De titel gebruikte ik twee jaar geleden na afloop van mijn eerste Sturgill Simpson concert. En nu schoten na afloop van het concert van Margo Price, deze woorden weer door mijn hoofd. Want het was goed, heel goed. Leuk weetje is dat Margo Price en Sturgill Simpson een tijdje samen in een bandje zaten, voordat ze beiden doorbraken. Margo Price bracht in 2016 het album ‘Midwest Farmers Daughter’ uit, een van de beste platen van dat jaar. Dus toen ik de aankondiging zag dat ze naar Nederland kwam had ik al snel besloten om daar bij te zijn. Helaas trad ze op 25 juni op in Paradiso in Amsterdam. Hier kon ik niet bij zijn omdat ik die dag bij de TT van Assen zou zijn. Maar niet veel later werd bekend dat Price ook naar Nijmegen zou komen voor een concert op dinsdag 27 juni. Dus direct voor dit concert een kaartje gekocht.

Aangekomen bij Doornroosje stond er al een lange rij met mensen te wachten, maar dit bleek al snel voor een ander concert te zijn dat plaats vond in de grote zaal van Doornroosje. Bij de ingang van Margo Price stond ik alleen in eerste instantie maar niet veel later kwamen er toch meer mensen. Veel van hun hadden Price in Amsterdam gezien en waren zo enthousiast dat ze haar nog een keer wilden zien.

Om kwart voor negen begon de band Rivers. Hun verzorgden het voorprogramma en dat was goed! Rivers is een band uit Amsterdam, hun muziek is geïnspireerd op de country muziek van vroeger uit de States. Hoogtepunt in hun set was het liedje dat frontvrouw Annika IJdo had geschreven voor haar vader getiteld ‘Both Of Your Wings’. De muziek en haar stem deed denken aan de muziek van Stevie Ann voordat ze overstapte naar het Nederlands. Ik had genoeg gehoord, dus na afloop van het concert hun ep gekocht dat op paars vinyl is gedrukt. Hopelijk gaan we nog veel van deze band horen! Tijdens het optreden van Rivers was de zaal nog wat leeg maar na hun concert was de zaal toch behoorlijk vol gelopen.

Na hun concert werd het podium verbouwd voor het concert van Margo Price, inmiddels was het iets over half 10 toen ineens het nummer ‘Still D.R.E.’ van Dr. Dre door de speakers knalde. Waarbij de band het podium op kwam lopen en hun instrumenten inplugden. Om het intro van ‘About To Find Out’ te spelen. Margo Price werd niet veel later door gitarist Jamie Davis aangekondigd. Price kwam het podium op en met een ‘Hello Nijmegen’ begon het concert echt. Na het tweede nummer van de avond ‘Since You Put Me Down’ vertelde Price dat ze nu wat nieuwe liedjes ging spelen. Ze begon met ‘Don’t Say It’ gevolgd door ‘Weakness’. In een interview, met Sugar Mountain voorafgaand aan het concert in Paradiso, had Price verteld dat in het najaar de opvolger van haar debuutplaat ‘Midwest Farmers Daughter’ gaat verschijnen. Een plaat waar ik nu al weer naar uitkijk. Na ‘Paper Cowboy’ liep Price in het outro van dat nummer van het podium. De band speelde nog even door waarna ook hun van het podium liepen. Al snel kwam Price het podium weer op en speelde akoestisch een mooie cover van ‘Everybody Wants To Go To Heaven’ een nummer van Loretta Lynn een van de groten van de vrouwelijke country muziek. Met dit nummer kwam de prachtige stem van Price goed naar voren. Na dit nummer kwam de band weer het podium op voor eigen werk met ‘Tennessee Song’ en ‘Desperate And Depressed’.

Met de vraag of we zin hadden in een beetje Merle Haggard begon Price met het nummer ‘Red Bandana’. Gevolgd door nog een cover van Gram Parson’s ‘Luxury Liner’. Na ‘This Town Gets Around’ begon Price even te overleggen met Micah Hulscher over het volgende te spelen nummer. En dat was ‘Hands Of Time’ het prijsnummer van haar plaat en dit nummer werd met veel gejuich ontvangen. In het al eerder aangehaalde interview met Sugar Mountain had Price verteld dat ze dit nummer niet altijd speelt:

‘Ik zing dat nummer niet elke avond. Het hangt af van het publiek of ik dat doe. Voor een publiek van schreeuwende dronkaards doe ik het zeker niet’.

Mooi! Dat ze het in Doornroosje speelde, de mensen in de zaal waren stil als het stil moest zijn, niet vaak meegemaakt maar prachtig. Waardoor nummers als ‘Hands Of Time’ nog meer zeggingskracht krijgen.

Na dit nummer volgde ‘Hurtin’ On The Bottle’ en tevens het laatste nummer van de hoofdset. Wederom met een mooi outro waarbij Price van het podium liep. De band volgde haar. Maar niet veel later kwam Price weer het podium opgelopen en met een ‘God bless you’ werden we bedankt. Waarna ze een tamboerijn pakte en accapella ‘Mercedes Benz’ begon te zingen. Origineel van Janis Joplin. Ook hier liet ze weer even zien wat voor schitterende stem ze heeft. Na ‘Four Years Of Chances’ werd de avond afgesloten met een cover van Rodney Crowell’s ‘Ain’t Living Long Like This’. Een nummer waar Waylon Jennings een grote hit mee heeft gehad. Maar met dit opzwepende nummer kwam er toch echt een eind aan een van de beste concerten die ik dit jaar heb gezien.
Na nog een paar ‘thank you’s’ en ‘See you on the highway’ liepen Price en haar mannen het podium af.

En op dat moment schoten dus de woorden ‘I’ve seen the future of country music…..’ door mijn hoofd. Ben erg benieuwd naar haar nieuwe album dat dus in het najaar gaat verschijnen! Mocht ze wederom naar Nederland komen ben ik daar zeker bij.

Gezien:
Margo Price & The Pricetags
Born to Ramble Tour
27-06-2017. Doornroosje, Nijmegen, NL
Voorprogramma: Rivers

Band:
Margo Price – vocals, guitar, tambourine
Kevin Black – bass, background vocals
Jamie Davis – guitar
Dillon Napier – drums
Luke Schneider – pedal steel, dobro
Micah Hulscher – keyboards

Setlist:
About To Find Out/Since You Put Me Down/Don’t Say It/Weakness/Weekender/Paper Cowboy/Everybody Wants to Go to Heaven/Tennessee Song/Desperate and Depressed/Red Bandana/Luxury Liner/This Town Gets Around/Hands Of Time/Hurtin’ On The Bottle//Mercedes Benz/Four Years Of Chances/I Ain’t Living Long Like This