Vorig jaar werd bekend dat het Steengroeve Theater Winterswijk in samenwerking met MPG (Musical Producties Gelderland) het beste Pink Floyd/Roger Waters album The Wall zouden gaan uitvoeren. Nadat ik The Wall in het Gelredome en in de Amsterdam Arena had gezien wilde ik hier ook naar toe. Henk gemaild en hij wilde ook mee samen met Wilma en mijn moeder reden we op zaterdag 16 augustus naar het door de Duitsers geannexeerde Winterswijk. Zoals elke zaterdag was de markt in Winterswijk overspoeld door Duitsers. Maar doordat ik s’morgens een tafeltje had gereserveerd bij Het Kronenhuis, hadden we een mooi plekje. Lekker gegeten en gedronken en daarna nog naar de Italiaanse ijscoboer voor een ijsje en toen terug naar de auto om richting het mooie Ratum te gaan, een van de gehuchten die Winterswijk telt waar de steengroeve ligt.

Na pak ‘em beet 10 minuten rijden, arriveerden we op de parkeerplaats of parkeerplaats? Een mooi grasveld. Toen via een maisveld en een paar bramenstruiken naar de ingang van de groeve. Een plek waar ik begin jaren ’90 vaak kwam om stenen en fossielen te zoeken als een echte Jurassic Park archeoloog. Tegenwoordig is de groeve waar ik vroeger naar toe ging gesloten omdat de Oehoe daar zijn huis heeft gemaakt. Nadat de kaarten waren gecontroleerd konden we aan de afdaling beginnen onderweg werden we vermaakt met grappenmakers om de tocht naar beneden wat leuker te maken. Zo moest er een piano naar beneden gebracht worden (later hoorde ik van een van de vrijwilligers dat de piano op de afterparty in vlammen op was gegaan). Na een afdaling van 40 meter waren er een paar mooie eerbetonen aan Pink Floyd albums. Zo stond er natuurlijk een muur (The Wall), verder op een aantal lege bedden (A Momentary Laps Of Reason). Daarnaast waren de lokale grondverzetbedrijven goed vertegenwoordigd, met betonmolens, zandauto’s en graafmachines. Wat het geheel een mooi sfeertje gaf.

Op voorspraak van mede Springsteen fan en nu vrijwilliger bij The Wall Robert kozen we voor de linkertribune omdat je daar het beste overzicht zou hebben. Dat zou kloppen bleek tijdens de verdere avond. Eerst was het tijd voor een drankje en een pitstop. Rond 20 uur begon het onderdeel de Wall Of Fame met muziek uit de tijd van The Wall. Voor de gespeelde nummers verwijs ik door naar de setlist onderaan dit verslag. Hoogtepunten waren de uitvoering van ‘Worn Down Piano’ van de Mark & Clark Band. De man die de piano van staalbuizen bespeelde werd in de lucht gehesen met een kraan die achter het podium stond. En zo over het hele veld zweefde. Het absolute hoogtepunt volgde tijdens Deep Purple’s ‘Child In Time’. Voor onze tribune werd een choreografie uitgevoerd. Dat erg goed paste bij het verhaal van The Wall. Tijdens de dans bestaande uit een groep militairen en een groep burgers werden een jongen en meisje verliefd (ouders van Roger Waters/Pink) door de tweede wereldoorlog moest de jongen vertrekken om te gaan vechten met de dood tot gevolg. Op het eind van het nummer zag je een man uit het huisje weglopen bij moeder Waters en voegde de man zich bij het leger.

Hiermee kwam er een eind aan het eerste gedeelte van de avond. Na een drankje en een pitstop begon het tweede deel met een introductie op The Wall waar het over ging en wie er allemaal aan mee werkte en dat waren er veel maar liefst 400 mensen.

The Wall begon net als met de gelijknamige film met het nummer ‘When The Tigers Broke Free’ van het album ‘The Final Cut’ dat vier jaar na ‘The Wall’ verscheen en tevens de laatste Pink Floyd plaat was met Roger Waters als een van de leden. Dit nummer beschrijft de dood van vader Waters tijdens de invasie van Anzio in Italië. Tijdens ‘In The Flesh Part 1’ kwam de machtig mooie steengroeve pas echt tot leven. In elke hoek gebeurde wat. Op het podium, voor de tribune en op de toegangswegen naar de groeve reden leger Jeeps in de rondte en net als bij de concerten op het eind van dit nummer knalde er op het eind van het nummer een vliegtuig tegen de wand van de groeve. Briljant mooi gedaan deze opener!

Tijdens het nummer ‘The Thin Ice’ waren we, toeschouwer van de begravenis van vader Waters. Dat werd voor onze neus opgevoerd. Moeder had baby Roger in de hand en troostte hem met een knuffel. Deze knuffel zou later in het verhaal een rol blijven spelen. Daarna was misschien wel het bekendste Pink Floyd nummer aan de beurt met ‘Another Brick In The Wall Pt1’, ‘The Happiest Days Of Our Lives’ en ‘Another Brick In The Wall Pt2’. Dit drieluik beschreef de schooltijd van Waters en werd gevolgd door ‘Mother’ met hoofdrollen voor Stijn Ebbers, die de jonge Roger speelde en Anouk Pas die moeder Waters speelde. ‘Goodbye Blue Sky’ luidde het eind van Waters jeugd in en met ‘Empty Spaces’ en ‘Young Lust’ werd zijn volwassen leven ingeleid. Tijdens het volgende nummer ‘One Of My Turns’ zagen we links van ons in een verbouwde container dit stuk opgevoerd worden. Pink slaat zijn vriendin in elkaar en bij het volgende nummer ‘Don’t Leave Me Now’ heeft hij daar spijt van. Tijdens ‘Another Brick In The Wall Pt3’ en ‘Goodbye Cruel World’ werd er op het centrale podium een plastic muur opgeblazen rondom hoofdrolspeler Floyd alias Robin Slutter.

Tijdens de concerten die ik live had gezien was er tussen ‘Goodbye Cruel World’ en ‘Hey You’ het volgende nummer maar niet in de steengroeve hier gingen ze gelukkig gewoon door. Met zoals gezegd ‘Hey You’ gevolgd door ‘Is There Anybody Out There?’ en ‘Nobody Home’. Tijdens het volgende nummer ‘We’ll Meet Again Vera Lynn’ stond de zangeres Marjo Harmsen rechts van het podium op een van de verhogingen van de groeve. Om daar het originele nummer ‘We’ll Meet Again’ van Vera Lynn te zingen. Het daarop volgende nummer ‘Bring The Boys Back Home’ werd voorzien van een heuse kapel dus blazers, percussie in stoet door de groeve. Een van de hoogtepunten was ‘Comfortably Numb’ met een schitterend gitaarduel tussen Marnix Kuipers en Leon Venderbosch door het videoscherm zag je het plezier van hun gezicht spatten, erg tof om te zien. Na een groot applaus was het back to business. De muur was inmiddels gezakt voor ‘The Show Must Go On’. Nadat het even donker was op het podium stond Floyd daar in vol ornaat, lees als in fascisme kostuum boven zijn muur. Tevens waren er ineens heel veel soldaten op het veld en in de steiger naast ons voor ‘In The Flesh Part 2’, ‘Run Like Hell’ en ‘Waiting For The Worms’. Tijdens deze nummers werd de knuffel en nog een paar anderen geëxecuteerd op de plek waar eerst Vera Lynn nog stond te zingen. Dit was de druppel voor Floyd dat werd ingeleid door het nummer ‘Stop’. Hij was klaar met de muur. En wilde weer gewoon leven. Dus volgde het nummer ‘The Trial’ met een leraar op stelten, zijn moeder, zijn vriendin en de rechter. Die oordeelde dat de muur weg mocht en met een massaal ‘tear down the wall’ van alle bijna 400 acteurs werd de muur naar beneden gehaald. Na een staande ovatie van het publiek werd de reprise van ‘Another Brick In The Wall’ ingezet om alle medewerkers te bedanken.

Inmiddels was het middernacht geworden en dus ook al behoorlijk koud zo’n 40 meter onder de grond. Ondertussen liepen wij al richting de uitgang waar we Henk & Monique en Maria nog tegen kwamen. Even met hun het spektakel nabesproken, want een spektakel was het. Dit was briljant! De setting, het verhaal en alle rekwisieten van leger jeeps tot een harmonie orkest van een crashend vliegtuig tot de illusie van helikopters die achter de tribune omhoog kwamen. Briljant!!

Complimenten voor de organisatie en al die honderden vrijwilligers het was BRILJANT!

Setlist:
Wall Of Fame:
Wall Of Fame Ouverture (o.a. Eye Of The Tiger/Survivor, Heroes/David Bowie, Highway To Hell/ACDC en Easy Livin’/ Uriah Heep)/Fly Like Your Own Way (Fly Like An Eagle/Steve Miller Band en Go Your Own Way/Fleetwood Mac )/ Logical Song (Supertramp)/Worn Down Piano (Mark & Clark Band)/The Man With The Child In His Eyes (Kate Bush)/Battleground. (o.a. War/Edwin Starr, Brothers in Arms/Dire Straits, Halo of Flies/Alice Cooper, Jacob’s Ladder/Rush)/Cosmik Debris (Frank Zappa)
Golden Brown (The Stranglers)/Child In Time (Deep Purple)

The Wall
When The Tigers Broke Free/Outside The Wall/In The Flesh Part 1/The Thin Ice/Another Brick In The Wall Part 1/The Happiest Days Of Our Lives/Another Brick In The Wall Part 2/ Mother/Goodbye Blue Sky/Empty Spaces/Young Lust/One Of My Turns/Don’t Leave Me Now/Another Brick In The Wall Part 3/Goodbye Cruel World/Hey You/Is There Anybody Out There/Nobody Home/We’ll Meet Vera Again/Bring The Boys Backe Home/Comfortably Numb/The Show Must Go On/Waiting For The Worms/In The Flesh Part 2/Run Like Hell/Waiting For The Worms/Stop/The Trial/Outside The Wall – reprise/Another Brick In The Wall

The Wall Band:
Marnix Kuipers – gitaar
Leon Venderbosch – gitaar
Dennis Weelink – piano, keyboards
Michiel Pelgrom – bass
Folkert Buis –drums

En vele, vele anderen.