Dat wordt een belangrijke datum, waarop veel mensen gaan vragen, waar was jij, tijdens de inhuldiging van Willem Alexander?
Mijn antwoord is dan in/op de Nederlandse Ambassade in Paramaribo, Suriname.

Tijdens de week in de jungle kregen we van Han en Desiree (wie dat waren lees je in het verslag ‘Jungleland’ Deel 1, 2 en 3) te horen, dat de ambassade op 30 april een bijeenkomst zou organiseren voor de Nederlanders in Suriname.
Dit leek ons erg leuk!

Dus gekeken op de site van de ambassade en ons aangemeld. De uitnodiging kregen we over de mail en ze moesten worden uitgeprint. Omdat wij hier geen printer hebben ben ik op zoek gegaan naar een printer en na een mailtje naar Jan, had ik al snel een printer gevonden. Bij de ‘Tourbox’, naast cafe ’t Vat.
Maandagmorgen alles uitgeprint dus dat was ook in orde. Daarna op de fiets en de stromende regen naar stage. Na wederom een leuke stage dag (daarover in een ander blog meer), snel naar huis gefietst, even douchen, eten koken en rond 21 uur lagen we in bed.

Want om 4 uur ging de wekker al weer, want om 5 uur begon de bijeenkomst op de ambassade. Snel douchen, boterhammetje eten en op naar de ambassade. Bij ons voor het huis stond water in de goot door de overvloedige regenval van de afgelopen dagen en tot mijn verbazing zat daar een mooie slang in. Daarna een klein stukje fietsen want wij wonen op steenworp afstand van de ambassade.

Daarna moesten we ons aanmelden en kregen we een mooi lintje. Daarna door de metaaldetector en toen op naar de zaal waar een groot scherm stond. Maar eerst een broodje en een fijne beker Chocomel (de enige echte!). Toen we gingen zitten was de Abdicatie van toen nog Koningin Beatrix net begonnen. Daarna werden de handtekeningen gezet en toen steeg het gejuich op van af de Dam in Amsterdam. Ook onder de aanwezigen (schat zo’n 300 man) op de ambassade werd er gejuicht. Daarna de balkonscène en het Wilhelmus. Waarop wij ook allemaal gingen staan en uit volle borst meezongen. Mooi moment was dat Beatrix tegen WA zei: ‘Misschien even wuiven’.

Daarna was er even tijd voor een pauze en werd er veel beschouwd op het grote scherm. Tegen 9 uur (plaatselijke tijd) begon de inhuldiging.

Dat hebben jullie ook allemaal gezien dus daar ga ik het verder niet meer over hebben.

Ik vond het wel heel mooi om mee te maken!

De NOS was er ook bij:
http://nos.nl/koningshuis/artikel/501852-oranjesfeer-in-paramaribo.html

Een logische keuze voor het liedje zou zijn het ‘Koningslied’ maar net als zoveel andere Nederlanders vind ik dat niet echt een leuk nummer. Dus heb ik gekozen voor ‘Ik Ben Een Koning’ van de studenten Huib en Allard.

En een van de mooiste nummers van Tom Petty & The Heartbreakers – It’s Good To Be King.

Op 1 mei was het feest in Paramaribo. Alle winkels zaten dicht, behalve de Chinezen maar die zijn altijd open. Op 1 mei viert men hier de dag van de Arbeid. In Paramaribo vieren ze dat met een wandel-trim loop van 5km of een snelloop van 10 km. Dit alles gesponsord door Telesur. Waardoor alle deelnemers (meer dan 16.000!) in het geel en blauw waren gekleed. Telesur is de KPN/Vodafone/T-Mobile van Suriname. Dat was te zien. Zoals gezegd aan de kleding van de deelnemers als op het onafhankelijkheidsplein.
Mooi om te zien.

Het volgende feest dat ze hier vieren is op 1 juli de dag van de Vrijheden. Dit was volgens een van de tantes bij Nos Kasita een nog grotere happening. Helaas zitten wij dat al op Curaçao.

Voor de koning:
Leve de koning!
Hoera, Hoera, Hoera.