Na een aantal luisterbeurten is het woord dat in mij opkomt om deze plaat van Sam Doores uit New Orleans te omschrijven: retro. Retro kan een negatieve bijklank hebben en door schieten naar oubolligheid. Maar daar is op deze plaat zeker niet veel van te merken. De ‘self-titled’ plaat van Doores klinkt naar muziek uit vervlogen tijden en heerlijk melancholisch.

Na een eerste luisterbeurt kende ik de stem van Sam Doores van en na een snelle zoektocht kwam ik uit bij bands als Hurray For The Riff Raff en zijn huidige band The Deslondes. Na de Europese tour van deze laatste band, huurde Doores een week opnametijd in de pas opgeleverde studio van de Deense producer Anders Christopherson. Er werden een paar nummers opgenomen en die bevielen goed, waardoor Doores elke keer als hij in Europa was voor een tour, hij ook even naar de studio ging om nummers op te nemen. Hierbij kreeg hij de hulp aan een scala van muzikanten, uit de Verenigde Staten in de persoon van gitarist Micah Blaichman, die samen met Christopherson de studio had helpen opbouwen en co-producer zou worden van de plaat. Daarnaast kreeg Doores nog hulp van Carlos Santana, niet de meestergitarist maar een keyboard en koper specialist uit Spanje, bassist Andres Barlesi uit Argentinië en Manon Parent violist en arrangeur uit Frankrijk.

Toen het merendeel van de plaat in Berlijn af was, werd er in Nashville nog het een en ander aan toegevoegd om vervolgens in New Orleans er de laatste hand aan te leggen. Doores startte het project om nummers op te nemen die geen plek gekregen op albums van de al eerder genoemde bands. Maar zo beschrijft Doores op zijn website, werd het een belangrijke uitlaat klep voor alle problemen die op dat moment in zijn leven speelde.

Het album opent met het instrumentele nummer ‘Tempelhofer Dawn’ dat meteen het retro gevoel neerzet. Op het nummer ‘Other Side Of Town’ zingt Alynda Lee Segarra (Hurray For The Riff Raff) een mooi duet met Doores, omlijst door mooi piano werk en blazers. Het nummer ‘Windmills’ is voorzien van een fijne blues mondharmonica in het nummer reflecteert Doores op het vaderschap, alcoholmisbruik en eigenwaarde. Het nummer ‘Nothing Like A Suburb’ schreef Doores voor de bruiloft van zijn zus. ‘Push On’ is een prachtig nummer over veerkracht na tegenslagen in het leven met een verwijzing naar Woody Guthrie.

Zoals beschreven in de opening van deze recensie levert Doores een heerlijk melancholisch album af met fijne retromuziek, blazers, violen en koortjes.