Johnny Blue Skies, is the artist formerly known as Sturgill Simpson. Die na het uitbrengen van ‘The Ballad Of Dood & Juanita’ uit de spotlights verdween. In interviews had Simpson aangegeven dat hij vijf platen zou uitbrengen. Dat begon in 2013 met ‘High Top Mountain’, gevolgd in 2014 met zijn doorbraak album ‘Metamodern Sounds In Country Music’ en werd hij onder andere de nieuwe Waylon Jennings genoemd. Daar had Simpson die wars is van hokjes geen zin in en kwam hij met het prachtige ‘A Sailors Guide To Galaxy’ op de proppen. In 2019 verscheen ‘Sound & Fury’ dat helemaal niets meer met country muziek van doen had maar vooral een rockplaat was, compleet met een Japanse anime film. Met de twee corona platen ‘Cuttin’ Gras’ Vol 1 & Vol 2 waarop hij zijn eigen nummers overgoot met een bluegrass sausje. Volgde in 2021 het al eerder genoemde ‘The Ballad Of Dood & Juanita’. Daarmee werd de belofte van vijf albums voltooid.

In de aanloop naar dit album kreeg Simpson te maken met fikse stemband problemen en was het even de vraag of hij ooit nog weer zou kunnen zingen. Hierop volgde een flinke depressie die hem via Thailand naar Parijs bracht waar hij zijn draai weer vond. Het schrijven van liedjes weer oppakte en ook zijn stem terug kreeg. De inspiratie om deze plaat onder een andere naam uit te brengen kreeg Simpson van Eric Clapton die onder de naam van Derek And The Dominos begin jaren 70 optrad. Simpson wilde vooral zijn eigen naam weer terug. De naam Johnny Blue Skies kreeg Simpson op 21 jarige leeftijd in een bar in Lexington, Kentucky.

‘Passage du Desir’ vernoemd naar een straatje in Parijs is de eerste plaat van Johnny Blue Skies, die hij opnam in Nashville en de befaamde Abbey Road Studios. De plaat opent met ‘Swamp Of Sadness’ en klinkt meteen weer oud en vertrouwd zodra Simpson begint te zingen. Ook muzikaal gezien doet het denken aan de oude country muziek. Het tweede nummer is dan weer volledig in de hoek van de soul te plaatsen. ‘Scooter Blues’ is een uptempo nummer waarin Simpson zingt:

When people say, “Are you him?” I’ll say, “Not anymore”
With the wind in my hair, I’m gonna scooter my blues away

En hij dus definitief afscheid neemt van Sturgill Simpson, de artiest en hij die naam alleen nog gebruikt voor zijn privé leven. ‘Jupiter’s Faerie’ is een kippenvel bezorgend mooi nummer over een oude vriendschap die verwatert is. Simpson wil jaren na dato graag weten hoe het met die oude vriend gaat. Hij komt er dan achter dat die vriend een jaar eerder zelfmoord heeft gepleegd. Waarna Simpson terugblikt op hun vriendschap en ook spijt heeft dat hij niet eerder weer contact heeft gezocht met deze vriend. ‘Who I Am’ gaat verder op het thema van ‘Scooter Blues’ de oude Sturgill wordt achtergelaten om ruimte te maken voor de nieuwe ik. Maar ook dat het van belang is om jezelf te accepteren in wie je bent.

Het absolute hoogtepunt is het laatste nummer van de plaat ‘One For The Road’. Een bijna 9 minuten durend nummer over het stuklopen van relaties en vriendschappen. En net als de al eerder genoemde Derek And The Dominos die voor ‘Layla’ een van de mooiste outro’s ooit maakten. Doet Johnny Blue Skies dat ook op dit nummer en worden we getrakteerd op een bijna 5 minuten durend outro. Prachtig! Hoe de toekomst voor Johnny Blue Skies er uit gaat zien is nog onbekend maar de start is met ‘Passage du Desir’ geweldig en de plaat van het jaar!

Tracklist: Swamp of Sadness/If the Sun Never Rises Again/Scooter Blues/Jupiter’s Faerie/Who I Am/Right Kind of Dream/Mint Tea/One for the Road | Tijdsduur: 41:43 | Label: High Top Mountain | Linkjes: Apple Music | Spotify | Kopen: Platomania | Website: sturgillsimpson.com