Eind juli (2015 toen nog) zag ik dat Jason Isbell naar Nederland zou komen voor een concert. Sinds zijn album ‘Southeastern’ uit 2013 ben ik fan en ook zijn nieuwste album ‘Something More Than Free’ uit 2015 werd dat nog eens verstevigd. Dus ik hoefde niet na te denken dus direct kaartjes besteld voor het concert op vrijdag 15 januari in eerste instantie zou het concert plaatsvinden in een dependance van Paradiso namelijk de Tolhuistuin. Maar door een heel grote vraag naar kaartjes werd het concert verplaatst naar het altijd mooie Paradiso. Na een hapje eten met Matthijs zijn we in de rij gaan staan die al behoorlijk lang was. Maar toch stonden we vooraan het podium, perfecte plekken. Al was het podium wel wat verhoogd dan toen ik er was voor het concert van Sturgill Simpson in augustus van het vorige jaar. Na even gewacht te hebben kwam iets voor half 8 John Moreland de trap op lopen achter de gordijnen en niet veel later liep hij het podium op. Moreland is een imposante verschijning. Hij ging zitten op zijn kruk legde zijn gitaar op zijn buik, stemde de gitaar even en met een kort ‘hey my name is John Moreland’. Begon hij aan het eerste nummer van de avond ‘Hang Me In The Tulsa County Stars’. Tijdens de eerste twee nummers was er nog wat geroezemoes in de zaal maar halverwege het tweede nummer ‘Blacklist’ riep iemand in de zaal tegen het geroezemoes ‘shut up’ en vanaf dat moment was het stil in Paradiso. Wat erg goed werkte voor de muziek van Moreland. Helemaal voor het volgende nummer ‘You Don’t Care Enough For Me To Cry’ een van de mooiste nummers van Moreland en misschien wel ooit gemaakt. Voor dat dit nummer begon was Moreland nog wel even aan het prutsen met zijn microfoonstandaard. Deze bleef niet staan zoals hij graag wilde. Daarna speelde Moreland nog ‘I Need You To Tell Me Who I Am’ en ‘Break My Heart Sweetly’. Het een na laatste nummer van zijn set was het nummer ‘Nobody Gives A Damn About Songs Anymore’. Een heel mooi nummer over de commerciële muziek business.

One for the money, four on the floor
You were born last week with your foot in the door
I heard truth is what songs are for
Nobody gives a damn about songs anymore

Met het nummer ‘3:59’ kwam er een eind aan de set van Moreland. Na een wat zacht ‘Thank you’ liep Moreland, met de broek bijna afgezakt van het podium af. Waarna de roadies van Jason Isbell & The 400 Unit het podium op kwamen om wat kabels anders te leggen. Ondertussen gepraat met Jan en Matthijs. Tegen half 9 kwamen Isbell en zijn mannen onder luid applaus het podium op. ‘Hey folks thanks for coming tot he show’. ‘I’m Jason Isbell with The 400 Unit we’re from Muscle Shoals, Alabama’. ‘We’re happy to be in Amsterdam’. ‘In this beautiful room, with all you beatiful people, and we hope that you have a great time tonight!’. Waarna Isbell en de 400 Unit begonnen met ‘Palmetto Rose’ dit werd gevolgd door ‘Stockholm’. Aan het eind van het nummer stelde hij bassist Jimbo Hart voor. Waarna de band verder ging met ’24 Frames’. Aan het eind van dit nummer werd gitarist, Sadler Vaden, voorgesteld daarna ging Isbell verder met de introductie voor het volgende nummer van de band waar hij in had gezeten The Drive-By Truckers. Maar hij wist niet meer zeker of het nu The Drive-By Truckers waren of de Drive-By Truckers. Daarna vertelde hij over hoe hij de inspiratie kreeg voor veel van zijn nummers. Veel van zijn vroegere nummers gaan over verhalen die familieleden aan hem vertelden maar waarvan hij moest zweren ze nooit door te vertellen. ‘This is one of those songs’ waarna ‘Decoration Day’ werd gespeeld. Met op het eind een mooie gitaarsolo van Vaden. Daarna was het weer tijd voor eigen werk met het schitterende ‘Something More Than Free’ met dit soort nummers doet Isbell mij erg denken aan de muziek van Springsteen over de ‘working class’.

And the day will come. When I’ll find a reason
And somebody proud to love a man like me
My back is numb, my hands are freezing
What I’m working for is something more than free

And I don’t think on why I’m here or where it hurts
I’m just lucky to have the work
Sunday morning I’m too tired to go to church
But I thank God for the work

Aan het eind van ‘Something More Than Free’ werd Derry Deborja voorgesteld. Het enige bandlid dat niet uit Alabama komt maar uit Baltimore, Maryland. Daarna wisselde Isbell zijn elektrische gitaar om voor een akoestisch variant om het nummer ‘Different Days’ te spelen. Waarna de drummer werd voorgesteld, Chad Gamble. Waarna de band verder ging met het mooie ‘Alabama Pines’, gevolgd door een mooie versie van ‘Traveling Alone’ en ‘How To Forget’. Daarna hing Isbell zijn elektrische gitaar weer. ‘I wrote this song for my dad, a long time ago for Fathers Day’. Waarna hij wederom een nummer speelde van de Drive-By Truckers getiteld ‘Outfit’. Daarna was het tijd voor scheurende gitaren in het schitterende ‘Super 8’. Voor het volgende nummer bleven alleen Isbell en Deborja op het podium voor een kippenvel bezorgende versie van ‘Cover Me Up’ tijdens het nummer kwamen de andere bandleden het podium weer op om mee te spelen op dit nummer.

Put your faith to the test when I tore off your dress in Richmond on high
But I sobered up and I swore off that stuff forever, this time

Een heel persoonlijk nummer omdat Isbell in het verleden een alcohol/drugs probleem had. Maar nu is hij alweer een aantal jaar ‘sobered up’. Daarna volgde ‘Relatively Easy’ met wederom mooi gitaarspel van Sadler Vaden. Toen was het tijd om de stemming in de zaal wat op te vrolijken met het opgewekte ‘If It Takes A Lifetime’. Een het duurt misschien nog even maar het komt goed liedje. Na dit nummer werd John Moreland bedankt voor het openen van de avond. Isbell vertelde Moreland erg te waarderen voor zijn songwriter kwaliteiten. Waarna ‘Speed Trap Town’ werd gespeeld. Met ‘Never Gonna Change’ wederom een cover van de Drive-By Truckers, inclusief een schitterend gitaar duel tussen Isbell en Vaden, was het tijd voor het laatste nummer van de eerste set ‘Children Of Children’. Daarna liep de band van het podium. Niet veel later kwamen Deborja en Isbell het podium weer om het nummer ‘Elephant’. Na dit nummer werd de rest van de band het podium weer opgeroepen en nogmaals voorgesteld. Daarna werden we bedankt ‘Thank you so much guys, we’ve had a fuckin’ blast tonight, it’s been incredible’. ‘We’ve had a really really wonderful evening for us’. ‘I hope that you had a great time to’. Inmiddels stond Deborja al klaar met zijn accordeon en begonnen Isbell en The 400 Unit aan het laatste nummer van de avond ‘Codeine’. Na een paar buigingen verlieten Isbell en de rest van de band het podium. Waarna de roadies het podium op kwamen om een aantal setlisten uit te delen en de boel op te ruimen. Nog even nagepraat met Matthijs en Jan, nog even langs de merchandise stand om de vinyl versies te halen van ‘Southeastern’ en ‘Something More Than Free’ en daarna richting Byzantium om de auto te pakken en naar huis te gaan.

Schitterende avond met geweldige muziek van zowel John Moreland en Jason Isbell & The 400 Unit. Op 17 augustus komt Isbell weer naar Nederland daarvoor zijn de kaartjes al weer besteld.

‘Super 8’

Band:
John Moreland – vocals, guitar

Setlist:
Hang Me in the Tulsa County Stars/Blacklist/You Don’t Care Enough for Me to Cry/I Need You To Tell Me Who I Am/Break My Heart Sweetly/Nobody Gives A Damn About Songs Anymore/3:59am

Setlist:
Palmetto Rose/Stockholm/24 Frames/Decoration Day/Something More Than Free/Different Days/Alabama Pines/Traveling Alone/How to Forget/Outfit/Super 8/Cover Me Up/Relatively Easy/If It Takes a Lifetime/Speed Trap Town/Never Gonna Change/Children of Children//Elephant/Codeine

Band:
Jason Isbell – vocals, guitars
Sadler Vaden – guitars, background vocals
Jimbo Hart – bass, background vocals
Derry DeBorja – keyboards, accordeon, background vocals
Chad Gamble – drums

Gezien:
Jason Isbell & The 400 Unit
Something More Than Free Tour 2016
15-01-2016: Paradiso, Amsterdam, NL