Justin Townes Earle, inderdaad de zoon van Steve Earle en vernoemd door zijn vader naar, vriend van zijn vader Townes van Zandt. Tot dit album had ik al wel eens van Justin Townes Earle gehoord maar ik was nog niet verder gekomen dan dat. Met ‘Kids In The Street’ veranderde dat. ‘Kids In The Street’ is samen met de albums ‘Single Mothers’ uit 2014 en ‘Absent Fathers’ uit 2015 een trilogie geworden. Op ‘Kids In The Street’ bezingt Earle zijn jeugd in Nashville.

Zo bezingt hij op het eerste nummer van de plaat de champagne kleurige Toyota Corolla van een leraar:

I had a teacher when I was in 2nd grade who had a Champagne color Corolla that stuck in my head. I remember asking/telling her that her car is pink and she said No, it’s champagne.’ That stuck with me years later for some reason, probably one of the only things that stuck with me from her class.

Andere mooie nummers zijn, ‘Maybe a Moment’ over een roadtrip naar Memphis, Tennessee met zijn vrienden. Titelnummer ‘Kids In The Street’ behandeld ook het leven vroeger en hoe, in Earle’s geval, Nashville er uit zag. Door de modernisering en grote bedrijven is de aanblik van de stad Nashville veranderd.

Now there was a market on the corner, it was next to the car wash
And lazy weeping willow across the street in the light
Where the old men played dominoes on those hot summer days
Sweatin’ the Wild Irish Rose out in the shade
And from Wedgewood to Granny White
Oh, and, Belmont to 8th
All these songs was broke into a host of sights and shapes

And those weren’t better days
But they still meant something mean
When we was kids out in the streets

Prachtig, dit gaat dan toevallig over Nashville, maar het is ook van toepassing op de plattelandsdorpjes in Amerika maar ook zeker in Nederland. Earle levert een mooie melancholische plaat af over zijn jeugd.

Linkjes:
Website: justintownesearle.com
Kopen: iTunes of Platomania.eu
Luisteren: Spotify