Terug naar mei 2014, toen nog met Waylon reisden The Common Linnets af naar het Eurovisie Songfestival in Kopenhagen. Een paar weken daarvoor lieten ze hun nummer horen bij De Wereld Draait Door, dat ze op het songfestival zouden gaan spelen. Half Nederland vond het waardeloos en de andere helft waaronder ik zelf vonden het geweldig. Mede door het gitaar riffje van JB Meijers. Daarna ging het hard met The Common Linnets, een tweede plek in Kopenhagen, platina platen in binnen en buitenland. En Waylon die om vage redenen vertrok. De plaat was en is gewoon erg goed! Ook op school tijdens het afstuderen was deze cd een aantal keer het gesprek van de dag. Louise wilde de plaat ook graag eens luisteren, dus deze meegenomen naar school. Op dezelfde dag dat Paul McCartney in de verkoop ging (7 juni 2015 in de Ziggo Dome), zag ik ook dat er kaarten waren voor het concert van The Common Linnets in Hertme. Toen snel Louise geappt of ze mee wilde en dat werd al snel met een ja beantwoord dus kaarten besteld.

Door naar 9 mei 2015. We hadden rond kwart over vijf afgesproken voor een van mijn favoriete eet etablissementen ‘The Bombay Spice’ in het die dag wat regenachtige Hengelo. Een geweldige restaurant waar we al eens eerder hadden gegeten en het smaakte wederom fantastisch. Dus ben je in Hengelo ga dan hier even een hapje eten! Na het eten nog een ijsje gehaald bij de jongens van Van de Poel. En toen op naar de auto om naar Hertme te rijden. Rond half acht reden we de parkeerplaats, nou ja parkeerplaats, een mooi weiland op. Toen richting de ingang inmiddels was het gaan regenen maar net vooraan het podium was nog een droog stukje door de overkapping en de bomen er boven stonden we redelijk droog. Daarna zoals bij elk concert was het weer wachten en wachten tot 21 uur.

Om 21 uur was het opgehouden met regenen en kwamen The Common Linnets het podium opgelopen. Met een kort ‘Zo, hallo Hertme’ werden we verwelkomd en werd het eerste nummer van de avond ingezet, ‘Proud’. Het nummer begon rustig maar gaandeweg kwamen er steeds meer instrumenten bij. Daarna de beurt aan de nieuwe single van de komende plaat ‘We Don’t Make The Wind Blow’. Na deze twee nieuwe nummers werden we wederom welkom geheten door Ilse DeLange: ‘geweldig dat jullie er allemaal zijn’. ‘Ik had echt zoiets van het gaat echt niet regen hoor en nu gaat het ook echt niet meer regenen, potverdorie man!’. Waarna drummer Bart Vergoossen aftelde voor ‘Lovers And Liars’. Daarna was het de beurt aan Rob Crosby om het publiek te verwelkomen met een kort ‘hoe gaat het’ met zo’n fijn Amerikaans accent. Daarna vertelde DeLange over haar eerste ontmoeting met deze man en dat ze samen met diezelfde Crosby haar eerste nummer schreef in 1998 in de bakermat van de country scene, Nashville. Samen speelde ze ‘When We Don’t Talk’. Dit nummer verscheen op DeLange’s eerste cd ‘World of Hurt’. Na deze schitterende akoestische versie was het weer tijd voor Common Linnets werk met ‘Hungry Hands’ en mijn favoriet ‘Give Me A Reason’. Daarna was het de beurt aan Jake Etheridge om het volgende nummer aan te kondigen. Een nummer dat ze in het Soho complex in Berlijn hebben opgenomen, getiteld ‘Soho Waltz’. Voor het volgende nummer ging Etheridge achter de piano zitten en nam Matthew Crosby de plaats in van Etheridge op het podium, om het nummer ‘Better Than That’ te zingen. Schitterend nummer die ook op de komende plaat gaat verschijnen. Halverwege mocht meestergitarist Martijn van Agt nog even een mooie solo weggeven. Daarna was het tijd voor ‘Broken But Home’ het eerste liedje dat Etheridge en DeLange schreven voor de Common Linnets, in samenwerking met Daniël Lohues. Daarna was het tijd voor weer een nieuw nummer ‘Hearts On Fire’ dat mij wat deed denken aan ‘Already Gone’ van de Eagles. Aan het eind van het nummer vertelde DeLange dat dit de eerste keer was dat ze dit nummer live speelden: ‘oh is toch best wel spannend zo’n liedje voor het eerst live’, ‘maar de primeur lag in Hertme’. Daarna weer een nieuw nummer ‘In Your Eyes’, gevolgd door een nummer van de eerste cd ‘Still Loving After You’. Voorafgaand aan dit nummer moest eerst nog even het goede akkoord worden gevonden. Rob Crosby speelde niet het juiste akkoord. Waarop DeLange riep ‘I saved you’re ass’. Dit nummer werd gevolgd door weer een schitterend nieuw nummer gezongen door Matthew Crosby, ‘Runaway Man’. Daarna werd ‘Dust Of Oklahoma’ gespeeld met een erg fijne pedalsteel dit keer bespeeld door JB Meijers. Het volgende nummer ‘Days Of Endless Times’ is geïnspireerd door de ‘Mountain music’ uit Amerika voornamelijk Gillian Welch. Zo vertelde DeLange voorafgaand aan dit nummer. Daarna was het tijd voor ‘Time Has No Mercy’ gezongen door Rob Crosby. Daarna was het tijd voor wat steviger werk met ‘As If Only’. Na dat de drummer weer aftelde met 1, 2, 3, 4 knalde de band in het nummer ‘Arms Of Salvation’ met wederom Crosby, Rob van voren op de lead vocals. Daarna begon de band al rustig het intro van ‘Calm After The Storm’ te spelen waar DeLange vertelde over alles wat haar en de Common Linnets was overkomen het afgelopen jaar. Daarna werden we wederom bedankt dat we allemaal waren gekomen in de regen en de kou. Ondertussen hadden verschillende meikevers de weg naar het podium gevonden. Wat tijdens het ‘publieksmeezingmomentje’ (mooi scrabblewoord) tot erg grappige taferelen leidde. Want op de schouder van JB Meijers ging zo’n meikever zitten. DeLange begon te gebaren dat Meijers een meikever op zijn schouder had zitten. ‘JB d’r zit een beest op je schouder’. Toen Meijers richting DeLange liep ze van hem weg. Van de samenzang met het publiek was inmiddels weinig meer over, dus moest dat even opnieuw van DeLange. Waarna de band het nummer weer inzette. Hiermee kwam ook een eind aan de hoofdset en liep de band het podium af.

De toegiften werden geopend met de meikever die het avontuur niet had overleefd volgens DeLange. ‘Dutte het nog?’ Waarop JB Meijers zei ‘hij zit er wel heel stil bij’, ‘het lijkt wel een beetje op een uitgetrapte sigaar’. Op een gegeven moment kwam Rob Crosby er ook bij en haalde de meikever weg. Na een mooie intro over Jools Holland en Hank Williams begon het weer te regenen waardoor het nummer ‘I’m So Lonesome I Could Cry’ van eindbaas Williams nog meer beleving kreeg. ‘Jongens we doen er nog 1’ riep DeLange waarna ze meteen vermelde dat de band in november optrad in Enschede. En met een ‘go for it man’ was het de beurt aan Rob Crosby om het laatste nummer van de avond te zingen ‘Back To Me’. Hiermee kwam er een eind aan een schitterend concert. Na de buigingen etc. en een ‘ontzettend bedankt allemaal’ liepen de Common Linnets van het podium af.

Nadat we nog even gewacht hadden tot de grootste drukte weg was, stopte het ook met regenen.
Een geweldig concert met een geweldige band waar het speel plezier echt van af spatte. Er werd veel gelachen op het podium. De locatie was schitterend, een van de mooiste locaties waar ik een concert heb gezien. Ook de kwaliteit van het nieuwe en oude werk is hoog, erg hoog. Na de zomer moet de nieuwe plaat in de winkel liggen. Ik ben erg benieuwd!
Aan het eind van het concert vertelde DeLange dat zij en The Common Linnets op 13 november in Enschede staan en na een zeer kort overleg besloten om ook daar samen heen te gaan!

Setlist:
Proud/We Don’t Make The Wind Blow/Lovers And Liars/When We Don’t Talk/Hungry Hands/Give Me A Reason/Soho Waltz/Better Than That/Broken But Home/Hearts On Fire/In Your Eyes/Still Loving After You/Runaway Man/Dust Of Oklahoma/Days Of Endless Time/Time Has No Mercy/As If Only/Arms Of Salvation/Calm After The Storm//Love Goes On/I’m So Lonesome I Could Cry/Back To Me

Band:
Ilse DeLange – vocals, guitar
JB Meijers – vocals, guitar, steel guitar, pedalsteel guitar
Rob Crosby – vocals, guitar
Matthew Crosby – vocals, guitar, piano
Jake Etheridge – vocals, guitar, piano
Bart Vergoossen – drums
Martijn van Agt – guitars
Aram Kersbergen – bass

Gezien:
The Common Linnets
2015 Tour
09-05-2015, Openlucht Theater Hertme, Hertme, NL

Hier is bijna het gehele concert te zien:
http://www.youtube.com/watch?v=6A5sDfndNgs