Sinds dat Willy Vlautin, de groep The Delines (plaat van het jaar uit 2014!) heeft opgericht ben ik mij gaan verdiepen in zijn muziek en dan kom je al snel uit bij de band Richmond Fontaine. Ik kende ze al door het album ‘We Used To Think The Freeway Sounded Like A River’, maar de connectie had ik nog niet gelegd tussen beide bands. Begin 2016 maakte Vlautin bekend dat het album ‘You Can’t Go Back If There’s Nothing To Go Back To’ hun laatste zou zijn. Erg jammer! Maar hij gaat de komende jaren verder met The Delines en dat is toch wel erg fijn nieuws!

De plaat gaat over een persoon die voor het eerst sinds lange tijd weer naar zijn geboorteplaats te gaan, maar daar komen alle herinneringen weer boven. Over een vriend die niet komt opdagen, maar verderop in het album ze elkaar toch tegen komen en gaan drinken. Over de straat waar zijn ex vriendin woont, over zijn moeder. Het leek een goed idee om terug te gaan naar je geboorteplaats maar de persoon wil liever weer weg want waarvoor zul je nog blijven als er niets meer is waar je voor terug kwam. Weg gaan klinkt makkelijk maar ja, met wie ga je dan en waar moet je heen?

Is this all there is? Is this what life is?
A job that means nothing
A woman who sleeps right next you but she ain’t yours at all
A one night rebellion that ends up just being a drag
Like a weight around your feet that ain’t heavy enough to send you down
I remember in the back of a bar called the Blue Sea
My wife sitting on my lap whispering, “You and me, only you and me”

A night in the city
The city at night

Vlautin is er weer in geslaagd om een schitterend album te schrijven. Elk nummer is een verhaal op zich omlijst met heerlijke melancholische muziek.
Prachtige plaat die je in een luisterbeurt moet luisteren, bij voorkeur op een regenachtige avond of in de auto rijdend in het donker. Kan niet wachten op de nieuwe plaat van The Delines!

Linkjes:
Website: richmondfontaine.com
Kopen: iTunes of Platomania.eu
Luisteren: Spotify