Ryan Adams niet te verwarren met Bryan Adams, bracht begin dit jaar zijn vijftiende album uit getiteld ‘Prisoner’. In de afgelopen jaren scheidde Adams van zijn geliefde en bracht hij een coveralbum uit, getiteld ‘1989’. Op dit album covert hij Taylor Swift diezelfde Swift bracht in 2014 het origineel uit.
Over de titeltrack verteld Adams het volgende:

“I was reflecting on the different states of desire and what it means to be a prisoner of your own desire”.

Dat verlangen was weg in zijn huwelijk dus volgde er een scheiding. Echtscheidingsplaten zijn vaak mooie gevoelige platen. Zoals Tom Petty’s ‘Echo’, Bruce Springsteen met ‘Tunnel Of Love’ of recenter Josh Ritter met ‘The Beast In It’s Tracks’. Dat is met ‘Prisoner’ niet anders. Soms rustig, soms bombastisch, mondharmonica en saxofoon op sommige nummers. En dus kwam de Springsteen connectie weer in veel recensies voor. En ja dat hoor je er wel in terug. Maar toch is dit voor mijn gevoel een echt Ryan Adams album. Niet zo goed als zijn debuutplaat uit 2000 ‘Heartbreaker’ en het daarop volgende album ‘Gold’ uit 2001. ‘Prisoner’ is een donkere plaat geworden tekstueel, Adams zit er door heen en vraagt zich af waar het mis is gegaan. En toch zijn er ook lichtpuntjes.

Mooiste nummer is de opener van de plaat ‘Do You Stil Love Me’ en ‘Doomsday’ die laatste vooral voor de prachtige harmonica in het nummer.
As the fire burns around us in the dark
One part is the world and one’s my heart

My love, we can do better than this
My love, how can you complicate a kiss?
My love, you said you’d love me now ’til doomsday comes
‘Til doomsday comes

Can you stand and face your fears, my love?
I will for you
I could stand in just one place, my love
And never move

Linkjes:
Website: ryanadams.com
Kopen: iTunes of Platomania.eu
Luisteren: Spotify