingsnummer volgden nog drie nummers van het nieuwe album en kanshebber voor album van het jaar, ‘Golden Hour’. Met een schitterende versie van ‘Keep It To Yourself’ en daaropvolgend ‘Merry Go ‘Round’ maakte ze een uitstapje naar haar doorbraak album ‘Same Trailer, Different Park’ uit 2013. Tussendoor vertelde Musgraves dat ze erg blij was dat het concert was uitverkocht: ‘we sold this f*cking place out’. Daarna was het de beurt aan 2 nummers van ‘Pageant Material’ met ‘High Time’ inclusief de lucht van een joint die werd opgestoken door iemand en het mooie ‘Die Fun’. Daar tussen in speelde Musgraves ‘Golden Hour’ de titeltrack van haar laatste plaat. Tijdens het outro van ‘Die Fun’ werden er wat instrumenten aan de voorkant van het podium gezet. Waarna de band in een akoestische setting verder ging. Te beginnen met ‘Mother’ en ‘Oh, What A World’. Voor het volgende nummer vroeg Musgraves of mensen wisten uit welk klein Texaans plaatsje ze kwam, waarop ene Jessica riep ‘Mineola’ dit klopte vertelde Musgraves maar toen ze keek wie dat zei herkende ze deze Jessica. Ze was jaren terug vanuit Duitsland als exchange student naar de woonplaats van Musgraves gekomen. Met de nodige ‘oh my god’ en ‘how are you’s’, ging Musgraves iets wat van haar stuk gebracht verder met ‘Family Is Family’. Het laatste nummer in de akoestische setting compleet met stand up bass en cello speler Nat Smith, was ‘Love Is A Wild Thing’ dat eerst akoestisch begon waarna de band hun elektrische instrumenten weer op pakten. Na ‘Velvet Elvis’ was het tijd voor een klassieker uit 1997 van de jongensgroep *NSYNC in de vorm van ‘Tearin’ Up My Heart’. Musgraves zei na afloop van dit nummer ‘sorry, not sorry for playing this one’. Daarna volgde mijn favoriete nummer van de avond met ‘Happy & Sad’ gevolgd door ‘Space Cowboy’. Voorafgaand aan het laatste nummer ‘Follow Your Arrow’, benoemde Musgraves nog even hoe fijn ze het vond om in Amsterdam te zijn. En kreeg ze een regenboog vlag toegeworpen. Na de laatste noten van ‘Follow..’ liep de band van het podium af maar zoals zo vaak kwam de band alweer snel terug. Of nou ja alleen Musgraves en Kai Welch die haar begeleidde voor het piano nummer ‘Rainbow’. Prachtig en hoe simpel de tekst ook is, klopt het helemaal.

But you’re stuck out in the same old storm again
Let go of your umbrella, darlin’ I’m just tryin’ to tell ya
That there’s always been a rainbow hangin’ over your head
Yeah there’s always been a rainbow hangin’ over your head
It all be alright

Daarna volgde voor mij toch wel de verassing van de avond door ‘Neon Moon’ te spelen van het country duo Brooks & Dunn. Schitterend. Daarna was het tijd voor het laatste nummer van de avond ‘High Horse’ een prachtige afsluiter van een fantastische avond.

In drie jaar tijd van de oude zaal naar de grote zaal laat het momentum zien waarin Musgraves zit. Sinds het uitbrengen van haar plaat ‘Golden Hour’ is ze met Harry Styles op tour geweest en is ze te zien geweest in bijna elke talkshow in de Verenigde Staten. Commercieel gezien is ze dus erg goed bezig met zelfs een korte tour door Japan en nu dan Europa. Ik vind het mooi om die groei zo te zien want als ze in dit tempo door gaat staat ze een volgende tour misschien wel in de Afas Live. Dit jaar is met recht Musgraves haar ‘Golden Hour’ en hopelijk blijft het niet bij dit ene jaar!

Met dank aan Tipi’s taarten.

Setlist:
Slow Burn/Wonder Woman/Butterflies/Lonely Weekend/Keep It to Yourself/Merry Go ‘Round/High Time/Golden Hour/Die Fun/Mother*/Oh, What a World*/Family Is Family/It Is What It Is/Love Is a Wild Thing/Velvet Elvis/Tearin’ Up My Heart(*NSYNC cover)/Happy & Sad/Space Cowboy/Follow Your Arrow//Rainbow/Neon Moon(Brooks & Dunn cover)/High Horse

*(full band acoustic performance)

Band:
Kacey Musgraves
Kyle Ryan – Guitar, Banjo
Adam Keafer – bass, stand up bass
Kai Welch – keys, guitar, background vocals
Nat Smith – chello, keys
Brett Resnick – pedal steel guitar
Scott Quintana – drums

Gezien:
Kacey Musgraves
Oh What A World Tour 2018
Voorprogramma: Soccer Mommy
21-10-2018. Melkweg, Amsterdam, NL