Iets na zevenen gingen de lampen uit en kwamen de bandleden een voor een het podium opgelopen met als laatste onder een orkaan van applaus Bruce Springsteen. Eindelijk na 7 jaar zag ik mijn muzikale held weer en de euforie toen hij aftrapte met ‘No Surrender’ was niet meer te meten. Niet alleen bij mijzelf en bij Jan maar bij iedereen die om ons heen stond. Het zinnetje: ‘no retreat, no surrender’ paste ook wel bij wat we hadden meegemaakt om in Parijs te komen. Met gemiste treinen, niet werkende kaartjes maar dat alles was bij de eerste tonen van dit nummer vergeten. De band vervolgde de avond met ‘Ghosts’ en ‘Prove It All Night’ met een hele fijne gitaar solo van Springsteen. Daarna volgden ‘Letter To You’ en ‘The Promised Land’, ‘Out In The Street’ en ‘Candy’s Room’waarbij er met ‘Kitty’s Back’ eindelijk de spreekwoordelijke voet van het gaspedaal ging. Het nummer werd lekker lang uitgesponnen. Met solo’s voor de blazers, Charles Giordano op orgel, Roy Bittan op de piano en Springsteen soleerde ook nog even op zijn gitaar. Daarna volgde ‘Nightshift’ ja inderdaad die cover van de Commodores, maar zoals wel vaker het geval is met Springsteen maakte hij dit nummer helemaal eigen. Tegen het eind van het nummer liet Curtis King een van de achtergrond zangers horen wat hij kan door prachtige hoog te zingen. Via ‘Mary’s Place’, ‘The E Street Shuffle’ en ‘Johnny 99’ werkte Springsteen en zijn band zich toe naar het absolute hoogtepunt van de avond. Namelijk ‘Last Man Standing’ dat hij schreef toen George Theiss overleed. De man die Springsteen had gevraagd of hij mee wilde spelen in zijn bandje The Castiles. En zo begon de carrière van Springsteen naar waar hij nu is. Theiss overleed een paar jaar terug aan kanker waarmee Springsteen nog het enige levende bandlid is van dat eerste bandje. Voordat Springsteen het nummer ‘Last Man Standing’ begon vertelde hij:

“At 15 it’s all about tomorrow and hello’s and later on there is a lot more yesterday’s and goodbyes.
It made me realise how important living every moment is. So be good to yourself and be good to those who you love and the world we life in”.

‘Last Man Standing’ was prachtig mede door het subtiele trompet spel halverwege het nummer van Barry Danielian. Dit nummer en het geen wat Springsteen vertelde maakte van ‘Backstreets’ een erg intens nummer. Ik zelf was tot tranen toe geroerd toen Springsteen halverwege het nummer vertelde dat hij wat platen had gekregen en de oude gitaar van Theiss en dat hij hem voor altijd bij zich zou houden in zijn hart. Waarna de band weer opbouwde. Kippenvel!

Trying to learn to walk like the heroes we thought we had to be
And after all this time, to find we’re just like all the rest
Stranded in the park and forced to confess
To hiding on the backstreets
Hiding on the backstreets
Where we swore forever friends
On the backstreets until the end

De overgang naar ‘Because The Night’ vond ik dan ook erg groot, maar na het eerste couplet zat ik er weer in. Met ‘Wrecking Ball’, ‘The Rising’, ‘Badlands’ en mijn favoriete ‘Thunder Road’ werd de eerste set afgesloten en kwamen alle bandleden even aan de rand van het podium staan voor de buigingen en bedankjes. Daarna begonnen de toegiften direct met ‘Born In The U.S.A.’ het altijd fijne ‘Born To Run’ gevolgd door ‘Bobby Jean’ en ‘Glory Days’ waarin Springsteen en Little Steven vroegen aan het publiek of men al naar huis wilde. Dat antwoord was duidelijk dus vroeg Springsteen het ook nog even aan drummer Max Weinberg. En ook hij wilde nog niet naar huis en dus speelde de band door met ‘Dancing In The Dark’ waarna Springsteen de band voorstelde voor ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ waarin Springsteen nog steeds zijn overleden E Street leden eert met mooie beelden van Danny Federici en Clarence Clemons. Na weer wat buigingen werd de band door Springsteen van het podium gedirigeerd. Waarbij vooral de lange knuffel tussen Springsteen en Jake Clemons op viel. Met een prachtige solo akoestische versie van ‘I’ll See You In My Dreams’ werd de avond afgesloten. Na dik 2 uur en 45 minuten liep Springsteen rond de klok van 22 uur het podium weer af.

Het heilige vuur is er nog steeds! Bruce Springsteen, inmiddels 73, en de band zijn ouder geworden maar spelen nog altijd super strak. En ja de setlist is wat statischer geworden, de verzoekbordjes worden niet meer gehonoreerd maar dat doet allemaal niets af aan de beleving. En belangrijker nog het verhaal wat Springsteen met deze setlist wil vertellen over de vergankelijkheid van het leven, het liefhebben van de mensen om je heen en leven in het nu. Incroyable!!

Setlist:
No Surrender/Ghosts/Prove It All Night/Letter To You/The Promised Land/Out In The Street/Candy’s Room/Kitty’s Back/Nightshift/Mary’s Place/The E Street Shuffle/Johnny 99/Last Man Standing (solo acoustic)/Backstreets/Because The Night/She’s The One/Wrecking Ball/The Rising/Badlands/Thunder Road//Born In The U.S.A./Born To Run/Bobby Jean/Glory Days/Dancing In The Dark/Tenth Avenue Freeze-Out/I’ll See You In My Dreams (solo acoustic)

Band:
Bruce Springsteen – lead vocals, guitar, harmonica
Roy Bittan – piano, synthesizer,
Nils Lofgren – guitar, background vocals
Garry Tallent – bass , background vocals
Steven Van Zandt – guitar, background vocals
Max Weinberg – drums

Jake Clemons – saxophone, background vocals
Soozie Tyrell – violin, background vocals
Charles Giordano – organ, accordion, electronic glockenspiel
Ed Manion – tenor saxophone, baritone saxophone
Ozzie Melendez – trombone
Curt Ramm – trumpet
Barry Danielian – trumpet
Anthony Almonte – percussion, congas, bongos, backing vocals
Curtis King Jr. – backing vocals
Lisa Lowell – backing vocals
Michelle Moore – backing vocals
Ada Dyer – backing vocals

Gezien: Bruce Springsteen & The  E Street Band 2023 Tour 13-05-2023, La Defense Arena, Nanterre, Parijs, FR

Linkjes: Website: brucespringsteen.net Luisteren: iTunes of Spotify Kopen: Platomania