Halverwege vorig jaar, was Josh Ritter op bezoek bij Jason Isbell. Een foto dat de twee aan het koken waren werd gedeeld op de social media kanalen van beide heren. Later volgden nog wat meer teasers dat de twee in de studio zaten en ook bandleden van Jason Isbell’s begeleidingsband, The 400 Unit, posten foto’s en berichten dat ze met Ritter aan het samenwerken waren. Zowel Josh Ritter als Jason Isbell horen wat mij betreft bij de top van de hedendaagse roots/americana muziek. Een samenwerking dus waar ik erg naar uitkeek.

Het album getiteld ‘Fever Breaks’ is geproduceerd door Jason Isbell waarbij hij hulp kreeg van Matt Ross-Spang, die meewerkte aan de albums van Isbell maar ook aan de albums van o.a. Margo Price, John Prine en de Drive-By Truckers. Het album werd opgenomen in de legendarisch RCA Studio A, in Nashville, Tennessee. In deze studio werden Ritter en Isbell bijgestaan door Amanda Shires (fan van Ritter sinds 2003) die de achtergrond zang en de viool partijen verzorgt, gitarist Sadler Vaden, Derry DeBorja die de piano en keyboards voor zijn rekening neemt en dan nog de ritme sectie bestaande uit bassist Jimbo Hart en drummer Chad Gamble.

De nummers op ‘Fever Breaks’ zijn volgens Ritter een reflectie op de roerige tijden waarin we leven. Het album opent met ‘Ground Don’t Want Me’. De 400 Unit direct op volle sterkte te horen met halverwege een mooie gitaarsolo van Isbell of Sadler Vaden. Het volgende nummer ‘Old Black Magic’ gaat op die zelfde muzikale voet verder met wederom een mooie gitaarsolo.

Na deze stevige openers schakelt de band wat terug op de liefdesliedjes ‘On The Water’ en een van de prijsnummers ‘I Still Love You (Now and Then)’. Op ‘The Torch Committee’ is er een grote rol weggelegd voor Amanda Shires die het nummer voorziet van de achtergrond vocalen maar ook laat horen wat voor goede violist ze is. Een politiek getint nummer. “The Torch Committee now confirms/The truth of rumors lately heard/That there come monsters in our midst/Well disguised and carefully hid”

Lag het er bij de vorige nummers nog niet heel erg boven op hoe Ritter denkt over de huidige situatie in zijn land, dan komt dat het sterkst naar voren op: ‘All Some Kind of Dream’. Waar Ritter onder andere de grenssituatie tussen de Verenigde Staten en Mexico veroordeeld. “I saw the children in the holding pens/I saw the families ripped apart”.

‘Losing Battles’ is een stevige rocker die mij doet denken aan het werk van Neil Young. Op het eind volgt nog een mooie mondharmonica outro. Daarna schakelt de band weer terug in de folk/country stand, voor het mooie ‘A New Man’ met mooi piano werk van Derry DeBorja. Met hier en daar wat viool en gitaar riffjes. Afsluiter van de plaat is ‘Blazing Highway Home’ een mooi klein folk/country liedje. Prachtig.

‘Fever Breaks’ is alweer het tiende studioalbum van Josh Ritter. Wat mij betreft is de samenwerking met Jason Isbell en The 400 Unit meer dan geslaagd. Het album gaat wat mij betreft mee in de jaarlijstjes. En is een van de beste platen die Ritter tot nu toe heeft uitgebracht. Pracht plaat!

Youtube:

Linkjes:
Website: joshritter.com
Kopen: iTunes of Platomania
Luisteren: Spotify