Een erbij een is twee, of elf voor de grappenmakers onder ons. Maar er is ook zoiets als 1+1=3 zoals Bruce Springsteen het uitlegde tijdens zijn Broadway shows in 2017-2021. Volgens Springsteen komen mensen niet naar concerten om wat te leren maar om herinnerd te worden aan iets dat ze al weten en diep in hun onderbuik voelen. Dat wanneer de wereld op zijn best is, wanneer wij op ons best zijn, wanneer je het leven ten volle voelt, één en één, drie is.

En dat was het op woensdag 21 juni in de Merkur Spiel-Arena in Düsseldorf.

Voor concert nummer vijf hadden we zogeheten innenraum kaarten oftewel veldkaarten maar afgelopen maandag was er ineens een zogeheten ticketdrop waarbij er kaarten voor de front of stage vakken beschikbaar kwamen. Eerst voor vak 2 en een dag later ook voor vak 1. Jan besloot de fos 2 kaarten te kopen en dus konden we onze innenraum kaarten verkopen. Eentje via, via, via oftewel door de kracht van social media. En de andere twee kaarten aan een collega van mij die bij de voorverkoop in 2022 achter het spreekwoordelijke net had gevist.

Met FOS2 kaarten in die Tasche reden we naar Düsseldorf waar we rond het middaguur aan kwamen. We waren schijnbaar zo vroeg dat we nog gratis konden parkeren. En ook de rij bij het stadion was nog erg kort. Ook omdat de mensen met FOS1 kaarten bij een andere ingang naar binnen konden. Helaas weinig schaduw dus was het weer smeren geblazen en bakken in de zon. Een poosje later kwamen de security mensen bandjes uitdelen voor de mensen, waaronder wij dus, met FOS2 kaarten. Zodat we als de poorten open gingen meteen door konden lopen naar de plekken waar we wilden staan. Na een korte inventarisatie van de wachtenden, waarbij de helft ook nog eens wegviel omdat ze innenraum kaarten hadden, moest een plek aan het hek zeker lukken.

Tegen half 5 kwam er steeds meer blauwe security mensen naar buiten en werd alles klaar gemaakt om de poorten op te gooien. Het bijzondere was dat een aantal van die mensen ook niet zo goed wisten waar we naar binnen zouden kunnen. De een had het over rechts het stadion om en de andere zei weer links. De opper security mevrouw, vertelde haar mensen wat ze moesten doen en niet veel later gingen de poorten dan open. Alles ging gemütlich want er mocht niet gerend worden, maar ein bischen snelwandelen werd getolereerd. In het stadion hadden we direct al mooie plekken te pakken aan het hek.

Om 19 uur bijna met de klok gelijk kwam Roy Bittan het podium opgelopen gevolgd door de rest van de band. En aangezien Little Steven zijn gitaar in de kleuren van de Oekrainse vlag niet om hing moest de band beginnen met wat anders dan ‘No Surrender’ en zo geschiedde. Zelfs met een heuse tourpremiere in de vorm van ‘The Ties That Bind’ gelukkig wel gevolgd door ‘No Surrender’ en de vaste nummers tot aan ‘Mary’s Place’. Tijdens die elf nummers kwam de quote die ik hierboven beschreef al even voorbij in mijn gedachten. Want zowel de band, Springsteen als het geweldige publiek hadden er zin in wat een geweldige wisselwerking opleverde. En als dan na ‘Mary’s Place’ ook nog twee persoonlijk tour premières volgen met het prachtige ‘My Hometown’ en een majestueuze versie van ‘The River’ dan had Springsteen daarna van het podium kunnen lopen en dan nog was de avond al meer dan geslaagd geweest. Maar na ‘The River’ volgde nog een intense versie van ‘Last Man Standing’ gevolgd door een nog intensere versie van ‘Backstreets’. En nee na vijf keer verveeld het nog geen enkel moment, na vijf keer nog steeds kippenvel en af en toe een traan en na vijf keer vind ik de overgang naar ‘Because The Night’ (sowieso al geen favoriet van mij) te groot. Het duurde dan ook even voordat ik weer in het concert zat. Tijdens ‘Wrecking Ball’ ging er nog een meneer achter ons onderuit en door de consternatie de beveiliging en de Erste-Hilfe-Arzten die met de brancard aan kwam rennen was het momentum weer even weg maar halverwege ‘The Rising’ zat ik er wederom in. Met een prachtige versie van ‘Thunder Road’, ook zo’n nummer dat nooit verveeld, kwam er een eind aan de eerste set. Na een paar buigingen werd de bass nog verder opengeschroefd voor ‘Born In The U.S.A.’ om de toegiften te beginnen. Daarna volgde nog ‘Born To Run’, ‘Bobby Jean’, een uitgelaten versie van ‘Glory Days’ met honkbal spelende blazers en als afsluiter ‘Dancing In The Dark’ waarna Springsteen de band voorstelde om met ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ af te sluiten. Sinds de twee Amsterdam concerten leeft de hoop dat hij daarna nog een nummer met de band speelt maar afgezien van die twee concerten heeft Springsteen dat niet meer gedaan. En dus werd de band bedankt waarna Springsteen zijn akoestische gitaar aangereikt kreeg voor het laatste nummer van de avond ‘I’ll See You In My Dreams’ maar niet voordat hij had gezegd dat we een ‘incredible f*cking crowd’ waren.

En dat was het, Springsteen de band en het publiek waren een. Stil wanneer het stil moest zijn (met uitzondering van de 27mc van de opperbeveiliger voor ons) en bijna oorverdovend mee zingen en klappen als het nodig was. Totale euforie is misschien wel een passende omschrijving van mijn gevoel toen we even voor 22uur het stadion weer uitliepen en niet veel later reden we de autobahn op richting huis op de langste dag van het jaar. En wat voor een dag, een dag die ik mij nog lang zal blijven heugen!

1+1=3!

Setlist:
The Ties That Bind/No Surrender/Ghosts/Prove It All Night/Letter to You/The Promised Land/Out in the Street/Candy’s Room/Kitty’s Back/Nightshift/Mary’s Place/My Hometown/The River/Last Man Standing(acoustic)/Backstreets/Because the Night/She’s the One/Wrecking Ball/The Rising/Badlands/Thunder Road//Born in the U.S.A./Born to Run/Bobby Jean/Glory Days/Dancing in the Dark/Tenth Avenue Freeze-Out/I’ll See You in My Dreams(solo acoustic)

Band:
Bruce Springsteen – lead vocals, guitar, harmonica
Roy Bittan – piano, synthesizer,
Nils Lofgren – guitar, background vocals
Garry Tallent – bass , background vocals
Steven Van Zandt – guitar, background vocals
Max Weinberg – drums

Jake Clemons – saxophone, background vocals
Soozie Tyrell – violin, background vocals
Charles Giordano – organ, accordion, electronic glockenspiel
Ed Manion – tenor saxophone, baritone saxophone
Ozzie Melendez – trombone
Curt Ramm – trumpet
Barry Danielian – trumpet
Anthony Almonte – percussion, congas, bongos, backing vocals
Curtis King Jr. – backing vocals
Lisa Lowell – backing vocals
Michelle Moore – backing vocals
Ada Dyer – backing vocals

Gezien: Bruce Springsteen & The  E Street Band 2023 Tour 21-06-2023, Merkur Spiel-Arena, Düsseldorf, DE

Linkjes: Website: brucespringsteen.net Luisteren: iTunes of Spotify Kopen: Platomania