Allereerst allemaal bedankt voor het lezen van mijn blogjes (alhoewel blogjes…). Ik vind het erg leuk dat ze zo massaal gelezen worden! Ook de reacties via deze site, whatsapp en Facebook vind ik erg leuk. Nog even over de foto’s als ik weer thuis ben zal ik zo snel mogelijk de mooiste foto’s online zetten.

De afgelopen 2 dagen zijn we naar het westen van Suriname geweest. Om precies te zijn naar in volgorde van bezoek. Groningen, Wageningen, Nieuw Nickerie, Bigi Pan (dat zoveel betekend als groot meer) en Groningen.
Vrijdag morgen vroeg uit bed want om 8 uur moesten wij ons melden bij het hotel tegenover ’t Vat. Daar zou onze gids ons op komen halen. Maar het regende, het regende zelfs zo hard dat de Costerstraat veranderde in de Costerkreek.

Aangezien het door bleef regenen hadden wij geen van drieën zin om daar door heen te fietsen. Dus belde ik het reisbureau op om te vragen of de gids/chauffeur ons aan de Costerstraat zou kunnen oppikken. Na wat heen en weer gebel was dat geen probleem. Aangezien wij deze trip als enige hadden geboekt. Niet veel kwam het busje voorgereden. Hij stopte naast ons huis en de chauffeur bleef zitten. Dus ik even naar beneden om te vragen of hij ons op kwam halen. Dit was het geval.
Dus snel naar boven tas gepakt en toen in de bus richting de West. Onze gids/chauffeur stelde zich voor als Gerrit. Hij zij erbij dat hij echt zo heette/deze naam had gekregen toen hij geboren werd. Dat kan best natuurlijk maar wat het mooie hieraan is is dat hij een indiaan is (zoals hij het zelf zei) of een inheemse (zoals de overheid hun noemt, ter voorkoming van discriminatie etc.) en in de jungle geboren is. Hij vertelde dat hij een keer verdwaald was geweest in de jungle en na 2 dagen overnachten in de jungle was hij weer thuis gekomen. Ook vertelde hij over de rituelen die hij moest afleggen om een echte man te worden. Zo moest hij gaan liggen in een hangmat vol met bosmieren. De bosmieren hier zijn niet van die miertjes die in Nederland door het bos heen sjouwen nee dat zijn serieuze mieren. Hij moest een uur in die hangmat blijven liggen als dat was gelukt mocht hij uitrusten om de dag erna de jungle in te gaan om een dier te vangen.
Als ook dat was gelukt was het groot feest en was hij een echte man.

Ondertussen waren we Groningen binnen gereden en het regende nog steeds serieus hard. Maar toch sprongen wij met z’n drieën even uit de bus om een foto te maken bij het bord waarop Groningen stond. Omdat het zo regende besloten we om onze reis te vervolgen. Niet veel later kwamen we aan bij de Coppenamebrug. Dit is een brug van 2 km lang over de gelijknamige rivier. Met aan de ene kant de rivier die het land ingaat en aan de andere kant de monding van de Atlantische Oceaan. Maar omdat het zo regende konden we erg weinig daarvan zien.
Daarna kwamen we door allemaal verschillende dorpjes waar bijna alle huizen op palen waren gebouwd ivm de springvloed van de Atlantische Oceaan. De oceaan wil nog wel eens het binnenland in stromen maar daar is men op dit moment mee bezig. Door het aanleggen van een Zeedijk. Hier heeft men 70 (!!) maanden voor uitgetrokken om dat voor elkaar te boksen.

Na een lange rit kwamen we aan in Wageningen een dorp dat groot was geworden door de omliggende rijst velden en de verwerking van de rijst in de fabriek van SML (Stichting Machinale Landbouw). SML was een staatsbedrijf maar door wanbestuur eind jaren 80 ging het bedrijf begin jaren 90 failliet. Nu staan alleen de resten van het bedrijf er nog en dat had wat triests. Ook de rest van het dorp was vergane glorie aan het worden. Zoals hotel ‘De Wereld’ en ja die hebben ze ook in Wageningen (NL). Ondanks dat was er een fijn eettentje, met uitzicht op de fabriek, hier kregen we een rijst/bami tafel aangeboden. Na een lange rit (had ik al verteld dat het regende?) was dat wel erg lekker.
Toen we het eten op hadden vervolgden we onze reis naar Nickerie. Aangekomen in Nickerie was het inmiddels 15 uur geweest. Gerrit bracht ons eerst naar het ‘Hotel Royal’. Daar konden we ons inchecken en hij zou ons om 17 uur weer ophalen. Ingecheckt en op naar de kamers ik had een mooie kamer met groot bed en nog fijne een airco. Even alle spullen neergezet en toen hebben we even wat gedronken. Rond 17 uur kwam Gerrit weer aanrijden en zijn we ingestapt voor een sightseeing tour rondom Nickerie en Nieuw Nickerie. Allereerst gingen we naar de zeedijk. Waar we een schitterend uitzicht hadden op de Oceaan en de Nickerie rivier die uitmonde in diezelfde oceaan. Ook bezochten we een tempel van de Hindoestanen. Deze tempel was boven op de zeedijk gebouwd. Daarna liepen we een stukje over de dijk naar een hele kleine pier waar nu mensen wat aan het klussen waren aan hun bootje en een paar mensen met een bootje gingen varen. Maar normaal gesproken wordt hier illegale handel gedreven met buurland Brits Guyana. Zoals tabak, medicijnen, drank etc. de politie wist hiervan maar deed er weinig aan volgens Gerrit.

Daarna reden we terug naar Nieuw Nickerie om daar het onafhankelijkheidsplein te bezoeken en wat te gaan eten bij het beste restaurant in de omgeving. Het was inderdaad erg lekker. Daarna werden we weer terug gereden naar het hotel met de boodschap dat Gerrit om 8 uur de volgende dag er weer stond om ons naar Bigi Pan te brengen.
Dus nog even wat gedronken en wat gekaart en daarna naar bed. In mijn heerlijk koele kamer dus ook voor het eerst sinds eind maart weer onder dekens geslapen. In de nacht regende het nog veel en hard maar zaterdagmorgen was het weer helemaal opgeklaard. Dus ideaal weer voor een boottocht over Bigi Pan. Maar eerst waren er nog wat problemen in het hotel. De vrouw achter de toonbank vertelde ons met te weinig woorden dat wij nog wat moesten betalen. Maar de organisatie waar wij hadden geboekt had dit al gedaan voor ons. Dus haalden wij Gerrit op en niet veel later was het geregeld en konden we dus naar Bigi Pan.
Het weer was zoals gezegd erg fijn dus in de boot en na een stukje over de Nickerie rivier kwamen we aan bij een helling waar we de boot over heen moesten duwen. Nu waren wij al ervaren want op Matapica moest dit ook gebeuren. Alleen had men er hier een rollerbaan van gemaakt wat het duwen van de boot een stuk makkelijker maakte. Na dat de boot erover heen was begon de tocht door Bigi Pan pas echt. Bigi Pan is een natuurgebied met water en moerassen. Hier hebben we veel vogels gezien zoals de Grote Annie, veel verschillende soorten reigers, rode ibissen, een specht en een aantal buizerds en nog veel meer vogels. Zelfs een flamingo alleen was deze er alleen. Dat was wel jammer. Midden in het Bigi Pan gebied is een groot meer en op dat meer waren een paar huizen op palen gebouwd. Bij een van die huizen legden we even aan voor een sanitaire stop en om de benen even te strekken. Op de terug weg was onze bootsman vooral bezig met het spotten van kaaimannen. En ik heb er weer een paar gezien. Erg mooie dieren.
Toen we bij de sleephelling aankwamen was het water in de Nickerie rivier gezakt. Maar dat maakte niet uit de bootsman kwam er zo ook wel door. Op de terug weg naar de pier waar we aan boord waren gegaan stopte de bootsman nog even omdat hij een paar doodshoofdaapjes had gezien aan de oever. Dus ook nog apen gezien tijdens deze tour.

Daarna de bootsman bedankt en intussen waren Gerrit en zijn vrouw aankomen rijden.
Dus de bus in en toen begon het te regenen dus net op tijd. Gelukkig was het maar een klein buitje. Na een lange rit kwamen we weer bij de Coppenamebrug en omdat het mooi was opgeklaard hadden we volop zicht op de Atlantische Oceaan. Daarna reden we door naar Groningen, om Groningen ook bij mooi weer te zien. Maar zo gauw we Groningen inreden begon het weer te regenen.
Gelukkig was het snel weer droog en konden we Groningen even bekijken. Daarna reden we door naar Paramaribo. Rond 18 uur reden we de Costerstraat weer binnen. De kreek van de vorige dag was inmiddels weer verdwenen.
Maar nu ik dit typ regent het weer en is de Costerstraat weer veranderd in de Costerkreek.

Ik vond het 2 hele mooie dagen, weer veel gezien en door het goede gidsen van Gerrit ook veel bijgeleerd over dit land.

De liedjes:
Toen we in Wageningen langs de SML fabriek kwamen en onder de ‘rook’ van die fabriek wat gingen eten moest ik denken aan het nummer ‘ Youngstown’ van Bruce Springsteen. Dit nummer gaat over het verdwijnen van de staal industrie in de gelijknamige stad. Waarna er in Youngstown niets anders overbleef dan veel werkloosheid en vergane glorie.

Het tweede nummer is wederom een nummer van Springsteen. ‘This Hard Land’
Vooral het eerste couplet is tekenend voor Wageningen en het District Nickerie:
Hey there mister can you tell me
What happened to the seeds I’ve sown
Can you give me a reason, sir, as to why they’ve never grown
They’ve just blown around from town to town
Back out on these fields
Where they fall from my hand
Back into the dirt of this hard land