Of ik mee wilde naar de clubtour van Miss Montreal in Hengelo? Na mijn ervaringen van het jaar ervoor in het Enschedese Wilminktheater wilde ik Sanne Hans en haar band wel eens aan het werk zien in de plugged stand. De aanloop daarnaar toe was minder. Want op het moment dat ik weg wilde rijden van huis om naar Hengelo te gaan om Lisette en Niels op te halen, bedacht ik mijn auto dat hij wel een nieuwe accu wilde hebben, want het ding startte niet meer. Na een paar pogingen om de auto al duwend aan te krijgen de reserve Fiesta van mijn broertje meegenomen. Maar toen dat geregeld was kon koers gezet worden naar Hengelo-o-o. Lisette en Niels opgepikt en toen door richting de Twee Wezen om een hapje te eten. Het was er druk, het was er warm, het was er gezellig en met erg lekker eten. Daarna door naar van de Poel de ijscoboer van Oost Nederland om nog een ijsje te halen en toen op naar Metropool.

Daar aangekomen had een kleine 20 man zich al verzameld voor de ingang. We moesten heel even wachten en toen werden de kaartjes gescand en konden we via de trap naar boven. In de zaal aangekomen een mooie plek voor het mengpaneel. Daarna was het zoals zo vaak weer wachten, beetje praten, wachten, beetje praten en nog een beetje wachten tot half 9, want toen begon het voorprogramma. Dit werd verzorgd door de band Me & Mr. Jansen. Een leuk bandje met een paar leuke nummers waaronder een cover van Nakatomi met ‘Children Of The Night’. Happy Hardcore dus. Niets mis mee! Had ik al gezegd dat ik het een leuk bandje vond? Bij deze!
Rond 21 uur waren de heren van Me & Mr Jansen klaar en werd het podium omgebouwd voor het concert van Miss Montreal. Ondertussen was de lokale DJ niet onverdienstelijk plaatjes aan het draaien, met o.a. Badlands van The Boss. Iets over de klok van half tien kwamen de heren van Miss Montreal op niet veel later gevolgd door de dame van de band. De band trapte af met ‘Top Of The World’ van het nieuwe album Irrational. Na een kort welkom werden achtereenvolgens ‘Together’, ‘Craziest’ en ‘TuTuTu’, gespeeld. Daarna volgde haar hit van dit moment ‘Say Heaven, Say Hell’ live komt dit nummer nog wat mooier uit de verf. Het volgende nummer was het zesde nummer op rij van de nieuwe plaat ‘Done With You’. Hierna werd een uitstapje gemaakt naar het vorige album met ‘Better When It Hurts’. Het nummer ‘Good To Go’ werd ingeluid door een mooi verhaal van Sanne Hans. Een mooie zomeravond, op een festival (mijn gedachten gingen naar Pinkpop 2009, 2012 en hopelijk ook 2014) goede muziek, goede vrienden erbij etc. Dat moest dit nummer overbrengen en dat deed het zeker. Na een slokje bier aan het eind van dat nummer was het tijd voor ‘Heavy Heart’. In een hele mooie uitvoering maar daar moest Sanne wel wat voor doen. Ze zong het nummer zonder versterking dus geen microfoon of ingeplugde gitaar. Hier was stilte voor nodig en dat was voor sommige mensen in het publiek erg moeilijk. Ook tijdens het voorprogramma meenden een paar mensen dat men op de markt stond. Maar na veel ‘gessst’, ‘sst’etc. was het publiek eindelijk stil en volgde een prachtige versie van dit nummer. Helaas zonder trompetsolootje wat op de plaat wel aanwezig was.

Daarna liep Sanne van het podium af en de band weer het podium op voor een mooi stukje instrumentaal als inleiding voor het nummer ‘Army In My Head’. Gevolgd door het titelnummer van de plaat en de tour ‘Irrational’. Met een uitgesponnen versie van ‘Wish I Could’ waarin Sanne haar ‘bandje’ voorstelde en elk bandlid even in het middelpunt stond op zijn instrument kwam er een einde aan de hoofdset. De toegiften werden geopend met een happy hardcore nummer dit keer van Charly Lownoise en Mental Theo namelijk ‘Wonderful Days’. Aan het eind riep Sanne Hans grappend door de microfoon dat Me & Mr. Jansen dit idee van haar hadden gejat. Daarna was er een hoofdrol weg gelegd voor bassist Kobus Groen die de vocalen deelde in het duet ‘Hoe’. In 2013 was dit een van de zomerhits van Miss Montreal en Nielson. Tijdens dit nummer liep Sanne het publiek in om midden in de zaal dit nummer te zingen. Erg leuk en heel dichtbij. Daarna betrad ze het podium weer om haar doorbraakhit te gaan spelen namelijk ‘Just A Flirt’. Op het eind van dat nummer stoof ze met bassist Kobus over het podium. Maar met dit nummer kwam er wel een eind aan de show. We werden bedankt voor het komen en na een paar buigingen liepen Sanne en haar mannen rond half elf van het podium af.

Een kort concert maar dat maakte het absoluut niet minder. Ik vond het een erg mooi concert van een bevlogen Sanne Hans en wat een goede band heeft ze! Even terug naar 2013 de theatertour van Sanne Hans oftewel Miss Montreal in het Enschedese Wilminktheater. De afsluitende woorden van dat concertverslag waren: ‘ik ben fan’. Een jaar later kan ik zeggen dat, dat nog steeds zo is.

Na dat de grootste drukte weg was en de band van Sanne al begon met het afbreken van het podium liepen wij naar de uitgang om nog even wat te drinken bij de Twee Wezen. Het was er nog net zo druk maar naar even zoeken hadden we toch nog een plekje gevonden voor de nabeschouwing onder het genot van een drankje.

Setlist:
Top of the World/Together/Craziest/TuTuTu/Say Heaven Say Hell/Done With You/ Better When It Hurts/Good To Go/Heavy Heart(Unplugged Without Microphone)/Army In My Head/Irrational/Wish I Could//Wonderful Days/Hoe/Just a Flirt

Band:
Sanne Hans: vocals, guitar
Peter Hendriks: piano
Michi Schwiemann: guitar
Kobus Groen: bass
Thijs Rensink: drums

Gezien:
Irrational Club Tour 2014
Voorprogrammma: Me & Mr. Jansen
22-03-2013. Poppodium Metropool, Hengelo