Brian Wilson zong al eens ‘I guess I just wasn’t made for these times’ en dat geldt ook voor Nicole Atkins. Zo zou de opener van de plaat ‘A Little Crazy’ geproduceerd kunnen zijn door Phil Spector en zou het nummer zo van Roy Orbison kunnen zijn. Prachtig. Maar daar houdt het niet op, het hele album staat vol met verschillende stijlen zoals de blues, country, gospel, jazz en soul. Maar het album kwam niet vanzelf Atkins kampte in de aanloop naar dit album met een alcohol verslaving en een flinke depressie. Maar ze kwam daar boven op al was er volgens eigen zeggen een “sink hole” voor nodig om op het punt te komen dat het zo niet verder kon.

“I fell into a sinkhole—an actual sinkhole—and it knocked me out,” she says. It happened outside a nightclub, post-concert, when it was pouring down rain and there was no warning barricade in place. “And I had insurance, but not where the ambulance took me, and I still have a bump on my butt, and I feel it every time I’m sitting in the van—I’ll have to pull over to a road stop and ice it”. “So after that, there was no one foot in, one foot out. I was like, ‘Okay, my life is way too important to me.”

En zo begon ze te werken aan het album ‘Goodnight Rhonda Lee’ met hulp van haar fans en Pledge Music, haalde ze het geld binnen dat ze nodig had om het album te maken. En wat voor een album, naar mijn mening het beste album dat Atkins heeft uitgebracht. De hele plaat klopt van begin tot eind en eigenlijk is een 15de plek dan nog wat laag. Wat ik ook erg jammer vind is dat ze nog niet de waardering krijgt die ze behoort te krijgen. Wat mij betreft heeft Atkins een van de fijnste stemmen in de muziekscene op dit moment. Terug naar het album, de titeltrack is erg fijn maar het beste komt wat mij betreft aan het eind van de plaat met ‘Sleepwalking’ en ‘A Night Of Serious Drinking’ dat ook zo maar van Tom Waits had kunnen zijn.

Linkjes:
Website: nicoleatkins.com
Kopen: iTunes of Platomania.eu
Luisteren: Spotify