Afgelopen zaterdag 2 november 2019, was het tijd voor de 22ste editie van het Take Root Festival in de Oosterpoort in Groningen. Voor Real Roots Cafe mocht ik hier verslag van doen.
Dat verslag is hier te lezen op de site van Real Roots Cafe. Het verslag heb ik samen met een collega-recensent geschreven. Hieronder volgt mijn eigen versie met nadruk op de muzikanten die ik die avond heb zien spelen.

Op zes podia stonden in totaal 22 verschillende bands/artiesten. In eerste instantie zou Brandi Carlile een van de headliners zijn. Helaas kwam begin oktober het bericht dat ze niet zou komen, door onvoorziene omstandigheden, aldus het persbericht. Maar de ruimte die door het wegblijven van Carlile ontstond werd al snel ingevuld door de Drive-By Truckers.

Bij binnenkomst van de Oosterpoort was het al gezellig druk op het zo goed als uitverkochte festival. Waarbij er tevens een mooie mengeling was van oudere mensen en jongeren. Vanuit de foyer klonk de eerste muziek al, op het podium speelden het duo The Rails. Waarna om 17 uur Josh Ritter een solo concert gaf in de grote zaal. Ritter kwam met een grote glimlach het podium op, hij had er zin in. Hij begon zijn set met ‘Thunderbolt Goodnight’ en sloot hem na een uur af met ‘The Curse’. Ook speelde hij een aantal nummers van zijn dit jaar verschenen album ‘Fever Breaks’.

Daarna was het door naar de Kleine Zaal voor het concert van The Delines. Toen ik de zaal betrad was de band net aan het soundchecken in een zaal die steeds voller werd. Na een kort moment dat ze van het podium afgingen kwamen ze het podium al weer op gelopen. Waarbij Boone door de gevolgen van haar ongeluk, nog met een wandelstok liep. Daarna werd begonnen met een nieuw nummer, een verwijzing naar Boone’s tijd in het ziekenhuis, getiteld: ‘Eight Floors Up’. Na ‘The Imperial’ volgde nog een nieuw nummer met ‘Lately I’ve Been Going Down’. Net als de concerten in de lente van dit jaar lag de nadruk op het album ‘The Imperial’. Een prachtig show, waarbij veel mensen in de zaal onder de indruk waren van de vocale kwaliteiten van Boone en de teksten van Willy Vlautin.

Toen naar de grote zaal voor Son Volt, de band van Jay Farrar die hij oprichtte nadat Uncle Tupelo uit elkaar viel in enerzijds, Wilco van Jeff Tweedy en Son Volt. Voor mij misschien wel de verassing van het festival. Ik had wel eens van deze band gehoord maar verder dan dat was ik nog niet gekomen maar na dit concert ga ik hun discografie uitpluizen. Son Volt zette een erg sterke set neer met veel gitaren. Persoonlijk hoogtepunt vond ik ‘The Picture’ met mooi mondharmonica spel van Farrar en het aanzwengelende hammond orgel geluid gespeeld door Mark Spencer (op een keyboard gespeeld, dat dan weer wel).

Waarbij ik dacht dat het niet beter kon na het concert van Son Volt legden de Drive-By Truckers de lat nog iets hoger. Speciaal voor dit festival waren ze overgekomen uit de Verenigde Staten. De Truckers met 2 gitaren, bass en drums zetten in de anderhalf uur die ze kregen een pracht show neer. Waarbij Mike Cooly en Patterson Hood elkaar afwisselden met het zingen van de nummers. Opvallend vond ik dat ze niets speelden van hun laatste album uit 2016 ‘American Band’. Daarentegen speelde de band een mooie dwarsdoorsnede van hun discografie. Voor het nummer ‘My Sweet Annette’ werd Lilly Hiatt het podium opgeroepen door Hood om mee te spelen, want dat was het mooie van op een festival spelen zo vertelde Hood. Je kwomt bekenden tegen waar je normaal nooit zo snel mee kunt spelen omdat de agenda’s niet overeenkomen. Maar op een festival dus wel. Met ‘Marry Me’, ‘The Living Bubba’ en ‘3 Dimes Down’ kwam er een eind aan het concert van de Truckers. Hood vertelde dat ze in de lente terug kwamen, met een tour en een nieuw album.

Daarna nog even wat rond gelopen en toen terug naar huis. Zoals gezegd was ik nog niet eerder bij Take Root geweest, maar na deze avond zeker niet voor het laatst. Het festival en de mensen waren erg gemoedelijk, geen gedrang, respect voor de muzikanten dus al met al een erg fijn festival. Ik ga zeker vaker!

Setlist Josh Ritter:
Thunderbolt’s Goodnight/Feels Like Lightning/Wolves/Old Black Magic/On the Water/Henrietta, Indiana/(Unknown)(cowboy song)/Monster Ballads/Dreams/Change of Time/Our Father’s War/The Torch Committee/Oh Lord (Part 3)/The Curse

Band:
Josh Ritter – vocals, guitar

Setlist The Delines:
Eight Floors Up/The Imperial/Lately/The Oil Rigs At Night/Waiting On The Blue/That Old Haunted Place/Holly The Hustle/Instrumental/Where Are You Sonny?/Room On The Tenth Floor/Eddie & Polly/Cheer Up Charley/Let’s Be Us Again

Band:
Amy Boone – vocals, keyboard
Willy Vlautin – guitar, background vocals
Sean Oldham – drums, background vocals
Cory Gray – keyboards, trumpet
Dave Little – bass, background vocals

Setlist Son Volt:
The 99/Lost Souls/Sinking Down/The Picture/The Reason/Union/Cherokee Street/Bandages/Caryatid/Route/Drown/Afterglow 61/Tear Stained Eye/Windfall/Back Against The Wall/Chickamauga/Stones

Band:
Jay Farrar – vocals, guitar, harmonica
Mark Patterson – drums
Chris Frame – guitar
Mark Spencer – keyboards, steel guitar, background vocals
Andrew Duplantis – bass, background vocals

Setlist Drive-By Truckers:
The Righteous Path/A Ghost to Most/Heathens/Shit Shots Count/Sink Hole/Uncle Frank/This Fucking Job/Gravity’s Gone/Tornadoes/Women Without Whiskey/The Deeper In/Where the Devil Don’t Stay/Dead, Drunk, and Naked/Guitar Man Upstairs/My Sweet Annette (with Lilly Hiatt)/Marry Me/The Living Bubba/3 Dimes Down

Band:
Patterson Hood – lead vocals, guitar
Mike Cooley – lead vocals, guitar
Brad Morgan – drums
Matt Patton – bass

Gezien:
Take Root Festival
02-11-2019. Spot/De Oosterpoort, Groningen, NL